Gewoonten en vormen (2)

Eerst geef ik even in grote lijnen aan waarover ik in deze reeks over 'gewoonten en vormen' met je na wil denken. Ik kan maar niet meteen gaan schrijven over allerlei concrete dingen. Dan lopen we het gevaar alleen een soort 'welles-nietes' te gaan doen. Ik zal schrijven over:
- De christelijke vrijheid, wat is dat?
- Een beroep op je geweten? Welke selectiecriteria gebruiken we?
- Een aantal concrete voorbeelden: kleding, man/vrouw, haardracht
- Onze traditie en 'buitenstaanders'
- De waarde van onze traditie
Uiteraard zal dat maar heel beknopt zijn.

Aan de ketting?
Je weet dat er in de Middeleeuwen een lijst samengesteld was met ongeoorloofde, verboden boeken. Dat was de zogenaamde Index, uiteindelijk vastgesteld door de paus. Uiteraard kwamen daar de boeken van de hervormers op te staan! De gedachte waar het me om gaat, is dat er dus een vastgestelde lijst was van het 'ongeoorloofde', die bindend was voor alle leden van de kerk. Zo kwamen er boeken aan de ketting, maar ook de mensen zelf, die ten diepste geen eigen verantwoordelijkheid droegen. Als we het over 'vastgestelde lijsten' hebben, dan kun je ook denken aan de 613 geboden die de rabbijnen ' kenden (248 geboden + 365 verboden). Het je houden daaraan leverd de schijn van heiligheid op! En dan wordt er goed garen gesponnen uit een fijnmazig web van steeds kleinere details die worden vastgelegd als verplichtend voor iedereen die het ernstig neemt. Maar Gods Woord zegt duidelijk dat " we ons hebben te wachten voor dergelijke normatief gestelde lijsten! Het is immers tevergeefs God te eren met leringen die geboden van mensen zijn? Daartegenover klinkt dus vaak het beroep op de christelijke urijheid en daarbij wordt dan een tegenstelling gemaakt met de geboden, met de wet van God. Zo zelfs datje kunt horen betogen dat een zondagsviering die onder ons gebruikelijk is, tekort doet aan deze vrijheid. Is dat waar? Wat is deze christelijke vrijheid? Voor ik daarop inga nog dit. Je kunt een verscheurend roofdier wel aan de ketting leggen, maar is het daarom geen roofdier meer? O wee, als de ketting los breekt! Wat voor 'roofdier' bedoel ik...?! Het draagt de naam 'IK'! Soms bekruipt me de vrees dat we denken dat, als je een 'roofdier' maar lang genoeg aan de ketting legt, hij vanzelf een lief 'huisdier' wordt...

Geoorloofde vrijheid!
Je weet datje, als het gaat om de christelijke urijheid, bijvoorbeeld de Galatenbrief kunt nemen, waarin Paulus daar wel het een en ander over schrijft. Zo schrijft hij in 5:1: „Staat dan in de urijheid, met welke ons Christus urijgemaakt heejt, en luordt niet luederom met het juk der dienstbaarheid beuangen." Daarmee is dus ook aangegeven dat de christelijke vrijheid maar niet wijst op een bepaald terrein waar je 'vrij' bent en op andere terreinen weer niet. En dat 'bepaalde terrein' zou dan Jiet gebied zijn waar je zelf je gang kunt gaan en zelf kunt beslissen en kiezen, bij gebrek aan regels. Evenmin is het zo dat deze 'vrijheid' ons ontslaat van Gods geboden! Waarom schreef Paulus erover? Omdat de zogenaamde Judaïsten de tot geloof gekomen heidenen wilden uerplichten zich te laten besnijden. En omdat het zo een 'geloof +' werd, betekende dit dat het werk van Ghristus van minder waarde werd. Daarom is Paulus zo fél als hij schrijft over deze dwaalleer. Ze mogen zich niet laten knechten door deze regels, anders verloochenen ze metterdaad het werk van de gekruisigde Zaligmaker. De christelijke vrijheid is de vrijheid die Christus schenkt aan de gelovigen. Een genadegeschenk. En dat geloof gaat door de liefde werken. En die liefde zal blijken uit de concrete gehoorzaamheid aan Gods geboden uit liefde'. Zo kan Paulus schrijven: „Alle dingen zijn u;el geoorloofd, maar alle dingen zijn niet oorbaar..." (1 Kor. 6:12) Daarmee geeft hij enerzijds de vrijheid aan: 'alle dingen zijn mij geoorloofd', anderzijds een bepaalde beperking, hem opgelegd door de liefde tot God en de naaste: 'alle dingen zijn niet nuttig'. Maar in hoeverre moetje dan rekening houden met het geweten van een ander?'. Daarover de volgende keer meer. In ieder geval mogen persoonlijke opvattingen en voorkeuren niet normatief, dwingend, opgelegd worden aan anderen. Als het gaat om vragen ten aanzien van middelmatige dingen waarover de Bijbel niet of slechts zijdelings uitspraken doet, mogen de meningen van mensen verschillen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen