Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Een schip op het strand...

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een schip op het strand...

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

(2)

We zouden nog terugkomen op de vraag of wij de stranden en dergelijke plaatsen mogen bezoeken op een warme zomerdag, zonder mee te doen aan de uitspattingen die daar plaatsvinden. Wie het vorige stukje goed gelezen heeft, heeft daarop zelf het antwoord kunnen geven.

"Zal iemand vuur in zijn boezem nemen, dat zijn klederen niet verbrand worden? Zal iemand op kolen gaan, dat zijn voeten niet verbranden? " (Spr. 6 : 27, 28). Onze Heidelberger Catechismus vraagt bij de verklaring van het zevende gebod in Zondag 41: Verbiedt God in dit gebod niet méér dan echtbreken en dergelijke schandelijkheden? " Het antwoord is voor geen tweeërlei uitleg vatbaar:

"Dewijl ons lichaam en ziel tempelen van de Heilige Geest zijn, zo wil Hij dat wij ze beide zuiver en heilig bewaren; daarom verbiedt Hij alle onkuise gebaren, woorden, gedachten, lusten en wat de mens daartoe trekken kan".

Er gaat van de zonde zo'n geweldige zuigkracht uit. Alles wat om ons heen gebeurt, vindt een aanknoping in ons eigen hart. Hoevelen zullen er zijn die zeggen, "dat heel die uitkleedpartij hun niets doet", maar die stiekem door de vingers zitten te gluren? Zo wordt het geweten steeds verder toegeschroeid en het gemoed steeds minder vatbaar voor de indrukken van Gods Woord.

Er gaat een verhaal over een man die een klein leeuwenjong in huis nam, maar door zijn eigen huisdier bij het groter worden werd verscheurd. De boodschap mag duidelijk zijn: maak die leeuw niet wakker! Neem hem niet in huis! Doe hem weg voordat hij groot geworden is! De zonde is een hellend vlak. We lezen van Lot dat hij zijn ogen opsloeg om de vruchtbare vlakte van de Jordaan te bezien. Vervolgens sloeg hij zijn tenten op voor de poorten van Sodom. En tenslotte kwam hij in Sodom zelf terecht. Toch bleef hij maar zitten, a.h.w. op het strand, terwijl hij zijn ziel daarmee kwelde. Een waarschuwend voorbeeld! Een schip op het strand is een baken in zee.

Nu wordt er wel gezegd dat we als reformatorische mensen juist met z'n allen op het strand moeten gaan zitten, omdat we het anders in handen geven van 'die anderen'. Het is een naïeve gedachte. We zijn in Nederland een kleine minderheid, en die grote meerderheid zal zich van een dergelijke 'bezetting' niets aantrekken. Bovendien brengen we onszelf zodoende in verzoeking. "Jamaar, moeten wij dan wijken voor die andere mensen en mogen onze kinderen dan geen plezier meer hebben bij het water...? " Ik denk dat we één ding goed voor ogen moeten houden: wie vandaag in Nederland wil leven naar Gods Woord, zal ook de konsekwenties moeten trekken. Het gaat wat kosten, en dan niet alleen in financieel opzicht! Laten we daar aan denken bij het bepalen van onze vakantiebestemming en bij het invullen van onze vrijetijdsbesteding. Dat geldt ons allemaal, en niet alleen de gezinnen met jonge kinderen. Slechts in deze weg is Gods gunst en ware ontspanning te verwachten.

Ik wil eindigen met het antwoord dat ds. P. Mulder onlangs in "Terdege" gaf op de vraag van een 14-jarig meisje of ze mocht blijven zwemmen op plaatsen waar men half bloot loopt. Letterlijk vroeg ze: "Moet ik daar nu niet meer komen of moet ik daar maar aan wennen? " Ik licht één passage uit het antwoord: "Aan de zonde wennen doen we allemaal gauw genoeg. Daarom zou ik zeggen: wen er toch niet aan, maar blijf er weg. Het is met spijt, dat ik dit schrijf. Maar naar het Woord Gods kan het niet anders. We mogen ons hieraan niet bloot stellen. Dan moet je je soms veel ontzeggen. Dat is waar. Maar ziende op het gebod van onze goede God, zou ik zeggen: laat het je dan niet zwaar vallen. De Heere is meer waard dan ons genoegen."

Een woord ter overdenking en tot navolging!

Krimpen a.d. IJssel,

ds. C. Sonnevelt.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 28 juli 1994

De Saambinder | 12 Pagina's

Een schip op het strand...

Bekijk de hele uitgave van donderdag 28 juli 1994

De Saambinder | 12 Pagina's