Meditatie · Tot nut van elkaar in de Heere

Hoe heeft de één te staan tegenover de ander in het persoontijk in het maatschappelijke, het politieke en het geestelijke leven. Want, als het goed is, is dit nooit los te maken van elkaar. Helaas moeten we constateren, dat dit wel gebeurt. Onze tijd wordt gekenmerkt door het "ik" van de individuele mens. En de plaats en de taak, die wij hebben ontvangen, wordt menigmaal uit het oog verloren.

En daarom wordt er vaak een heftige strijd gevoerd op directieniveau, bij de vakbonden, in de medezeggenschapsraden, politieke partijen, Raadskamers enzovoort.

En een ieder moet zijn zegje kunnen doen, zijn inbreng hebben. En v/at kunnen de gevolgen hiervan soms zijn? Stakingen, onrust, banenverlies of bedrijfssluitingen.Aan twee kanten wordt geprobeerd het gelijk aan zijn kant te krijgen, desnoods ten koste van alles. En hierdoor wordt vaak het doel, waar het omgaat, uit het oog verloren. Ik vrees, dat vele conflicten vaak niet zo hoogstaand zijn, laat staan christelijk. Komt de eerzucht menigmaal aan beide kanten niet om de hoek kijken? Daarmee wil niet gezegd zijn dat de wantoestanden van vroeger aangenamer waren. En zeker niet dat zij zo hoogstaand of christelijk waren.

Roeping

Waar gaat het dan om, zowel ten aanzien van de maatschappij? Dit, dat onze plaats, onze Goddelijke roeping in deze mogen verstaan. De één mag de ander niet onderdrukken. En waar nu onze Goddelijke roeping verstaan mag worden, beleefd mag worden, dan zullen wij elkaar tot nut zijn. Want wanneer vanuit de Schrift gearbeid mag worden, zal dat een rijke zegen met zich meedragen. Een zegen, die eeuwigheidswaarde heeft.

Dat zien wij nu in de geschiedenis die voor ons ligt. Paulus doet bij Filémon een beroep op zijn naastenliefde ten aanzien van zijn slaaf Onésimus. Wat er zich precies heeft afgespeeld, is ons niet bekend. Maar wat ons wel bekend is, is dat Onésimus voor zijn bekering tot weinig nut van Filémon was, zoals Paulus in zijn brief schrijft. Maar nu hij uit genade de Heere heeft mogen leren kennen, is hij wel tot nut geworden.Want nu zoekt hij niet zichzelf te behagen, maar zoekt hij tot nut te zijn van een ander.

Vermoedelijk is er een conflictsituatie geweest tussen heer en slaaf De dienstknecht wilde mogelijk niet langer in onderdanigheid aan zijn heer leven. Hij wilde zelfstandig zijn. Hij wilde het voor het zeggen hebben. Hij wilde kunnen meebeslissen. Inspraak hebben.

Daarom moet Paulus ook schrijven: Die eertijds u onnut was, maar nu is hij u en mij zeer nuttig.Voor die tijd altijd dwars gezeten. Alles tegen gewerkt. Misschien wel stiekem de zaak geboycot.Anderen tegen Filémon opgezet. En toen het Onésimus te heet werd onder de voeten, vluchtte hij. En nu is hij door Paulus teruggezonden naar Filémon. En wat heb je nu aan zo- 'n slaaf als die teruggebracht wordt? Dan is hij toch tot weinig nut meer? Want begint dan alles weer niet van vooraf aan?

Eertijds

Weet u waarom Paulus nu zo'n pleidooi doet? Omdat er bij Onésimus een EERTIJDS was. Een eertijds, nl. zonder God in de wereld. O ja, onbekeerde mensen kunnen getrouw zijn. Maar als wij de HEERE zijn gaan kennen, moeten en zullen wij getrouw zijn. En dat mocht nu van Onésimus gezegd worden.Van ons ook? Dat het openbaar gekomen is, dat er bij ons ook een eertijds was? En nu? Nu door Gods genade tot nut van de ander

Een nutteloze slaaf wordt een nuttige dienstknecht Ja, Paulus zegt zelfs tot Filémon dat Onésimus zelfs meer dan een dienstknecht geworden is, namelijk een geliefde broeder Dat wil zeggen, dat zij elkaar mogen verstaan vanuit hetgeen zij beiden hebben nodig gekregen, namelijk de genade Gods. Dan is er niet de eenzijdige weg, die bewandeld wordt: wat word ik beter van de ander, maar wat hebben wij aan eikaar. Wat ben ik tot nut van de ander. Dan zal Filémon dat merken aan Onésimus en andersom.

O zeker, Onésimus bleef slaaf en Filémon bleef zijn heen Dat zijn de onderscheiden plaatsen die zij ontvangen hebben.

Dat zijn de talenten waarmee zij en wij moeten woekeren. De één met vijf talenten en de ander met één talent. Maar als zij in de wandelgangen elkaar tegenkomen, dan kunnen zij daar als broeders met elkaar spreken over het Woord dat zij gehoord hebben. Dan mogen zij elkaar vanuit dat Woord bemoedigen.

En zouden broeders elkaar benadelen? Dat is onmogelijk, als de liefde werkzaam is.

Daarom bid ik u door de liefde, zegt dan Paulus. Want hoe hard zullen zij elkaar niet nodig hebben.

Niet alleen in hun bestaansrecht, maar bovenal in hun getuigenis, ook Staatkundige getuigenis..

Dienen

Dan hebben wij het getuigenis van Christus, dat Hij niet gekomen is om gediend te worden, maar om te dienen. En in die weg is Hij Zijn volk tot "nut" geworden. Hij heeft Zijn Vader gezocht te verheerlijken en Zijn volk te zaligen. In heel Zijn leven bedoelde Hij de ander Wat wordt het minste te zijn dan het meest. De ander tot nut te mogen zijn.

En mogen wij nu deze plaats kennen?

En geldt dat ook niet in het politieke leven? Is dat er juist niet op gericht om in de weg van het Woord elkaar tot nut te zijn? Wat een verantwoording wordt er dan gelegd op de schouders van regeerders. Opdat zij zullen zijn tot nut van onderdanen. En onderdanen zullen zich buigen onder de wetten van de overheid, zo zij niet in strijd zijn met Gods Woord. En dan zal de HEERE Zijn zegen gebieden. Een volk zonder God zoekt zichzelf Een volk met God zoekt de ander, leeft vanuit DE Ander De HEERE geve dat zowel overheid als onderdaan daaruit mag leven.

Veenendaal, ds. N.P.J. Kleiberg

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen