KOLONNETJE

Een trieste zaak

Onlangs wist een overdrukje van een krantebericht ons te bereiken. „Kerk van Pilgrim Fathers onbetaalbaar geworden". Uit de kerk aan de Kolk vertrokken in 1620, na een verblijf van twaalf jaar in ons land, uit Engeland uitgeweken Puriteinen naar de Verenigde Staten. Het gebeurde de 31e juli. Het begin van een hele cultuur in de Nieuwe Wereld. Alzo vond plaats in Delfshaven. Afzender vermoedde dat het knipsel niet zou nalaten indruk te maken op geadresseerden. Vandaar het commentaar: Een trieste zaak. Met toevoeging van de woorden, dat toch Gods werk doorgaat.

Mei 1948 - de sporen van verwoesting waren nog wijd zichtbaar in het naoorlogse Rotterdam - stond ik als beroepen predikant ter kennismaking op de karakteristieke kansel van de kerk van de Pilgrim Fathers. Een aanzienlijk deel van de gemeente vulde de kerk voor een groot deel. Dat in het midden van de week in de nijvere havenstad! Wat moet je zo ineens de belangstellenden voorhouden? 't Geen ze mogelijk graag vernamen kon de lippen niet passeren. Daar sta je als jonge dominee middenin de grote stad, die een beroep op je deed. Het was iets over Jona, die te preken had. Tegen de stad Ninevé. Toentertijd telde de nog florerende gemeente acht predikantsplaatsen. Als ik wel heb werden er nog tijdens de oorlog een tweetal gesticht. In een Handboek 1972/1973 staan er nog vijf vermeld. Het jongste Jaarboek noemt voor Delfshaven 2 predikanten en als trieste bijkomstigheid voor het moment:2 vacaturen. Zoiets van terug op nul. In 1948 liet men mij vier kerken zien. Inmiddels werd aan de 's Gravendijkwal de Nieuwe Kerk - geschenk van een vermogend meelevend echtpaar - afgebroken. De Methenesser, de hoofdkerk, werd gemetamprfiseerd in een moskee en Kapel Spangen kreeg - als mijn informatie goed werd onthouden - de bestemming van een superzaak. Sic transit gloria mundi. Zo vergaat de grootheid der wereld.

Inderdaad - zo las ik naderhand - stootte de financieel benarde gemeente de Pelgrim Vaders kerk af, al zullen de zondagse diensten doorgang vinden. Voor zolang dit duurt. We lezen van kerkverlating, Gods-en geloofsverduistering, van secularisatie. De hier geschetste gang van zaken tekent en verzegelt de ontwikkeling. Enige voldoening geeft dat vele oude vrienden van de vijftiger jaren dit niet meer hebben aanschouwd en beleefd.

Gods werk gaat

door. Dat voegde de copie toe aan de typering , , trieste zaak". Het is buiten kijf. De HEERE laat niet varen de werken van Zijn handen. Alhoewel in het stukje van vorige week reeds naar voren kwam dat we elke dag moeten rekenen op de voleinding van die werken. In het licht daarvan belijden wij, dat de kerk er altijd zal zijn, maar niet eeuwig. Tot de voleinding van de wereld ben Ik met u, beloofde Die de Koning is van die kerk. Die voleinding kan zijn het allerlaatste. Maar het begin van die voleinding is ook reeds de voleinding. De door velen tegemoet geziene toebrenging van de Joden in grote getalen kan mogelijk reeds het einde van de gemeente uit de heidenen betekenen. Wie zal dat zeggen?

In ieder geval is een opleving niet gegarandeerd en hoeft het niet strijdig te wezen met Gods plannen dat de gemeente tot geringste proporties wordt teruggebracht. Eerder bij het signaleren van de synodale discussie over het proces van Samen-op-Weg veronderstelde ik op het onderwerp terug te komen. Het is een normaal verschijnsel dat sprake is van fusies, wanneer zaken op eigen krachten het niet kunnen bolwerken. Is het in het kerkelijke anders? Nu kunnen wij ons erop beroepen dat in eigen kring of gemeente het gelukkig nog aardig gunstig erbij staat. Maar we hadden het hierboven over trieste ontwikkelingen. In enkele tientallen van jaren kan de situatie tot minimaal teruglopen. Bovendien, al hebben wij voor ons besef nog een zuivere leer en prediking en al laat de kerkgang nog nauwelijks te wensen over, hoe is het gesteld met de praktijk der zaligheid en het waarachtig geloofsleven? Die sta zie toe dat hij niet valle. Als kerk en gemeente misstaat evenzeer en sterker de Farizeeërsgestalte van rechtvaardig in eigen oog en de anderen voor niets achten.(7, 11)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen