Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Ongewilde kinderloosheid (2)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Ongewilde kinderloosheid (2)

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Vorige keer keken we naar het verdriet van Hanna. Zij heeft geen kinderen en dat is voor haar een groot kruis.

Verwijdering
Hanna is ongewild kinderloos. Voor haar wordt die pijn verzwaard doordat haar man Elkana nóg een vrouw heeft, Peninna, die wél de kinderzegen heeft ontvangen. Het is zelfs niet ondenkbaar dat Elkana met Peninna is getrouwd, omdat zijn huwelijk met Hanna kinderloos is gebleven. Denk aan Abraham die met Hagar trouwt, omdat Sara geen kinderen krijgt.
Deze situatie zorgt ervoor dat Hanna haar kruis feitelijk alleen moet dragen. Haar eigen man heeft immers wél kinderen. In haar verdriet staat Hanna uiteindelijk alleen.
De vreemde huwelijksconstructie van Elkana kom je in onze tijd gelukkig niet meer tegen. Toch kan ook in onze tijd de kinderloosheid binnen een huwelijk heel verschillend beleefd worden.
Wat als de één veel meer verdriet en pijn van de kinderloosheid heeft als de ander? Dat kan tot onbegrip of eenzaamheid in het verdriet leiden.

Wat als duidelijk is dat één van beide echte lieden onvruchtbaar is? Dat kan leiden tot een schuldgevoel dat binnen het huwelijk voor verwijdering zorgt.
Wat als de één wil kiezen voor vergaande medische ingrepen of openstaat voor adoptie, terwijl de ander dat duidelijk niet wil? Ook dat kan bron van verwijdering zijn!

Gelukkig kennen we uit de Schrift ook voorbeelden waarin kinderloosheid tot het tegenovergestelde leidt. In Genesis 25 lezen we dat Izak vanwege hun kinderloosheid vurig bidt in het bijzijn van zijn vrouw Rebekka. Kinderloosheid kan man en vrouw ook samen uitdrijven naar de Heere. Gezegend ben je als je als man en vrouw elkaar zo vindt in dat vurige gebed voor Gods Aangezicht!

Tact en wijsheid
Hanna draagt in zeker opzicht haar verdriet alleen. Maar dat wil niet zeggen dat het Elkana koud laat. Integendeel: Elkana heeft Hanna lief en wil haar graag troosten.
Helaas kiest hij daarvoor de verkeerde woorden. Op het toppunt van Hanna’s verdriet zegt Elkana: ‘Waarom huil je? Ben ik je niet meer waard dan tien zonen?’ Hoe goed Elkana deze woorden misschien ook bedoelt, ze zijn totaal misplaatst. Want Elkana laat met deze woorden merken dat hij de kern van Hanna’s verdriet niet begrijpt. En dat versterkt alleen maar Hanna’s verdriet en eenzaamheid.

Helaas gebeuren zulke dingen nog steeds. Dat mensen – soms met de beste bedoelingen – een troostend woord of een goed advies willen geven dat de pijn alleen maar verzwaart. Of dat mensen in hun handelingen bijzonder ongelukkig optreden.

Wat te denken van dat kraambezoek waar alle vrouwen de pasgeboren baby even vasthouden. Alleen die ene kinderloze vrouw wordt overgeslagen. Misschien wel met de beste bedoelingen: ‘Laten we het haar niet onnodig moeilijk maken.’ Maar o, wat sla je dan de plank mis. En wat maak je zo het verdriet alleen maar erger!
Ook ongevraagde adviezen kunnen gemakkelijk zo’n lading krijgen. Een kinderloos echtpaar troosten met de opmerking dat gelukkig adoptie nog mogelijk is, getuigt niet van fijngevoeligheid. Over die mogelijkheid heeft het betreffende echtpaar allicht zelf al nagedacht. En de moeilijke vraag of zij daar wel of niet voor openstaan laat zich niet met een goedkoop advies beantwoorden.
Het is een mooie en goede zaak als mensen met woorden en daden rond ongewild kinderloze echtparen gaan staan. Maar doe het met tact en wijsheid. Weet wat je zegt. Weet wat je doet!

‘De Heere had toegesloten …’
De Schrift noemt in 1 Samuël 1 ook de oorzaak van Hanna’s kinderloosheid: ‘De HEERE had haar baarmoeder toegesloten’.
Die zin bepaalt ons erbij dat het de Heere is Die wel of niet nieuw leven schenkt. In onze tijd van ‘kinderen nemen’ kunnen we dat nooit genoeg benadrukken: het is de Heere Die ‘kinderen gééft!’

Maar dat gegeven kan voor een ongewild kinderloos echtpaar juist de bron van aanvechting zijn: ‘Heere, als U het bent die de kinderzegen schenkt, waarom wij dan niet?’
Het vraagt tact en pastorale wijsheid om met die vraag goed om te gaan. Want wie kan uitleggen waarom de Heere in de kinderzegen dat ene Godvruchtige echtpaar voorbijgaat, maar die kinderzegen wel schenkt aan mensen die hun kinderen alles behalve in de vreze des Heeren opvoeden?

Makkelijke antwoorden op die vraag bestaan niet. Toch mag het gegeven dat de kinderzegen door de Heere wordt geschonken, uiteindelijk troostvol zijn. Want het betekent dat het wel of niet ontvangen van kinderen uiteindelijk geen speling is van het lot, maar dat ook deze dingen ‘van Gods Vaderlijke hand ons toekomen’ (Zondag 10).
Als ik deze Heere in mijn leven kennen mag, zijn daarmee mijn vragen niet allemaal beantwoord, maar ken ik wel de plek waar ik mijn ziel met al haar vragen tot rust mag brengen.

A.D. Fokkema
Ds. A.D. Fokkema is predikant te Eemdijk

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 7 november 2014

De Wekker | 24 Pagina's

Ongewilde kinderloosheid (2)

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 7 november 2014

De Wekker | 24 Pagina's