Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Leven als vreemdeling

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Leven als vreemdeling

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Scholen bezinnen zich op de plek van de mobiel op school. Over het algemeen gaan onze scholen voor basis- en voortgezet onderwijs hiermee gelukkig terughoudend om. Dit vanwege de negatieve effecten die er zijn op het leren.

Tussen de diverse scholen zijn wel verschillen hoe dit er in de praktijk uit ziet. Welk beleid er ook gekozen wordt, het roept altijd weerstand op: ouders die het er al dan niet mee eens zijn, jongeren die zich er al dan niet aan houden. In eerdere artikelen riepen de Vereniging voor Gereformeerd Schoolonderwijs en het voortgezet onderwijs al op tot samenwerking met het gezin. In dit artikel willen we bij dit laatste stilstaan.

We zien in de dagelijkse praktijk dat veel ouders verlegenheid ervaren in het leidinggeven aan het mediagebruik van hun kinderen. Ze hebben vaak een kennisachterstand en vinden het lastig om te bepalen wat ze wel en niet moeten toestaan. Niet zelden schiet men hierdoor in een kramp en ontlopen ouders hun verantwoordelijkheid door het geven van leiding tot een minimum te beperken. De ene ouder doet dit door alles maar toe te staan en een andere kant op te kijken. Andere ouders kiezen ervoor om alles te verbieden en het er dan niet meer over te hebben. In beide gevallen moeten kinderen hun eigen opvoeder zijn. Dat is zorgelijk.

Opvoedingsdoel

In dit artikel willen we bezien wat het aloude opvoedingsdoel van Waterink betekent voor onze mediaopvoeding. Jan Waterink (1890–1966) was theoloog en pedagoog en hield zich intensief bezig met de christelijke opvoeding. Zijn definitie van de christelijke opvoeding is zeer inhoudsvol en is waard om regelmatig rustig overdacht te worden.

Volgens Waterink is de christelijke opvoeding ‘de vorming van de mens tot zelfstandige, God naar Zijn Woord dienende persoonlijkheid, geschikt en bereid al de gaven die hij van God ontving te besteden tot Gods eer en tot heil van het schepsel, in alle levensverbanden, waarin God hem plaatst’ (1958).

Pelgrim

Het eerste wat opvalt, is dat kinderen personen moeten worden die God dienen, zoals Hij dat van ons vraagt. Dit betekent dat wedergeboorte en levensvernieuwing door de Heilige Geest noodzakelijk zijn. Waar de Heere dat genadig werkt, komt er een leven als vreemdeling, als pelgrim op aarde. Een pelgrim is op doorreis en houdt zich van veel dingen in het hier en nu afzijdig. In het omgaan met media betekent dit dat we niet (willen en kunnen) meedoen met alles wat in strijd is met Gods geboden.

Dienaar

Onze kinderen dienen geschikt en bereid te zijn om hun gaven te besteden tot Gods eer en heil van het schepsel. Dit kunnen verstandelijke gaven zijn, maar ook gaven op het gebied van hart en handen. Hier ligt ook een opdracht voor de scholen. In ons mediagebruik dienen we ons daarom voortdurend af te vragen of wat we doen tot eer van God is, tot het eigen zielenheil en of het dienstbaar is voor onze medeschepselen.

Burger

Dit wordt gedaan in alle levensverbanden waarin God ons plaatst. Gezin, werk en kerk. Onze kinderen moeten worden voorbereid op de taak die hen wacht. Zij moeten leren om straks hún kinderen op te voeden. Ook dienen ze te worden voorbereid om hun plek in de maatschappij in te nemen. Hoewel dit om een zekere vaardigheid en bewustheid in het omgaan met media vraagt, zal de houding van distantie van de pelgrim toch blijken. Dit vraagt voortdurend om keuzes voor Gods aangezicht, wanneer media wel kunnen worden gebruikt en wanneer duidelijk niet.

Tenslotte dienen onze jongeren dit alles zelfstandig als jongvolwassenen te kunnen (gaan!) doen. Op die weg hebben ze dringend hulp nodig. Hulp van Boven, hulp van de school, hulp van de kerk en hulp van de ouders. Ze moeten een lerende houding hebben, waardoor ze kunnen reflecteren op hun eigen gedrag, dit kunnen spiegelen aan Gods Woord en aan hun eigen besef van goed en kwaad. Gewetensvorming is meer dan ooit noodzakelijk. Maar hoe vullen we dat concreet in?

De mens is hiertoe in eigen kracht niet in staat. Ds. M. Golverdingen voegt daarom nog iets toe aan de definitie van Waterink: in afhankelijkheid van de zegen des Heeren! De harten van ons en onze kinderen zijn van nature zo geneigd tot het kwade dat we niet meer in staat zijn om zelfstandig God te dienen.

Wederbarende genade is noodzakelijk, omdat er Eén was, Die God wel volmaakt heeft gediend. Wanneer we in waarheid volgeling van Christus mogen zijn, zijn we bedorven voor de wereld.

Samenwerking

Er wordt van opvoeders in deze tijd veel gevraagd. Het is meer dan ooit van belang om het oude Afrikaanse gezegde in praktijk te brengen: ‘It takes a village to raise a child’. ‘Om een kind op te voeden heb je het hele dorp nodig’. In navolging van de voorgaande artikelen willen we ouders daarom oproepen om elkaar op te zoeken en zich gezamenlijk te bezinnen. Kerken en scholen kunnen hierin een faciliterende rol spelen. Hiervan zijn op diverse plaatsen mooie voorbeelden te zien.

Laten we met elkaar schouder aan schouder om onze kinderen staan. Dit geldt voor gezin, school en kerk. Laten we als gezinnen het schoolbeleid met voorzichtigheid van harte steunen. Dat blijkt echt dringend nodig! Dit geldt ook voor ouders onderling. Laten we ons onze mediaopvoeding met elkaar afstemmen, overeenkomstig het ‘in Christus geheiligd zijn’ door de doop. Het (doop)water maakt toch scheiding tussen kerk en wereld? De eerste verantwoordelijkheid om kinderen te leren omgaan met media ligt bij de ouders. Ouders hebben bij de doop voor Gods aangezicht beloofd om hun kinderen voor Gód op te voeden. Wie is tot deze dingen bekwaam? Dit mocht ons wel dagelijks tot schuld brengen en ons binden aan Gods genadetroon in afhankelijkheid van Zijn zegen en Zijn leiding hierin. Zodat Zijn Naam verheerlijkt mag worden in het leven van ons en onze kinderen. In de afzondering onder de bediening van het genadeverbond.

Reacties zenden aan: akarens@kliksafe.nl, secretaris

(slot)

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 19 september 2019

De Saambinder | 20 Pagina's

Leven als vreemdeling

Bekijk de hele uitgave van donderdag 19 september 2019

De Saambinder | 20 Pagina's