Zending in een wereld in nood

Onlangs kreeg Ik een herdenkingsboekje in handen over '60 jaar zending in de Chr. Geref. Kerken.' Het heette 'Uw Koninkrijk Kome'. Tussen de beschrijving van de zendingsgeschiedenis door. had de samensteller een aantal uitspraken van zendelingen in een kader gezet. Twee ervan trokken mijn aandacht. De eerste was van John R. Stolt: „De grootste behoefte bestaat niet in de vraag naar meer zendelingen of meer geld. maar naar meer gebed." De twee uitspraak, waarvan de zegsman niet genoemd werd. luidde: „Is het niet zonderling dat men zo vaak hel zilverpapier aan de zaak des konings geeft, terwijl men zelf de chocolade oppeuzelt." Ter verduidelijking: de laatste uitspraak dateen van 1926.

Twee uitspraken die aan het denken zetten als we in dit artikel wat aandacht willen schenken aan het thema 'Zending in een wereld in nood'.

Een wereld die zucht

Nog niet zo lang geleden zei één van m'n kinderen die juist aan het krant lezen was: ..Pa. ik geloof vast dat we op het ogenblik een geweldig stuk geschiedenis meemaken. Wat we nu in de kranten lezen is zo belangrijk, dat het vast in de geschiedenisboeken terecht komt." Ik denk dat zij gelijk had. In een paar jaar hebben we ontzettend veel ingrijpende veranderingen meegemaakt. Heel veel dingen die totaal niet voorzien werden. Waar niemand op gerekend had. In veel opzichten maken we ccn keerpunt in dc geschiedenis mee: de veranderingen in Oost Europa, het failliet van het communisme, de gebeurtenissen in het Midden Oosten, het opkomend nationalisme, de enorme vluchtelingengolf, de toenemende armoede in grote delen van Afrika, de enorme verstedelijking, het fundamentalisme binnen de Islam, de opkomst van nieuwe economische grootmachten rond de Pacific, om maar wat te noemen. Kortom: ccn wereld in beweging. Een wereld vol onrust cn onrecht. Maar ook een wereld, cn dan denk ik vooral aan de westerse samenleving, waarin velen bewust god-loos leven. Een wereld waarin velen het Christendom bewust achter zich laten, als iets dat nu eenmaal achterhaald is. Weliswaar wijzen sommigen cr dan op dat er een hunkering is in het Westen naar religieuze ervaringen.

Maar daarvan kan niet gezegd worden dat die de mens dichter bij God brengen.

Een wereld in nood. Een wereld die zucht.

Een Woord voor de wereld

En in die wereld geeft de Koning van de Kerk ook in 1991 de opdracht aan Zijn gemeente: „Gaat dan heen..." Zo mag ook nu nog de Gemeente uitgaan, naar buiten treden met Woord en daad. Ver weg en dicht bij. Gedrongen door de liefde van en voor Christus. Voor die wereld heeft Christus' Gemeente ook werkelijk 'Een Woord voor de wereld'. Een Woord van bevrijding cn verlossing. Daar, in die wereld in nood. mag zij de armen het Evangelie verkondigen. om te genezen die gebroken van hart zijn. Daar mag zij de gevangenen loslating prediken en de blinden het gezicht, om de verslagenen heen te zenden in vrijheid. Om te prediken het aangename jaar des Heeren.

Bijzonderen noden?

Het zal waar zijn dat er een schrikbarende nood is in materieel opzicht. We hebben niet voor niets een apart deputaatschap dat 'Bijzondere Noden' heet. Maar de meest 'bijzondere nood' is toch wel de geestelijke. We kennen de uitdrukking in onze kring: Onze grootste nood en ellende is. dat wc die nood cn ellende niet recht kennen. Dat we die nood niet beseffen. Dat het niet wezenlijk tot ons doordringt. Hoewel deze uitspraak slaat op individuen, geldt deze zeker ook voor volkeren.

Kinderen opvoeden tot uitbreiding van het heilig Evangelie

Als we om ons heen kijken. meen ik onder ons tekenen te bespeuren die op een verflauwing van de zendingsliefde wijzen. Of misschien moet ik het anders zeggen: het werk gaat door, de inkomsten zijn goed. maar de wezenlijke betrokkenheid van de gemeenten dreigt te verflauwen. Is het niet opmerkelijk en tegelijkertijd triest dal op dc vele oproepen van het Deputaatschap voor de Zending zo weinig mensen zich aanmelden? Dat er soms helemaal geen reakties op komen? Hoe komt het dat we er zo gemakkelijk aan voorbijgaan dal zo'n advertentie er in feite staat in opdracht van dc Koning van de Kerk?

In dit kader is het van groot belang dat we aan zelfonderzoek doen. Dat we de hand in eigen boezem steken. In het gebed aan het eind van het huwelijksformulier staat zo schoon:

„Wil hen (dejonggehuwden) zegenen, opdat zij als medeërfgenamen van het verhond. de kinderen, die liet U belieft hun te geven, Godzalig mogen opvoeden tot uitbreiding van Uw heilig Evangelie".

Hier wordt direkt de relatie gelegd tussen het 'krijgen van kinderen' en de 'uitbreiding van het Evangelie'. In zijn boekje 'De sleutel tot het zendingsvraagstuk' zegt Andrew Murray: „Het zou gemakkelijk zijn om vele oorzaken te noemen die samen deze ontrouw bewerken. Maar ze kunnen allemaal in één antwoord ondergebracht worden: de zwakke toestand van het geestelijk leven in de kerk. Dc leiding door dc Heilige Geest in al Zijn kracht en volheid in het leven der gelovigen is onmisbaar voor de gezondheid en de kracht van de kerk. De Heilige Schrift leert ons hoe gemakkelijk het is voor een kerk en haar leden om een rechtzinnige geloofsbelijdenis tc hebben, trouw in het nakomen van de godsdienstplichten, ijver voor de groei van de kerk en voor werken van liefdadigheid diebi nnen het bereik van de menselijke natuur vallen, terwijl datgene wat beslist geestelijk, bovennatuurlijk en Goddelijk is in grote mate ontbreekt. In zo'n kerk is voor de zending misschien nog een plaats, maar geen plaats of kracht om Christus' opdracht te vervullen. Er is geen vurige liefde voor Christus en voor zielen, geen geloof in de almachtige kracht van Hem, die doden kan opwekken. Wereldsgezindheid en gebrek aan gebed behoren tot de voornaamste verschijnselen van deze ziekelijke toestand".

Excuses voor dit lange citaat, maar ik denk toch dat hier dc sleutel ligt als we het hebben over verflauwing van de zendingsliefde: wereldsgezindheid en gebrek aan gebed. Het mag ons geen rust geven als we aan de ene kant iets van de geweldige nood in deze wereld peilen en aan de andere kant waarnemen dat de opdracht van de Hccrc aan Zijn kerk onvoldoende ernstig genomen wordt, getuige het grote tekort aan arbeiders.

Voor een goed begrip...

Met het bovenstaande wil ik in geen geval ontkennen dat het zendingswerk onder ons door velen gesteund wordt. Er wordt jaarlijks veel geld bijelkaar gebracht. Velen getroosten zich opofferingen. Velen zetten zich cr voor in. Wat ik hierboven op het oog had is de geestelijke kant van de zaak. Het gevaar dat de wereldsgezindheid, het materialisme zo'n grote plaats in ons leven inneemt, dat zendingswerk niet meer een zaak is van ons hart. Dat we nog wel geven als er een

beroep op ons gedaan wordl. maar dat de uitbreiding van Gods Koninkrijk geen vaste plaats krijgt in ons gebed. Het kan zelfs zijn dat diegenen die nauw bij het werk betrokken zijn zozeer door het vele werk in beslag genomen worden dat ze de omvang van de onvoltooide kerk - Murray noemt dat de 'omvang van de schuld" - uil het oog verliezen.

Zilverpapier èn chocolade

Bidt en werkt. Bidden tot Hem. Die ook de Heere van de oogst is. Zendingswerk is Zijn werk. Niet primair het werk van Depulaten of zendingsarbeiders. Zij mogen dienstbaar zijn. ..De grootste behoefte bestaat niet in de vraag naar meer zendelingen of meer geld. maar naar meer gebed".

Als de nood van deze wereld ons werkelijk ter harte gaat. evenals het tekort aan zendingsarbeiders, dan is er maar één remedie: verootmoediging in het gebed. Schuld belijden over onze aardsgezindheid, over het verzaken van onze roeping. Als we dit benadrukken, hoeven we over hel "geven" niet zo veel meer te zeggen. Dat wordt dan een 'gevenmet-het-hart'. Naar alle waarschijnlijkheid zilverpapier èn chocolade.

Ik denk in dit verband aan wat een Amerikaanse predikant tegen zijn dochter zei toen ze trouwde. Hij gaf haar de volgende raad mee: Geef straks 10% van je inkomen aan de kerk. spaar ook 10% en leef van de rest. Doe het ook in die volgorde, opdat het geven aan de kerk geen sluitpost is. Spaar ook niet meer dan 10% opdat dc geldzucht niet over je gaat heersen.

Of dit zo toepasbaar is in de Nederlandse situatie, laat ik graag aan de lezer over. Het principe is denk ik duidelijk en de volgorde is ook wezenlijk.

Het zout der aarde

De Heere roept Zijn gemeente op om in deze wereld in nood het zout der aarde te zijn. Maar Hij laat cr in Matth. 5:13 direkt op volgen: .Indien nu het zout smakeloos wordt, waarmee zal het gezouten worden". In Irian zouden onze predikanten in dit verband vast het beeld gebruiken van de generator, de stroombron voor onze lampen, zoals we die in het binnenland hebben. Heel vaak horen we het hen in preken zeggen: ls het op de post 's avonds donker wordt, dan gaat de generator aan. Als we dan zien dat er toch geen licht brandt in de huizen, dan weten we dat er iets aan de hand is met de verbinding. Misschien wel kortsluiting. Is die verbinding niet in orde, dan zitten wc allemaal in het donker.

Ik denk dat we zelf wel de toepassing kunnen maken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen