LISA VINS VERTELT...

Tot ziens Lisa, de Heere zij met je.

Ja, Ljoebov, het is moeilijk afscheid te nemen, maar ik moet nu gaan. Moge de Heere je beschermen. Vaarwel.

Het is april 1979. Op één van de russische vliegvelden neemt Lisa Vins afscheid van haar vriendin Ljoebov M. Kosatsjevitdj. Lisa volgt met haar familieleden haar vader Georgi Vins, die inmiddels in de U.S.A. is aangekomen. Het afscheid is moeilijk. Wat zal de toekomst brengen? Zullen zij elkaar nog ooit terugzien? Lisa weet dat zij naar het „vrije westen" kan. Ljoebov moet achterblijven. Wat zal haar overkomen? Met haar werk in een van de geheime drukkerijen van de uitgeverij „Christiani" riskeert ze veel. Lisa weet dat. Haar trouwe vriendin nu te moeten achterlaten valt haar dan ook erg moeilijk.

Het is oktober 1980. Bijna anderhalf jaar na dit afscheid. Lisa Vins is in Nederland. Tijdens haar verblijf in ons land heb ik een gesprek met haar. Ze is inmiddels gearresteerd, vertelt Lisa. Het gebeurde in januari van dit jaar. Het was op een zondag. Onverwacht kwam de militia het dorpje Starye Kodaki binnenrijden.

Eerst hield zij huiszoeking bij een van de leiders van de christelijke gemeente. Het leek erop dat zij niets zouden vinden, maar vlak voordat de agenten weer wilden vertrekken vonden zij een streep drukpersinkt op een van de kamerdeuren. Dit maakte hen argwanend. Toen zij in het huis van deze gemeenteleider niets vonden, gingen zij naar het huis van diens moeder. Ook die stond al een tijdlang onder verdenking.

Eerst leek het erop, dat ze hier niets zouden vinden.

Toen een van de KGB-agenten stootte tegen de muur. Die dreun klonk hol. De politie haalde dat stuk muur weg. Daarachter bleek een ruimte te zijn. Van buiten zou men die nooit ontdekt hebben. Dit kamertje had geen raam. Het stonk er. In deze kamer, die niet groter was dan drie bij drie, stonden vier bedden en een drukpers. Er lag ook nog ongeveer een ton papier opgeslagen. Hier was een afdeling gevestigd van de geheime drukkerij „Christiani". Daar werkte Ljoebov samen met drie anderen. Sinds haar laatste brief, kort voor kerst vorig jaar, wist ik het, zei Lisa. Ik maakte me ongerust. Ljoebov is niet sterk. Altijd maar in die muffe ruimte met de ongezonde lucht van drukpersinkt te moeten leven is niet goed voor haar. En, wat riskeerde ze niet? Ik heb gevraagd of de Heere haar nabij wilde zijn.

Eind januari kwam het bericht. Ljoebov en de drie anderen waren gearresteerd. De drukpers en alle materialen hadden de agenten meegenomen. Ik moest terugdenken aan ons afscheid. Zij werd van haar vrijheid beroofd, ik kreeg de vrijheid. Toch weet ik ook dat de Heere haar ook daar kan helpen.

Inmiddels is ze veroordeeld, samen met de anderen. Drie jaar zal ze in een werkkamp moeten blijven. Ik vraag je, denk aan haar. Ze heeft het nodig. Mijn taak is het om jullie dit door te geven. Laten de jongeren in het Westen ook aan hun leeftijdsgenoten achter het IJzeren Gordijn denken, aldus Lisa.

Mag ik je vragen, doe je dit ook?

Besef je, dat terwijl je dit leest, er jongeren zijn, die beperkt worden in hun mogelijk-

heden omdat ze tot een kerk behoren, ja zelfs hun vrijheid daarvoor moeten missen? Sta je er bij stil, dat zij vaak niet eens een Bijbel hebben, laat staan een jeugdblad zoals „Daniël"?

Het is onze opdracht om. aan hen. te denken. In Hebreeën 13 lezen we: „Gedenkt de gevangenen, alsof gij medegevangen waart."

Vergeet in deze ook je plicht niet. Hieronder tref je de adressen van de vier mensen, die op 19 januari van dit jaar werden gearresteerd. Stuur hen eens een kaart. Straks, zo de Heere het geeft, beleven wij weer de kerstdagen. Die moeten zij in eenzaamheid doorbrengen. Laten we hen dan een blijk van medeleven zenden. Uit de opmerkingen van vroegere gevangenen weten we dat zoiets heel veel betekent voor deze mensen. Bovendien zet het ontvangen van post uit het westen de autoriteiten ook aan het denken. Dit jaar werden twee meisjes voortijdig vrijgelaten, omdat de militia zoveel protesten uit het westen kreeg.

Vergeet deze mensen vooral niet in je persoonlijk gebed. Het gedenken van de gevangenen moet vooral uitkomen in ons bidden tot de Heere. Het gebed is een van de machtigste wapenen in de strijd tegen de macht van de vorst der duisternis.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen