Vragenbus

HOE MOET MEN STAAN TEGENOVER DE HUIDIGE SCHRIFTKRITIEK?

R. te R vraagt hoe men staan moet tegenover de hedendaagse beschouwing van de Bijbel, daar zoveel theorieën in onze tijd worden gegeven in tegenstelling met hetgeen Gods Woord ons leert.

Antwoord. Allereerst hebben wij altijd te bedenken, dat Gods Woord met geen ander boek, hoe wetenschappelijk dat moge zijn, te vergelijken of gelijk daarmede te stellen is. De Bijbel is van het begin tot het einde geheel Gods Woord en Zijn openbaring aan ons. Van geen boek kan gezegd worden wat wij in Gods Woord lezen: „Alzo zegt de Heere".

Dat Woord is de enige onfeilbare regel voor alle leer en leven. Tegenover deze onfeilbaarheid van de Bijbel staat de feilbaarheid van alles wat daar niet mee overeenstemt. Zij bevat ook de hoogste wetenschap boven alle wetenschappen die in de wereld zijn, voor alle tijden. Gods Woord kan ook alléén met Gods Woord bewezen worden en daarin is geen enkele tegenstrijdigheid. Alle schijnbare tegenstrijdigheden zijn er slechts doordat ons verstand door onze diepe val en bondsbreuk in Adam totaal verduisterd is voor alle zaken die Gods Woord bevat. In dit verband zegt Paulus: De natuurlijke mens begrijpt niet de dingen, die des Geestes Gods zijn, want zij zijn hem dwaasheid en hij kan ze niet verstaan, omdat zij geestelijk onderscheiden worden, 1 Kor. 2 : 14.

In 1 Kor. 1 : 20: Waar is de wijze? Waar is de schriftgeleerde, waar is de onderzoeker dezer eeuw? Heeft God de wijsheid dezer wereld niet dwaas gemaakt?

Bemerk ook hoe de Heere Jezus Zijn Vader dankt betreffende de openbaring van het welbehagen en de genade Gods, zeggende: „Ik dank U Vader! Heere des hemels en der aarde, dat Gij deze dingen voor de wijzen en verstandigen verborgen hebt en hebt dezelve de kinderkens geopenbaard. Ja Vader, want alzo is geweest het welbehagen voor U, Matth. 11 : 25, 26.

Wij zijn door de zonde het beeld Gods kwijt geraakt en hoe hoog wij in natuurlijke wetenschap door algemene verlichting ook mogen opklimmen, totaal verduisterd in het verstand, en vervreemd van het leven Gods, Ef. 4: 18.

In onze tijd viert het rationalisme hoogtij, daar het verstand het zeggen zal wat mogelijk en niet mogelijk is, of anders moet worden gezien of verstaan. Met bewijsredenen aan de natuur of ontdekkingen ontleend, zoekt men Gods Woord te ontkrachten in zijn letterlijke betekenis.

Veel dingen als de schepping in zes letterlijke dagen, het staan van de boom des levens en des goeds en des kwaads, het spreken van de slang, de spraakverwarring bij de torenbouw te Babel enz. moet men niet als historisch en letterlijk opvatten, maar wie kan buiten Gods Woord om zeggen wat God in en op de aarde geschapen heeft, wat er in de staat der rechtheid al of niet geweest is; wat gebeurd is toen bij de val des mensen in zijn bondsbreuk God het aardrijk vervloekte, alsook wat plaats greep met de oefening van het oordeel Gods over de zonde, met de zondvloed?

Onze vaderen zeggen dan ook terecht in N.G.B. art. 13 o.a.: „En aangaande hetgeen Hij doet boven het begrip des menselijken verstands, hetzelve willen wij niet curieuslijk onderzoeken, meer dan ons begrip verdragen kan..." In zeer veel verborgenheden van Gods Woord wordt het natuurlijk verstand-des mensen een halt toegeroepen, doch daarnaar wil de zichzelf in zijn eigen wijsheid verheffende mens niet luisteren! Hierdoor komt men echter op allerlei dwaalwegen terecht, waarbij men in zijn raadselen al dieper verzinkt. In art. 7 van de N.G.B, spreken onze vaderen zo betekenisvol: „ men mag ook geen geschrift van mensen, hoe heilig zij geweest zijn, gelijkstellen met de Goddelijke Schriften, noch de gewoonte bij de waarheid Gods (want de waarheid is boven alles) noch de grote menigte, noch de oudheid, noch de successie van tijden of personen want alle mensen zijn uit zichzelf leugenaars en ijdeler dan de ijdelheid zelf. Daarom verwerpen wij van ganser harte al wat met deze onfeilbare regel niet overeenkomt "

Laat ons toch goed bedenken, dat in tegenstelling met alle andere boeken het Woord Gods of anders gezegd de Bijbel van God niet is te scheiden.

Hij, de drieënige God, openbaart Zich daarin met Zijn Woord, dat Hij door de woordelijke inspiratie des Heiligen Geestes, door de bijbelschrijvers heeft doen neerschrijven.

Wie dat Woord dus wil beoordelen en bekritiseren tracht daarmede zich te verheffen boven God, om te beoordelen of dit en dat zo en aldus te doen zijn zoals het beschreven staat door God wel mogelijk is.

Wat blijft er echter dan van Gods Woord als de enige regel en houvast en grondslag voor leer en leven nog over? Een tussenweg is er dan ook niet, daar wij dat Woord in zijn geheel van Genesis tot en met Openbaring te aanvaarden hebben als Gods onfeilbaar Woord, of het te verwerpen hebben, met alle gevolgen daarvan die dan zeker niet zullen uitblijven.

Paulus was tegenover al die kritici er beter aan toe. Hij zegt immers in Hebr. 11:3: „door het geloof verstaan wij, dat de wereld door het Woord Gods is toebe­reid, alzo dat de dingen die men ziet, niet geworden zijn uit dingen die gezien worden".

Met het geloof verstaat hij dan de zaligmakende kennis, zowel als het vertrouwen, hetwelk door de levendmakende overzetting uit Adam in Christus (waarbij het beeld Gods bij aanvang hersteld wordt) verkregen wordt. Een volgende keer hopen wij D.V. hierop nog wat verder in te gaan.

Rotterdam-W

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen