Door gesloten deuren

ds. P. Beekhuis

„als de deuren gesloten waren”. Joh. 20: 19 m.

Pasen, zegt u? De discipelen zitten in een zaal achter gesloten deuren. Vanwege de vreze der joden! Zij leven geestelijk in het duister. Dor en mat. Droog en dor. Daar zijn ook aanvechtingen. Er is moedeloosheid en vertwijfeling.

Maar het graf is toch open? Hij is toch opgestaan? Inderdaad. Zij hebben van meerderen daarover gehoord. Zij zeggen niet meer dat het „ijdel geklap" is. Dat niet. Maar zij hebben Hem toch niet gezien! Zij worden zo heen en weer geschud. Zij zijn in de greep van de officier van alle zielekwalen: het ongeloof!

Daar zitten zij dan achter de grendels van het ongeloof. Daardoor komt een mens al verder van huis en komt hij almeer in verwarring.

Ons staat alles in de weg maar de Heere staat niets in de weg. Het wordt toch Pasen ook voor hen! De Paasvorst komt opeens in hun midden. Door gesloten deuren. In de weg van het wonder. De Levensvorst zoekt Zelf Zijn kerk op. Door de onmogelijkheid heen. Hij verlangt nog meer naar hen dan zij naar Hem! Hij alleen kan het Pasen maken. Alles gaat voor het eerst en telkens opnieuw eenzijdig van Hem uit.

„De discipelen dan werden verblijd als zij den Heere zagen". Hij groet hen met „Vrede zij ulieden". Sjaloom. Zo groeten de joden elkaar. Het is een cliché. Een uitgesleten groet. Maar woord en daad is bij den Heere één. Als Hij dit spreekt dan daalt er op hetzelfde ogenblik vrede in het hart. Een vrede die alle verstand te boven gaat.

„Want Hij is onze Vrede". Ef. 2; 14a. Een duur verworven vrede. De dierbare Borg heeft op aarde geen seconde rust gehad. Als een veldhoen werd Hij Zijn leven lang voortgejaagd op de bergen.

Het gaat samen met blijdschap. De onrust neemt alle blijdschap weg. „Rust noch vrede wordt gevonden om mijn zonden daar Gij alles ziet en weet". Maar het Licht dat van Zijn Aanzicht straalt, doet hun blijdschap ten hoogste toppunt stijgen. Het is vrede door recht. Zijn Offer heeft de wet tot zwijgen gebracht. De wet heeft Hij verheerlijkt.

Nu kan Hij de Paaszegen uitdelen. Aan wie? Aan albedervers. Aan goddelozen. Aan weglopers. Zij zijn allen op de vlucht geslagen. Zij konden nog niet één uur met Hem waken toen de drinkbeker almeer werd voorgehouden. In het verleden wilden zij zoveel voor Hem doen. Petrus wilde wel voor Hem sterven. Maar Hij heeft Hem toen het er op aankwam verloochend! Zij moeten er achter gebracht worden dat zij niets voor Hem kunnen doen en dat Christus alles voor hen moet doen! Wat wordt het wonder dan groot!

Nu weet u gelijk wat er met u die in de banden zit en er niet uit kunt komen, moet gebeuren! En kan gebeuren! Zult u licht in uw ziel hebben als u van tevoren uw luiken sluit? , , Dan peinst de ziel, is 't waar, zou God ook weten van mijn droevig lot? ". Ik ben, zegt u, als een stervende onder de stervenden.

Bemoedigend voor u dat we hier lezen dat de Levensvorst door gesloten deuren kwam. De Heere zorgt er voor dat zij geen overwonnenen zijn, maar overwinnaars. In Hem! U staat niet anders te doen dan Hem aan te roepen. Het is een grote genade een zwijgend en verbergend God achteraan te schreeuwen! Onverwachts komt Hij. Door gesloten deuren!

Velen zeggen: het is Pasen. Dat vier ik. Maar is dit beleving? God liefhebben is het recht liefhebben. En is er ook het juridisch element in uw bekering? Zo niet, dan is alles inbeelding. Bidt toch om de beleving. Het zal wat zijn als u zich bedriegt. Trouwens: wie de beleving mist, heeft geen vrede en blijdschap. Al houdt men het er wel voor. Maar het is niet anders dan een verstandelijke bespiegeling.

Een ander zegt: ik ben onbekeerd. Het is voor mij geen Pasen dan alleen omdat de kalender het aangeeft. Meer niet. Dan houdt het op. Ik moet instemmen met Willem Kloos: „eens zong ik van trotse dingen, van mensenpracht en -gloed, nu kan ik niet meer zingen, dan dat ik sterven moet". Bovendien ben ik verwelkt en verflenst door de tand des tijds.

Maar toch: het graf is open. Daar gaat een prediking vanuit! Hij heeft het leven en Hij geeft het leven! U moet er achtergebracht worden: ik lig midden in de dood. Maar Pasen houdt in dat doden zullen horen. En dan is er geen religieus enthousiasme zoals bij allerlei bewegingen vandaag, maar een droefheid naar God over de zonde. Dan redeneert u niet, maar u gaat roepen zonder door anderen daartoe te worden aangespoord tot God, Die leeft en aan mijn ziel het leven geeft. Het eeuwige leven. Als vrucht van Pasen!

Kralingen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen