Verhuurde plaatsen in de kerk: goed of slecht?

In een vorig artikel over jeugd in de kerk heb ik gesteld dat ordeproblemen tijdens kerkdiensten vaak verband houden met de aanwezigheid van één of meer galerijen. Gewoonlijk worden deze overwegend door jongelui bevolkt, waardoor zij broeinesten van ongerechtigheid worden. Dit bracht mij er zelfs toe om het niet mis te verstane advies te geven om bij nieuwbouw van een kerk nooit galerijen te realiseren en om bij verbouw bestaande galerijen te verwijderen. Tevens schreef ik in dat artikel dat het de pastorale taak van een kerkeraad of kerkvoogdij is ervoor te zorgen dat kinderen bij hun ouders in de bank kunnen zitten. In dit verband merkte ik op dat verhuur van plaatsen uit den boze is.

Geen problemen
Een lezeres vond het de moeite waard om hierop te reageren. Zij laat weten dat de galerijen in de kerk waarin zij onder de Woordverkondiging zit, geen problemen opleveren en dat zij het helemaal niet eens is met de stelling dat verhuurde plaatsen in de kerk uit den boze zijn. Zij hoopt dat het in haar kerk zo blijft. Wat het eerste betreft vind ik het fijn dat er kerkgebouwen zijn waar galerijen geen problemen veroorzaken. Aangaande het tweede blijf ik echter diepgaand van mening verschillen. En omdat dit voor mij een principiële zaak is, wil ik in dit artikel hierop dieper ingaan.

Aan zichzelf denken
Het is duidelijk wat het voordeel van een verhuurde plaats is. Je bent er altijd zeker van datje een plaats hebt en als je zoveel plaatsen aaneengesloten gehuurd hebt wanneer je kerkgaand gezin groot is, kun je als gezin steeds bij elkaar zitten. Wanneer de kerk gedurig overvol is, geven verhuurde plaatsen het bijkomende voordeel datje niet bijna een uur van tevoren in de kerk aanwezig behoeft te zijn om een gewone plaats te hebben. Dit is ongetwijfeld prettig. Tenminste, als men alleen maar aan zichzelf denkt. De christelijke liefde bedenkt en zoekt evenwel juist wat van de ander is. Nu heb ik het wel voor elkaar, maar die ander, die om welke reden dan ook geen verhuurde plaats heeft? En die gasten die zomaar een zondag over zijn of die vakantiegangers die een paar weken trouw naar de kerk komen?

Jeugd
Hoe zit het bovenal met die onkerkelijke, die misschien na vele tientallen jaren voor het eerst weer de kerk binnenkomt. Is er voor hem plaats? Wordt hij opgevangen? Toen de verioren zoon terugkeerde, stond zijn vader hem van verre al op te wachten. Moet de terugkerende onkerkelijke of de voor het eerst in zijn leven de kerk betredende wereldling in onze kerk maar zien hoe hij aan een plaatsje komt? Er is nog een reden om een vraagteken achter deze gang van zaken te zetten. De briefschrijfster merkt op dat er in haar kerk j eugd is die niet bij de ouders kan zitten, vanwege de verhuurde plaatsen. Dit is precies wat ik in dat andere artikel hekelde. Het moet bijbels gezien niet mogen dat kinderen en jeugd verhinderd worden bij hun ouders te zitten.

Eigen recht
Het zwaarstwegende argument tegen de verhuur van zitplaatsen in een kerk waarbinnen het evangelie van vrije en loutere genade verkondigd wordt, is de inhoud van deze verkondigingDe gereformeerde prediking smoort iedere gedachte aan menselijke verdienste en aan een eigen recht in de kiem. Zo er al van een menselijk recht gesproken wordt, is dit uitsluitend het recht op de goddelijke verdoemenis. Een ander recht komt een mens buiten Christus niet toe. De verhuur van plaatsen doet de Reformatie te niet. Wie geld betaalt, krijgt iets van de kerk. Dit is ten enenmale strijdig met het Schriftwoord: ,,Komt, koopt, zonder geld en zonder prijs, wijnen melk." Wanneer de kerk tegen betaling iets doet, verloochent zij ten diepste haar roeping en wezen en kweekt zij bij haar leden de geest van Simon de tovenaar. Het ergste van alles is echter dat de kerk door de verhuur van plaatsen rechthebbende mensen alleen maar stijft in hun natuurlijke dwaasheid. Wie de huur heeft betaald, kan zijn recht op die plaats laten gelden. Ik ga naar de kerk en laat er niemand op mijn plaats zitten, want die komt mij toe.

Zachtmoedig...
Ik heb het meegemaakt dat kerkgangers zo op hun rechtstonden dat zij een ander te lijf gingen. Handgemeen in het huis des Heeren, waar het woord van Christus dienst na dienst van de kansel klonk: ,,Leert van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart." In naam liefhebbers van de gereformeerde leer, maar in de praktijk liefhebbers van hun eigen recht. Om te huilen! Zaligmakende genadewerkingen leren mij echter dat ik alles verzondigd heb en niets verdien: geen zondag, geen kerkdienst, zelfs geen plaatsje in de kerk. Dan mag het een wonder worden dat het nog zondag wordt, dat het de Heere nog behaagt om Zijn Woord te laten uitgaan en dat er voor mij nog een plaatsje in Zijn huis is. Ik krijg een walg van alle eigen rechten, ledereigen recht is slecht, zeker het recht op een plaats in Gods woning. En daarom: plaatsenverhuur blijft uit den boze.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen