Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Lekker winkelen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Lekker winkelen

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

<br />

"Morgen gaan wij naar Utrecht", kondigde mijn vrouw aan. „Ik moet een nieuwe jurk en jij moet een broek en een paar overhemden." Door de ervaring wijs geworden weet ik dat protesteren zinloos is, dus liet ik de mededeling gelaten over mij heen gaan. Er zijn mannen die zoiets een uitje vinden, maar zij zijn niet talrijk. Tot mijn kennissenkring behoren zelfs een paar heren die zich likkebaardend, als een hond voor de slagerswinkel, een kwartier lang kunnen verlustigen in het aanschouwen van herenkleding in een etalage. Voor mij zijn dat hoogst wonderlijke wezens, die wel tot mijn kennissenkring, maar zeker niet tot mijn vriendenkring behoren.

Geen interesse
Persoonlijk heb ik zeer weinig belangstelling voor kleren, 's Morgens uit bed komend grijp ik vrijwel in den blinde naar mijn kleren op de stoel naast het bed of in de kast en trek aan wat voorhanden is. Daarin word ik dan gecorrigeerd door mijn gezin, dat mij bij de ontbijttafel soms toevoegt: ,,Je ziet er weer uit als een... op z' n zondags. (Die puntjes moet u zelf maar invullen, want ik wil zelfs de schijn van discriminatie vermijden). Wat onze overbeladen winkels te bieden hebben interesseert mij ook nauwelijks, met uitzondering van boekwinkels en speelgoedzaken (het kind in de mens sterft nooit), waaraan ik moeilijk voorbij kan lopen, 's Anderendaags, zaterdag, werd ik dus door mijn vrouw aangelijnd en meegevoerd naar Hoog Catherijne, waar een ontelbare, kooplustige menigte ook graag een jurk, een broek en wat overhemden wilde kopen. Een blik op de lijdende gelaatstrekken van veel mannen, die tassensjouwend twee passen achter hun echtgenote aansjokten, overtuigde mij ervan dat ik niet het enige slachtoffer was. ,,Laten wij teruggaan", sprak ik hoopvol, ,,want zoals je ziet is er geen doorkomen aan." Maar mijn vrouw had haar zinnen op een nieuwe jurk gezet en dus bevonden wij ons even later in een jurkenparadijs, waar wij nijver in de rekken grepen.

Te opgelucht
En, niet te geloven, de derde jurk bleek al raak te zijn. "Prachtig", riep ik toen mijn vrouw draaiend voor de passpiegel stond, ,,zit je als gegoten en de kleur staat je geweldig. Kennelijk klonk mijn stem iets te opgelucht, waardoor mijn vrouw de oprechtheid mijner woorden in twijfel trok en bij gevolg de wens te kennen gaf toch nog maar even verder te willen kijken. Twee uur later, vijf winkels en twintig aangepaste jurken verder, was nog steeds niet tot koop overgegaan. Mijn vrouw het initiatief uit handen nemend stelde ik voor eerst maar eens koffie te gaan drinken. Na drie keer door de hele koffietent heengelopen te zijn -het dienblad met consumpties hoog geheven— slaagden wij erin twee stoelen te bemachtigen om de '' vermoeide leen'' rust te geven. Daarbij moesten wij nog bijna op de vuist met een ander aanstormend echtpaar, dat beweerde de stoelen eerder gezien te hebben. Zij zagen er nog vrij fris uit en konden dus nooit lang gewinkeld hebben, zodat ik van mening was meer rechten te hebben en bleef zitten.

Toch de derde jurk
Tijdens het koffiedrinken deelde ik mijn vrouw mee dat ik geen jurk meer kon zien en daarom van verdere deelname afzag. ,,Jekuntmet.z.t. daar in die boekwinkel aan de overkant weer vinden." Zij was het er wel niet mee eens, maar ik was onverbiddelijk. Een uur later kwam zij mij ophalen. Ja hoor, zij had een jurk. Die derde jurk in de eerste winkel. ,,Nou nog een broek en een paar overhemden voor jou.'' Toen wij de winkel wilden binnengaan, waar deze artikelen voorradig waren, ging de deur op slot. Het winkelfestijn was afgelopen. ,,Nou, volgende week zaterdag dan maar", sprak mijn vrouw niet helemaal overtuigd. Wij zijn inmiddels twee maanden verder en nog steeds heb ik geen nieuwe broek en overhemden. Pas als mijn oude broek tot op de draad versleten is ben ik bereid weer lekker te gaan winkelen. l< />

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 16 januari 1991

Terdege | 64 Pagina's

Lekker winkelen

Bekijk de hele uitgave van woensdag 16 januari 1991

Terdege | 64 Pagina's