Het Jaar Onzes Heeren Negentien Vijf En Negentig

Het jaar 1994 is weer in de eeuwigheid terecht gekomen, met al haar voor- en tegenspoed. Het is gevoegd in de rol der eeuwen, om nimmer meer terug te keren. Maar, wel geldt voor u en mij, “Schoon het ons toegerekend blijft!” De tijd snelde met haar ups en downs voorbij. Als we daar een ogenblik bij stilgezet worden, zouden we dan ook iets verstaan, door genade, wat Mozes, de man Gods, ons voorhoudt in Psalm 90: “En wij vliegen daar heen!”

En als we dan de nieuwe jaarkring zijn ingegaan, past het ons om elkaar er op te wijzen dat er maar twee wegen zijn, een nauwe weg die ten leven leidt, en een brede weg die ten verderve voert. Voor wie het hier beneden zoekt, komt alles verkeerd uit, maar voor wie door genade zijn of haar leven boven leert zoeken, komt alles goed uit! Ja, voor hen moeten alle dingen medewerken ten goede. Immers, de grote massa zegt: “Wie zal ons het goede doen zien? Hoe kom ik door deze tijd heen? Hoe zal het in ons leven gaan? Hoe zal het met mijn arbeid en zaken gaan? Hoe zal het met ons gezin gaan? Hoe zal het in de wereld gaan, met alle beroeringen en ellenden die er zijn? En…” wel, vul het zelf maar in. Daarom moet de oprechte vraag onzes harten zijn of worden, in een stikdonkere wereld, “Verhef Gij over ons het licht Uws aanschijns, o Heere!”

Lieve medereizigers naar de eeuwigheid, onthoudt: onze voorbereidingstijd hier is maar erg kort. Als we al oud zijn, komt er niet veel meer tijd, ook al proberen we de dood en de eeuwigheid van ons af te schuiven. En als we nog jong zijn kan ook de dag naderen dat de HEERE u wegneemt. En hebben we dan geen God voor ons hart en geen BORG voor onze ziel, dan komt de afrekening, die niet meevallen zal. Gods kinderen mochten daar ook meer bij stilgezet worden. Immers, wat zijn we toch ook vaak bezig met de dingen van onze tijd. Alles wijst er op dat er ook in het leven van Sion zoveel zo koud is.

En wanneer is er nog eens een verbinding aan de troon der genade? Laten we elkaar eens mogen afvragen: Wanneer was er nu dat arme zondaarsleven dat moet klagen; “Ik leef zover van de HEERE? Och, ik kijk voor 1995 ook teveel naar de wereld en al haar genot!” Keken wij meer naar de moeiten in de kerk in deze grote landen, die zich rijper maakt voor de dag des oordeels. Vergeet niet: “Het oordeel begint bij het huis Gods.”

O, wat zoeken we ons leven zelf te vullen met dingen die voor de eeuwigheid geen waarde hebben! Als we nu echt bij de armen van geest mogen gaan behoren, of er “door genade” bij behoren mogen, dan ligt het toch anders en beter! Tot troost van Gods strijdende Sion op de aarde heeft de HEERE zelf getuigd: “Ik de HEERE worde niet veranderd, daarom zijt gij kinderen Jacobs niet verteerd. ”

Is het in 1994 al geworden: “Verhef Gij over ons het licht Uws aanschijns, o HEERE”? Geloof me, bij Hem moeten we terecht kornen, ook als er niets anders is door de zonde en afmakingen dan duisternis! Als ge op die plaats komt, schiet er niets anders over dan: Heere, ik ben schuldig. Ik heb het verdiend, maar straf mij niet in Uw toorn!

David zat in grote ellende toen hij het woord van onze tekst neerschreef. Absalom en zijn trawanten hadden hem verstoten, en straks zal deze zoon trachten met een groot leger het leven van zijn vader en zijn vrienden te benemen. En nu bidt hij niet om de overwinning. Hij bidt niet om verlossing van zijn vijanden. Hij bidt niet of hij weer spoedig in zijn paleis terug mag keren. Niets van dat alles!

Absalom en de zijnen meenden het goede te zien door goddeloos te handelen. Een beeld van onze tijd vol goddeloosheid! Maar David bidt om LICHT, het Licht van het vriendelijk aangezicht des HEEREN. David kon ook in de toekomst God niet missen. Lezer en lezeres, is het met u zoals met David? Bedenk toch de dingen die Boven zijn, waar CHRISTUS is, en niet die dingen die op de aarde zijn. En houdt in gedachtenis wat de dichter zong:

Want beter dan dit tijdelijk leven, Is Uwe goedertierenheid!

En zie dan ook eens wat de HEERE ons tot dit ogenblik nog laat! Volk des HEEREN, is er wel eens een ogenblik dat ge met David mag uitroepen: “Ik ben geringer dan al Uw weldadigheid en trouw!” De Heere geve in het nieuwbegonnen jaar veel de bede in onze zielen: “Verhef Gij over ons het licht Uws aanschijns, o Heere!” Zie, dan kan 1995 in vooren tegenspoed een jaar zijn dat door de bediening des Geestes rijke vruchten voor ons zou afwerpen. WIE ZAL ONS HET GOEDE DOEN ZIEN? Alleen Hij, die dood geweest is, en nu leeft tot in alle eeuwigheid, en Die bidt aan des Vaders rechterhand voor een ontrouw volk.

Ook een woord tot onze jonge mensen, meisjes en jongens. De wereld is zo arm: doodarm! Vergaap u niet aan de wereld met al haar klatergoud, en vermaak u niet in de zonden! Het laat zo’n bittere nasmaak na! Oud en jong, als u het beleven mag, dan gaat ook dit jaar des Heeren weer zo spoedig voorbij! Zalig dan te mogen verstaan: “Bezwijkt dan mijn vlees en hart, zo is GOD de Rotssteen mijns harten en mijn deel in eeuwigheid!”

We gaan naar het einde toe. En ik besluit met een woord van een van Gods knechten die al in de hemel is, die wees op Zijn grote wederkomst: Hoort niet mijn hart, ver in de lucht, de hemeltrommen rommen? Eeuwig wel of eeuwig wee, brengt Hij op Zijn weegschaal mee!

De Heere gedenke ons samen in de onbekende toekomst!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen