Ontvangen en toetsen

Daarom ligt het voor de hand om deze apostel op te nemen in de reeks geestelijke leiders in de Bijbel. Na Mozes, Samuel en Nehemia nu dus aandacht voor Paulus. Paulus was op een bijzondere manier geroepen tot apostel, nadat hij eerst de gemeente vervolgd had. Paulus is dat nooit vergeten en herinnert er ook in verschillende brieven aan.

GEZAG
Aan die bijzondere roeping ontleent hij ook het gezag waarmee hij spreekt en schrijft. Paulus beseft dat het niet zozeer zíjn vermaan is dat naar de gemeenten uitgaat, maar via hem dat van Christus Zelf. Zo schrijft Hij in 2 Korinthe 5:20: ‘Wij zijn dan gezanten namens Christus, alsof God Zelf door ons smeekt.’ Paulus schrijft niet als iemand die ook eens zijn mening ten beste geeft, maar als iemand die zich met gezag namens God tot de gemeente richt.
In 1 Thessalonicenzen 2 schrijft hij ook nadrukkelijk dat hij zich niet geroepen voelt om te schrijven wat de gemeente graag wil lezen. Hij is verantwoordelijk tegenover God, zijn Zender, niet tegenover de gemeente. Daarom verwacht hij van de gemeente dat ze ‘horig’ is. Dat is ook de eerste term in het jaarthema van de Gereformeerde Bond in dit jaar.

ALS EEN VADER
Paulus schrijft in dit hoofdstuk In onze postmoderne tijd is dat er allemaal niet duidelijker op geworden. Het gezag van het ambt taant. Velen zien de ambtsdragers als niet meer dan gemeenteleden met een bijzondere taak. Ook veel ambtsdragers aarzelen zelf om over hun ambt te spreken als iets dat een zeker ‘tegenover’ heeft ten opzichte van de gemeente. Paulus laat zien dat geestelijk leiding geven niet goed mogelijk is als de ambtsdragers zich niet voortdurend voor ogen houden dat zij niet met zichzelf aankomen, maar als gezanten van God. Alleen dan kunnen ze de moed hebben om voor de gemeente te zorgen en waar nodig te vermanen.

GETUIGE
Tegelijk zien we bij Paulus een tweede eigenschap van geestelijk leiderschap, die hier helemaal complementair aan is. Paulus roept in 1 Thessalonicenzen 2 namelijk ook de gemeente op als getuige van zijn zuivere bedoelingen en wandel (v.10). De gemeente mag behalve ‘horig’ ook ‘mondig’ zijn. ‘Mondig’ is het tweede kernwoord in het jaarthema van de Gereformeerde Bond.
De gemeente mag zelf in haar verantwoordelijkheid vaststellen dat Paulus zijn ambt getrouw heeft waargenomen. De gemeente mag Paulus er op toetsen en beproeven. Paulus schrijft dat vanuit een hartelijke verbondenheid met de gemeente. Hij is voor haar niet alleen vader, maar ook moeder (‘voedster’, v.7).

CORRECTIE
Van de christenen in Berea lezen we zelfs (Hand.17:11) dat ze de prediking van Paulus met grote bereidwilligheid ontvingen, maar wel toetsten aan de Schriften of deze dingen inderdaad zo waren. Paulus heeft zijn prediking ongetwijfeld graag aan die toets onderworpen. Zelf heeft hij Petrus eens moeten vermanen toen deze zich het ambt onwaardig gedroeg (Gal.2:11).
Ook voor ambtsdragers van vandaag geldt dat zij open moeten staan voor correctie vanuit de gemeente, mits die voortkomt uit het Woord van God. Het ‘tegenover’ van het ambt mag niet leiden tot een absolute verhevenheid boven de gemeente. Die neiging heeft het ambt bij Rome, maar in de kerk van de Reformatie is dat anders.

Dr. M.J. de Vries uit Papendrecht is bijzonder hoogleraar christelijke filosofie in Delft en lid van het hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen