Rechtvaardig door het geloof

‘Of ik mijn examen gehaald heb? Dat hangt af van de normering!’ Zo werkt dat bij het eindexamen van de middelbare school. De norm waaraan de examenkandidaat moet voldoen wordt pas achteraf definitief vastgesteld. Daarbij weegt dan mee hoe het examen over de volle breedte gemaakt is. Is het examen goed gemaakt, dan zijn de normen strenger. Is het examen slecht gemaakt, dan wordt er juist soepeler geoordeeld.

Het examen van Gods wet
Paulus neemt in de Romeinenbrief de mens een examen af. Het examen van Gods wet. Hoe staat het er met de mens voor als je de geboden van de Heere ernaast legt? De uitkomst van dit examen is dramatisch: ‘er is niemand rechtvaardig, ook niet één’ (Rom. 3: 10).

Als een examen over de volle breedte van de mensheid zo slecht gemaakt wordt, is dat dan geen reden om de norm te versoepelen? Om de eis van Gods wet maar een beetje te verzwakken? Om de lat maar wat minder hoog te leggen?

Voor ons als mensen is dat de aantrekkelijke oplossing. Als de Heere Zijn norm nu wat minder streng stelt, dan kunnen wij er toch nog met een kleine voldoende vanaf komen. Dan kunnen we onszelf toch nog rechtvaardig maken voor God. Deze manier van denken sluipt er bij ons dan ook zomaar in. We verraden zo’n denkwijze met uitspraken als: ‘ja maar, ik leef toch best netjes?’ Of: ‘ik weet best dat ik zonde doe, maar ik doe toch ook beste goede dingen?’ Ergens menen we dan dat de Heere toch nog wel reden heeft om over ons leven tevreden te zijn.

Geen soepele normering
De Heere gaat in deze menselijke oplossing niet mee. En gelukkig maar. Want deze menselijke oplossing gaat op twee punten vreselijk mank. In de eerste plaats praten we zo veel te makkelijk over de zonde. We zien dan niet hoe groot en ernstig onze zonde is. In de tweede plaats praten we zo veel te oppervlakkig over Gods rechtvaardigheid. We zien dan niet dat de Heere zo heilig en rechtvaardig is dat er met Zijn goddelijke norm niet te sjoemelen valt.

Deze menselijke oplossing moet van tafel. En dat moet heel persoonlijk gebeuren. Dat u en ik inzien en belijden dat we voor het examen van Gods wet zijn gezakt. Dat we in ons eigen hart doorleven dat we in onszelf ‘voor God verdoemelijk zijn’ (Rom. 3: 20). Goed en nodig om dat dan maar eerlijk aan elkaar te vragen: zijn we door het werk van Heilige Geest al tot die belijdenis gebracht?

Geschonken rechtvaardigheid
‘Er is niemand rechtvaardig’. Paulus trekt zelf deze vergaande conclusie voor de hele mensheid. Maar als hij dat gedaan heeft, komt er de ruimte om het grote geheim van het evangelie te onthullen. Het geheim dat een mens tóch rechtvaardig worden kan. Niet door de norm te verlagen. De norm blijft hetzelfde: Gods wet verandert niet. Maar doordat Paulus mag wijzen op de Ander die de norm volbracht heeft: Jezus Christus. Hij is volmaakt rechtvaardig. En Hij wil die rechtvaardigheid schenken aan een verloren zondaar die deze rechtvaardigheid mist en uit zichzelf ook nooit zal krijgen.

Hoe dan? Door het geloof! Doordat die zondaar zich in geloof aan Christus vastgrijpt! Zo krijgt die vuile zondaar de rechtvaardigheid van Christus in handen. Zo wordt die vuile zondaar in de ogen van God een rechtvaardige! Kent u dat ware geloof?

Rechtvaardig door het geloof. Wat een wonder is dat! Ik hoef dus zelf niks mee te brengen. Ik kán ook niks meebrengen. Maar Christus brengt álles mee! En Hij wil het mij schenken dóór die band van het geloof. En zelfs van dat geloof zelf mag ik dan nog zeggen: de Heere wil mij dat schenken door het werk van Zijn Geest in mijn hart. Dat ik rechtvaardig ben is enkel en alleen het werk van de Heere. Hem zij alle eer!

Ds. A.D. Fokkema is predikant te Kerkwerve

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen