Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De buurman is gecremeerd

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De buurman is gecremeerd

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

De hele dag ben ik ermee bezig, onder de afwas en het stofzuigen: de overleden buurman van de ijzerwarenwinkel. We kregen de rouwkaart na een week. En omdat we geen afscheid konden nemen, moet ik maar gewoon geloven dat het zo is.

De buurman is, in tegenstelling tot wat ik dacht, gecremeerd. Vandaag vertelt de buurvrouw me over de crematie. Het was mooi geweest. Haar zoon had de leiding gehad. De lievelingsmuziek van de buurman was gedraaid en haar dochter had een levensbeschrijving voorgelezen. Ze laat me er een kopie van zien. Ik lees: ... Papa, je was er altijd voor de winkel, het was je levensdoel. Je verzorgde de tuin ook goed. We zullen je missen, maar nu heb je rust. We zullen goed voor mama en de winkel zorgen... Het is een leeg verhaal met een leeg einde en ik weet niet goed wat ik moet zeggen.

Enneke, haar dochter, komt eraan en ma gaat naar een klant. Verdrietig vertelt ze dat ze hem zo mist. Maar al te lang ernstig zijn vindt ze wel wat eng. Ze begint over het slechte weer tijdens het uitstrooien van haar vaders as op een veld achter het crematorium. „Het waaide en miezerde een beetje", vertelt ze. „Nou, we komen thuis en ik kijk eens naar mijn schoenen, wat denk je... allemaal grijze stipjes. Ik zeg tegen mama: Oh! ik heb papa op mijn schoenen", en ze lacht erbij. „Ik durfde het er haast niet af te vegen", gaat ze verder. „Het was er allemaal aan blijven plakken door de regen!" Ik sta haar met stomheid geslagen aan te kijken en zeg haar dat dit me een heel naar idee lijkt. „Ja, dat was het ook wel", geeft ze toe. Ze had er 's nachts steeds aan liggen denken. Ik vertel haar dat ik zelf voor een begrafenis zou kiezen, maar ze valt me in de rede: „Nee, dat vind ik een véél enger idee, in die kouwe grond." En weg is ze weer, een klant helpen. Wat een vreemde gesprekken voer ik hier toch in de winkel. Ik wacht nog even, maar de klanten stromen binnen. Vol gedachten loop ik terug naar huis.

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 26 februari 2003

Terdege | 92 Pagina's

De buurman is gecremeerd

Bekijk de hele uitgave van woensdag 26 februari 2003

Terdege | 92 Pagina's