De Christinnereis is voor jong en oud

53

Nu liet Christinne de oude Eerlijk bij zich nodigen en zeide van hem: „Zie, een Israëliet, in welke geen bedrog is!” Toen zeide hij: „Ik wens u een schone dag toe als gij u begeeft naar de berg Sion, en ik zal mij verblijden als gij droogvoets de rivier kunt doorgaan?”

Maar zij antwoordde: „Het water moge hoog of laag zijn, ik verlang om heen te gaan. Welk weder ik ook moge treffen op de reis, ik zal daarginds alle moeilijkheden te boven zijn en genieten van een heerlijke rust.”

De ark des verbonds staat steevast in de Jordaan des doods, want Hij heeft de dood verslonden tot overwinning. En in dat licht tellen weersomstandigheden niet mee. I let gaat om het doel van de reis, het gaan in het huis des Vaders.

En toen kwam Lichtvertraagd om haar te zien. En zij zeide tot hem: „Gij hebt tot hiertoe op uw reis met grote bezwaren te kampen gehad, maar dat zal de rust voor u des te zoeter maken. Waak echter en houd u gereed, want ter ure die gij niet weet, zal de bode u verschijnen!”

Al hinkte Lichtvertraagd op twee krukken, maar daarom hinkte hij niet op twee gedachten. De on-berouwclijke keus leefde in zijn hart en straalde uit in zijn leven. Sinds hij een geregelde omgang had met andere pelgrims, was dat wel tot versterking en wasdom van zijn geestelijk leven.

Daarop kwamen Neerslachtig en zijn dochter Zcerbcvrecsd, tot wie zij zeide: „Herinnert u steeds dankbaar uw verlossing uit de hand van reus Wanhoop en het kasteel Twijfel. Het gevolg van die uitredding is, dat gij thans veilig hier rijt. Wcest waakzaam en verbant alle vrees; wcest nuchter en volhardt tot den einde!”

Toen zeide zij tot Kleinmoedig: „Gij zijt verlost uit de klauwen van een geweldenaar, opdat gij u voor ecuwig zoudt verblijden en de Koning aanschouwen. Beijver u in de kracht des Heeren om uw vreesachtigheid te overwinnen, opdat gij nimmer twijfelt aan Zijn goedheid en trouw, en gij eenmaal onbevreesd voor Zijn aangezicht moogt verschijnen!” Kennelijk kwam de zorge des Hoeren zich over deze pelgrim uit te strekken, tot vreugde van al de reizigers naar Sion. De heerlijke belofte: „Mijn oog zal op u zijn”, bekwam tegen alle verwachtingen in zijn vervulling, tot beschaming van de vijand die zich reeds vrolijk maakte over zijn prooi.

Eindelijk was de dag aangebroken, die voor Chris-tinne de dag des afscheids zou zijn. De gehele weg stond vol mensen, om haar te zien vertrekken. En ziet, op de oevers aan gene zijde der rivier stonden een grote menigte wagens en paarden. die van boven gezonden waren om haar te brengen tot aan de poort der stad. Christinne trad dus naar voren, en degenen, die haar gevolgd waren. met de hand toewuivende ten teken van afscheid. zette zij haar voeten in de rivier. De laatste woorden die men van haar vernam, waren: ..Ik kom, Heere. om bij U te zijn en Uw Naam groot te maken!”

Gekleed zijnde met een bruiloftskleed werd zij in gezelschap van de gedienstige geesten opgenomen in het huis van des Heeren heerlijkheid. Met verwondering kwam zij aan die plaats waar de Heere Zijn heerlijkheid meer vertoont dan ergens elders. En daarop keerden haar kinderen en haar vrienden terug naar hun woning, want zij, die gekomen waren om Christinne af te halen, hadden haar aan hun oog onttrokken. Maar Christinne was heengegaan en met vreugdegejuich begroet bij het binnentreden der poort, waar haar echtgenoot voor haar was ingegaan.

Maar door de Man die haar gekocht had met Zijn bloed en bekleed met Zijn gerechtigheid werd zij zonder vlek of rimpel de Vader voorgesteld en met Zijn liefde vervuld, om door de Heilige Geest geleid te worden in al de diepten Gods.

Maar haar kinderen beweenden haar. toen moeder niet meer in hun midden was. En begrijpelijk, want haar moederlijke zorg werd steeds meer gewaardeerd, toen zij in het gemis daarvan kwamen. Stoutmoedig echter en Verdediger der Waarheid speelden op de harp. en op de luit, van vreugde. En daarna gingen allen naar hun plaats terug.

Na verloop van tijd kwam de bode weder in de stad en zijn boodschap was nu gericht aan Licht-vertraagd.

Toen hij hem had opgespoord, zeide hij tot hem: „Ik kom tot u uit naam van Hem. die gij hebt liefgehad en gevolgd zijt, al was het op krukken, en nu kom ik u uitnodigen om plaats te nemen aan Zijn dis, en met Hem avondmaal te vieren in Zijn Koninkrijk de dag na Pasen. Houd u dus voor de afreis gereed!”

Hij gaf hem ook een teken, dat hij een betrouwbare bode was, zeggende: „Ik heb uw gouden schaal in stukken gestoten en liet zilveren koord ontketend.”

Lichtvertraagd riep nu zijn medepelgrims en deelde hun mede, dat hij opgeroepen was en dat God hem eveneens zou gedenken. Hij verlangde nu, dat Verdediger der Waarheid zijn testament zou maken; en daar hij niets had na te laten dan zijn krukken en zijn zegenwensen, sprak hij: ..Ik vermaak die krukken aan mijn zoon, die, naar ik hoop, in mijn voetstappen zal wandelen en ik voeg er de honderdvoudige wens bij, dat hij het beter makc dan ik heb gedaan.”

Ja, het gaan op krukken is een uitvinding van de mens. ’t Is beter levend te staan in het gemis der zaak, dan op krukken verder te gaan, want dat blijft zich altijd wreken op de pelgrimstocht.

Aan Stoutmoedig betuigde hij zijn dank voor zijn geleide en vriendelijkheid, en zo aanvaarde hij de reis. Veel zorg heeft deze trouwe gids bij het gaan op de krukken aan hem besteed, opdat hij niet weer zou terugvallen in het kluizenaarsleven.

Toen hij aan de oever van de rivier kwam, riep hij uit: „Daar ginds zal ik geen krukken meer behoeven, daar zijn de paarden en de wagens van de Koning”. De laatste woorden die men nog opving van zijn lippen, waren: „Welkom leven!” En zo was zijn heengaan. Maar nu mag hij zonder krukken eeuwig gaan en vaardig gaan met al de verlosten, op de gouden straten van het hemels Jeruzalem.

Na zijn vertrek kwam er het eerst tot Kleinmoedig een bericht, dat de bode op de hoorn had geblazen voor zijn huisdeur. De bode zeide tot hem: „Ik ben gekomen om u uit naam van mijn Meester te zeggen, dat Hij u nodig heeft en dat gij na een weinig tijds Zijn aangezicht in heerlijkheid zult aanschouwen. Dit woord moge u mijn boodschap beveiligen: „Zij, die door de vensters zien, zullen verduisterd worden”.

Daarop riep Kleinmoedig zijn vrienden samen en deelde hun de boodschap mede, die hem was gezonden en het leken, dat hij had ontvangen. Toen zeide hij: „Ik heb niets na te laten, waarvoor zou ik dus een testament maken. Alleen mijn zwakke geest zal ik achterlaten, want die zal ik niet nodig hebben in de plaats waarheen ik ga. En hij is niet waard ook maar aan de armste pelgrim vermaakt te worden. Daarom wens ik. dat gij. Verdediger tier Waarheid, hem zult begraven in een mesthoop, als ik zal zijn heengegaan.”

Toen de dag van zijn vertrek gekomen was ging hij als de overigen in de rivier. Zijn laatste woor den waren: „Blijft geloof en lijdzaamheid.” Zo ging hij over naar de andere zijde.

Tot roem van Gods genade mocht Kleinmoedig, die menigmaal dacht te bezwijken, het geloof behouden en het einde van de loopbaan met lijdzaamheid bereiken, om de kroon des rechtvaardigen te ontvangen van de rechtvaardige Rechter. Uit zijn behoud mogen wij als kleinmocdigen moed scheppen wanneer wij soms geen moed meer hebben om verder te gaan. Tot allen die de Heere Jezus liefhebben en daarin geliefd worden door de Vader, wordt door Hem gezegd: „In de wereld zult gij verdrukking hebben, maar hebt goede moed, Ik heb de wereld overwonnen.”

Nijkerk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen