Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Onder ons

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Onder ons

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

"Ik doe het toch niet slecht als oma.."

Daar zit ik dan met een lief klein hummeltje van negen maanden op schoot: voorovergebogen, kopje met traantjes op haar vertroostend witte teddybeer. Zo heeft ze zich in slaap gehuild. Ik leg haar op de bank. Ze was verdrietig maar ook boos. Boos op haar vader. Het was aandoenlijk om te zien hoe ze naar de dichte deur kroop, waardoor papa vertrok. Ik ben in een gemakkelijke stoel gaan zitten. Even later verheft zij zich. Ze kijkt verbaasd om zich heen. Ik reik haar een liga aan. Dan zet ik haar op de vloer om te spelen. Alleen haar geliefde haasje en witte beer houdt ze dicht bij zich. Af en toe kust zij de beer.
Inmiddels is het half twee geworden. Voor de tweede maal zit ik met een slapende Willeke op schoot. Een halfuur heeft ze liggen zeuren in bed. Toen ik haar ging halen viel ze binnen vijf minuten lekkertjes in slaap... op mijn schoot. Drie kwartier later leg ik haar zacht in mijn relaxstoel neer. Prompt wordt ze wakker. Een bruine boterham gaat er in als koek. Dan reik ik haar de fles aan. Vijf magere zuigjes, daarna volgt een pertinente weigering. Dan schiet me te binnen, dat ik haar thuis uit een bekertje zag drinken. Ik gooi wat van de inhoud van de fles in mijn limonadeglas. En ja hoor, ze drinkt bij het leven. De rest van de middag speelt ze lief op de vloer. Ik zing handenklappend kleuterliedjes. Als ik ophoud, begint zij te klappen.
Dan staan ineens haar ouders in de kamer. Gelijk begint Willeke verongelijkt te huilen. „Ze is nog boos op papa", hcht ik toe. Direct ontfermt deze zich over haar. Ik vertel hem, dat het campingbedje maar een halfuur dienst deed: om te zeuren. „Ze slaapt anders nooit bij iemand op schoot", antwoordt haar mama. Ik krijg een zeer voldaan gevoel; dan doe ik het toch niet zó slecht als oma...
's Avonds laat bedenk ik met schrik: „Oh, ik heb haar vanmiddag in bed haar fopspeen niet gegeven. Geen wonder, dat ze huilerig was." En mijn oppasbarometer daalt ijlings naar nul: Welke liefhebbende oma vergeet dat nou?

Mw. E. Groot Nibbelink, Koudekerke

Sail ´95
Hartelijk dank voor het prachtige Sail-nummer met de schitterende foto's. Ik ben er dit jaar bij geweest en kon er nu door deze mooie reportage weer van genieten.

Emmy Moolhuizen, Weesp

Kerkdienst aan de Moezel

Kerkdienst aan en op de Moezel Enkele jaren geleden waren wij op vakantie in Duitsland aan de Moezel. Wat jammer vonden wij dat er geen Hollandse kerkdiensten waren (in die streek). De eerste zondag hebben we twee keer een preek gelezen (de cassetterecorder was kapot). De zaterdag daarop gingen we 's middags een ijsje eten langs de Moezel en tot onze verbazing kwam er een Amicitiaboot langs. Een eindje verderop legde hij aan. Een boot vol Hollandse mensen, en we hoorden dat ze een kijkje gingen nemen in de kerk, want, zeiden ze, morgenavond preekt daar de dominee (die tevens reisleider was). Dit was misschien een kans voor ons om toch een preek te horen! We vroegen de dominee of we mochten komen luisteren. „Natuurlijk", zei hij, „maar ik preek hier alleen 's avonds want 's morgens is de kerk bezet. Maar... ik verwacht jullie morgenochtend op de boot, want dan preek ik daar." De dominee was niet van dezelfde kerk als wij, maar we vonden het héél fijn om de diensten te mogen meemaken!

Fam. Huijzer, Sliedrecht

Nogmaals rozen

Met ontsteltenis las ik het stukje van mevr. Meulstee uit Ridderkerk over "mooie rozen". Vreselijk, dat een kweker zulk advies aan z'n klanten doorgeeft. Afschrapen veroorzaakt bacterievorming in de vaas. Verbrijzelen van de steel veroorzaakt verstopping van de vaten, waardoor de roos minder water opneemt, dus dat verkort het leven van de rozen. De rozen moeten met een heel scherp mes + 5 cm schuin worden afgesneden.

A.s. bloemiste Annemie van 't Leven, Krabbendijke

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 4 oktober 1995

Terdege | 88 Pagina's

Onder ons

Bekijk de hele uitgave van woensdag 4 oktober 1995

Terdege | 88 Pagina's