De roeping van Elisa

In de kracht des Heeren had Elia als een geloofsheld op de Karmel gestaan. Fors klonk zijn stem tot koning Achab en het volk; Hoe lang hinkt gij nog op twee gedachten? Zo de Heere God is, volgt Hem na en zo Baal het is, volgt hem. Aanvankelijk zweeg het volk, maar na het teken van het hemelvuur, dat Elia's offer verteerde, barstte de menigte los en riep: De Heere is God! Bent u al tot deze belijdenis gekomen? Is de Heere waarlijk uw God? Of kent u Hem nog niet in en door Jezus Christus? Bedenk: Hem te kennen is het eeuwige leven, maar zonder Hem wacht een eeuwige rampzaligheid. Een tweede teken volgde, toen de Heere de wolken deed aandrijven en na ruim drie jaar weer regen gaf. Kennelijk verwachtte de profeet een opleving in Israël, dat aan een vallei dorre doodsbeenderen gelijk was. In spanning zag hij uit naar hetgeen geschieden zou. O bittere teleurstelling. Het brutale antwoord van Izebel scheen het enige vruchtgevolg op 's Heeren machtige daden te zijn. Wat is het vruchtgevolg van het Woord in uw leven? De satan schoot één van zijn vurige pijlen op de kloeke strijder van de Karmel en trof hem in het hart. Ook Elia was een mens van gelijke bewegingen als wij, was tot hinken en zinken gereed. Hij was ook een afstammeling van Adam. Echter, genade was zijn deel geworden. Hij verliet zijn arbeidsveld en dwaalde naar het zuiden, naar de woestijnen, tot hij bij de Horeb kwam. Hij bad het gebed van de moedeloze. Het is genoeg, neem nu Heere mijn ziel; hij klaagde de klacht van de hopeloze. Dat is u misschien niet onbekend, moedeloosheid, hopeloosheid, nergens meer een lichtpuntje in zien. Dat kan vanuit het natuurlijke leven, en dan wordt geprobeerd u met medicijnen en therapie te helpen. Maar hebt u door de Geest uw hopeloosheid wat het geestelijke betreft al leren kennen? Dat u nergens meer uitkomst zag, vanwege uw hemelhoge schuld? Begeer toch of de Heere u die leren wil, om Hem nodig te krijgen. Zonder ooit onze hopeloosheid te hebben ingeleefd, hebben wij de Heere niet nodig en dat zal een eeuwige hopeloosheid baren. Daarom, zoek den Heere en leef.

Elia was hopeloos. Maar hoort, hoe zorgzaam de Heere Zijn terneergeslagen knecht kwam op te richten. Eerst kreeg hij te verstaan, dat zware gerichten als een stormwind, als een aardbeving, als een vuurgloed het afvallige Bondsvolk zouden treffen, alvorens de Allerhoogste Zich onder het overblijfsel naar de verkiezing der genade bij het waaien van een zachte stilte, in vrede en goedgunstigheid kon openbaren. Zijn wij de zware gerichten des Heeren niet waardig, vanwege ons verlaten van het Woord Gods? Is het u tot schuld en smart geworden? Of leeft u maar onbekommerd door? Een mens van nature leeft maar door naar het goeddunken van zijn hart, alsof er geen eeuwigheid aanstaande is. Maar bedenkt toch, dat we eenmaal voor de Rechter van hemel en aarde zullen moeten verschijnen, en wat dan als u geen Borg voor uw ziel hebt? Bedenkt toch wat tot uw vrede dient, want indien u aan deze kant van het graf niet met de Heere verzoend wordt, dan wacht een altoosdurend gericht. Tevens vernam de profeet tot zijn verrassing, dat de Heere een gemeente in stand had gehouden temidden van het afhoererend geslacht, zevenduizend hadden de knie voor Baal niet gebogen. En ten slotte maakte de Heere Zijn dienaar duidelijk, dat deze vooriopig niet zou sterven, er was nog veel werk te doen.

Er was nog zo veel werk te verrichten in Gods wijngaard, dat Elia er niet mee gereed zou komen, hij had een opvolger nodig. Elisa moest in zijn plaats treden. In soeverein welbehagen wees de Heere aan, wie Hij als Zijn nieuwe knecht verkoren had. Zo ging Elia van de Horeb naar de plaats waar hij zijn opvolger kon vinden. Het gezin van vader Safat behoorde tot de zevenduizend van wier bestaan Elia niet afwist. Elisa en de zijnen waren vermoedelijk onbekenden voor Elia. Er staat immers dat Elia Elisa vond. Aan vinden gaat een zoeken vooraf. Ziet in Elia een zwakke afschaduwing van de Heere Jezus Christus. Naar Zijn getuigenis is de Heere gekomen om te zoeken en zalig te maken, dat verloren was. Hebt u zich als een verlorene leren kennen voor het aangezicht van God? De mens leeft naar het goeddunken van zijn hart. U was een vijand van God ondanks uw uiterlijke vroomheid, u wilde wel in de hemel komen, maar niet langs het smalle pad naar Sion wandelen. En toen de Heere in grondeloze barmhartigheid naar u omzag, hebt u achteruit getrapt, het was: ,,Wijkvan mij, want aan de kennis Uwer wegen heb ik geen lust." U hebt u in alle macht verzet, u ontvluchtte Hem van schuilhoek tot schuilhoek, maar de Heere is u te sterk geworden, nietwaar kind des Heeren?

Na jaren van droogte had de Heere de sluizen des hemels geopend, milde regenstromen drenkten het dorstige land. Voor het eerst sinds lange tijd konden de akkers weer worden bewerkt. Met blijdschap zullen zij dat gedaan hebben. Elisa liep bij het twaalfde paar, om zo de knechten te controleren. In Zijn wijngaard kan de Heere geen luiaards gebruiken. Elisa was een arbeidzaam mens. Hij zou door de Geest van God gelouterd worden in zijn aanleg en karakter. Dat neemt evenwel niet weg, dat de Heere hem van de moederschoot toerustte met talenten, die hem in zijn ambt van pas zouden komen. Eén daarvan is vlijtigheid, die hij op de akker aan de dag legde. Zo was ook de jeugdige Jozef versierd met treffelijke hoedanigheden, die hij als onderkoning van Egypte behoefde. Een oefenschool liet de Heere hem doorlopen in Potifars huis en in de gevangenis, opdat zijn vermogens geadeld zouden worden in de vreze des Heeren. Dit geldt ook voor de Sionieten van heden. Besteedt u uw gaven in dienst van God? Bedoelt u in alles Zijn eer?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen