Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

‘Quis non fleret’

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

‘Quis non fleret’

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het is al bijna dertien jaren geleden, dat ik na een gezelschapsdag in Ede naar de nieuwsberichten zat te luisteren. Nog nadenkend over hetgeen er allemaal die dag gezegd was, hoorde ik nauwelijks wat de reporter vertelde. Langzamerhand drong het tot me door wat er in Amerika gebeurd was. Vol verbijstering keek ik naar het apparaat waar het geluid uit vandaan kwam. Dat kan toch niet waar zijn, stamelde ik hardop in de auto. Toch had ik het goed gehoord, dat er die dag twee vliegtuigen zich in de Twin Towers geboord hadden en vele duizenden mensen omgekomen waren.

Diezelfde verbijstering overkwam mij, toen ik hoorde, dat boven de Oekraïne een vliegtuig met daarin 298 passagiers was neergeschoten. De berichten waren in eerste instantie heel verwarrend. Er zouden enige Nederlanders omgekomen zijn bij de crash. Van lieverlede kwam het werkelijke aantal slachtoffers uit ons vaderland boven tafel. Alom verbijstering, verdriet en volslagen ontreddering. Onze koning met zijn vrouw tekende het condoleanceregister. Ze waren zichtbaar geraakt. Premier Rutte maakte met een aantal ministers overuren. Hij vertelde het Nederlandse volk wat er gaande was en wat er zou gaan gebeuren. Rustig, bekwaam, betrokken en ingetogen gaf hij leiding aan de velen die zich moesten bezig houden met deze ingrijpende vliegramp.

Nog maar even geleden kleurden de straten in vele dorpen en steden in ons land oranje. Vele miljoenen keken naar de prestaties van het Nederlandse elftal in Brazilië. Prognoses werden gemaakt en Nederland zou met dit topteam vast wel wereldkampioen worden. ’t Liep even anders, maar die derde plaats was toch ook niet ‘niks’. De sportidolen werden bejubeld en de miljoenen werden onder elkaar verdeeld. Dat in Brazilië velen in de uiterste armoede leven werd keurig voor de vele ogen van de wereld afgeschermd. De bal moet rollen en je moet de mensen niet altijd met schuldgevoelens opzadelen. De sport schuift grenzen weg; brengt je in romantische sferen; geeft je het gevoel even alles aan te kunnen. Kortom: sport is opium; een religie!

Op de viaducten, langs de snelwegen en in Hilversum stonden duizenden toeschouwers te kijken naar de onafzienbare rij zwarte lijkauto’s. Er werd niet veel gezegd. De ogen van velen stonden strak. Hier en daar werden de ogen droog gemaakt met een zakdoek en af en toe gingen de handen op elkaar. Nu geen Oranjeshirt of strik in het haar of op de auto vastgemaakt. Nederland was in rouw. De krant van donderdag 24 juli liet ons een foto zien met een in gedachten verzonken koning en een wenende koningin. Quis non fleret? (Wie zou niet wenen?)

We zijn inmiddels dagen verder. In Hilversum werken vele mannen en vrouwen in de Korporaal Van Oudheusdenkazerne om zo snel mogelijk de lichamen van de slachtoffers te identificeren. In vele huizen, gezinnen en families wordt onzegbaar geleden. Alle plannen, idealen en verwachtingen van bijna driehonderd mensenlevens ontploften op 10 kilometer hoogte in de lucht. De schuld van dit onvoorstelbare drama werd heel snel op verschillende schouders gelegd. Zelfs Poetin deed mee aan dit afschuifsysteem. Een onderzoeksteam is er op uit gestuurd om poolshoogte te nemen op de rampplek. Door allerlei oorlogshandelingen tussen de Oekraïners en de pro-Russische separatisten is het nog niet mogelijk om die plaats werkelijk te bezoeken op zoek naar mogelijke ‘resten’ van slachtoffers.

Hoogwaardigheidsbekleders hebben na die vliegtuigramp gesproken. Indringend en bewogen. Zeker! Daar wil ik niets van afdoen. Toch werd bij al die met zorg gekozen woorden veel gemist. Zelfs in die toespraak van minister Timmermans, die wereldwijd beluisterd kon worden en door Bil Clinton werd genoemd en geroemd, werd het meest wezenlijke gemist. Waar doel ik op? Geloven wij nog, dat er geen toeval bestaat? Regeert nu God in ons leven of het lot? Zou Hij ons met dit ontzagwekkende drama iets willen zeggen? Wij zijn niet van plan om met de vinger te gaan wijzen naar al die slachtoffers met hun nabestaanden. Wij zijn geen haar beter. Zij zijn ons voor gegaan. Voor hen werd het hoog boven de aarde eeuwigheid. Zij hebben hun Schepper en Rechter ontmoet. Wij staan er nog voor. Hoe zouden wij het gemaakt hebben, als wij Hem hadden moeten ontmoeten?

Nederland is geraakt! Bewogen! Vele ogen waren vol tranen. Wat is nu de uitwerking van dit alles? Jona stond in Ninevé met een ingrijpende boodschap. De stad zou omgekeerd worden. Koning, iedere onderdaan, tot zelfs het vee ging in de rouw. De vraag rees op: ‘Wie weet God mocht Zich willen wenden.’ In al de toespraken werd geen woord gehoord over schuld. Wat zou het gepast hebben om samen voor de troon Gods te komen met de bede: ‘Wij hebben God op het hoogst misdaan en wij zijn van het heilspoor afgegaan; ja wij en onze vaderen tevens. Verzuimend alle trouw en plicht, vergramden God, de God des levens, Die zoveel wonderen had verricht.’ Nederland denkt het zonder God te kunnen stellen. Kerken worden gesloten en duizenden wensen brood en spelen. Nee, liever geen zwart dat is zo somber, maar het oranje. Dat trekt mij!

En wij? Wij doen voor het oog beter. Wij lezen Gods Woord en gaan naar Gods huis. Wij sturen onze kinderen naar goede scholen enz. Uitstekend! Maar wordt onder ons ook de waarachtige bekering tot God gevonden? Mag het nog hier en daar gehoord worden: ‘O, God wees mij zondaar genadig!’? Gelukkig wel, want de HEERE heeft beloofd, dat zolang er de zon en de maan is Hij zal doorgaan om Zijn lieve Naam voort te planten.

Nederhemert, ds. H. Zweistra

Dit artikel werd u aangeboden door: Hersteld Hervormde Kerk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 7 augustus 2014

Kerkblad | 24 Pagina's

‘Quis non fleret’

Bekijk de hele uitgave van donderdag 7 augustus 2014

Kerkblad | 24 Pagina's