Spaarpot

Ik heb het zo warm dat ik bijna de slaapkamer uitklots. Lamlendig zit ik achter mijn bureau. De warmte weerhoudt me van enige activiteit. Mijn oog valt op het knalgele spaarpotje. Ik grinnik. Loes en ik hebben een manier gevonden om slapend rijk te worden. Nee, om denkend rijk te worden. We hebben afgesproken dat we, iedere keer als we elkaar erop betrappen voor de ander te denken, een kwartje moeten betalen. Ergens onder in mijn kast heb ik dit spaarpotje opgediept en dat staat nu midden op het bureau. Als-ie vol is, gaan we naar de Chinees. Er zitten al drie kwartjes in van Loes. Dat betekent niet dat Loes vaker voor mij denkt dan ik voor haar, het betekent slechts dat ik het iets sneller door heb als zij zich er schuldig aan maakt. Het eerste kwartje is van gisteravond. Ik zat op mijn bed in mijn dagboek te schrijven. Toen ik het dichtklapte was het al bijna bedtijd. Ik luisterde even naar de geluiden uit de tv-kamer onder me, toen ik me realiseerde dat ik nóg een geluid hoorde. Veel dichterbij. Ik spitste mijn oren en kwam bij het hoekje van Loes terecht. Helemaal in elkaar gedoken zat ze op haar bed, haar handen voor haar gezicht, een en al angst. Het lukte me na veel geruststellende woorden om haar weer in de realiteit te brengen en toen vroeg ik waarom ze me niet al veel eerder geroepen had, toen het nog kon. „Ik was bang dat het te veel voor je zou zijn", zei ze, „je had al zo'n zware dag achter de rug." Dat klopte. Maar wat niet klopte, is dat Loes voor mij bepaalt wat ik nog wel aankan en wat niet. Triomfantelijk kwam ik met het spaarpotje aan.

Loes en ik zijn niet de enigen die zich hieraan schuldig maken. De halve afdeling heeft er een handje van. Maar de therapeute zei laatst dat we de ander daarmee de mogelijkheid ontnemen om te oefenen met het aangeven van grenzen. Zo leer je nooit om dat verschrikkelijk moeilijke woordje "nee" te zeggen.

Zo, ik zet er snel een punt achter, dan kan deze column nog net op de post. Zal ik Loes vragen of ze even meeloopt naar de brievenbus? Ach nee, laat ik het maar niet doen, ze had het er vanochtend over dat ze op tijd naar bed wilde... Oeps, hoor ik daar een spaarpot rammelen?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen