Winterwandeling in Groningen

In het dorp Huizinge, in Noord-Groningen, hanteren mannen de sneeuwschuiver om het kerkpad vrij te maken. In de smalle hoofdstraat wordt druk gesleed. Onverwacht worden we bekogeld door een regen van sneeuwballen. Wegwezen.
Het omgrachte borgterrein Ewsuma in Middelstum ziet er oogverblindend mooi uit. Alleen een deel van de toegangspoort staat nog overeind. Ook de borgboerderij en een antiek torentje hebben de jaren doorstaan. Beroemd zijn de lindebomen langs de oprijlaan. Niet alleen bij de dorpelingen, maar ook bij de kauwenkolonie die er huist. Al meer dan een eeuw trotseren de, nu kale, monumenten weer en wind, hoewel er inmiddels enkele zijn gesneuveld. De bomen hebben een opvallende en fotogenieke waaiervorm. Van jongs af aan werden ze jaarlijks in deze karakteristieke vorm geknot en bijgesnoeid. Staatsbosbeheer zwaait de scepter over het landgoed en de omliggende terreinen, die opengesteld zijn voor het publiek.
Besneeuwde schelpenpaden voeren ons langs het Boterdiep naar het dorp Kantens, waar de torenspits glinstert in de sneeuw. Vlak voor molen Grote Geert tippelen we naar Eppenhuizen. Overal rijzen de sneeuwpoppen als paddestoelen uit de grond. Sneeuwpret alom.

V-formaties
Wat later in de middag gaan we vanaf het dorp Usquert in de richting van de dijk naar Noordpolderzijl. Daar is een kleine getijdenhaven die bij tijd en wijle nogal bekijks trekt. Voornamelijk van toeristen, hondenbezitters, fietsers en wandelaars. Alleen de garnalenvissers en s zomers de wadlopers brengen er wat leven in de brouwerij. Het landschap ernaartoe is leeg en verlaten, op enkele meerkoeten na. Ze trekken hun baantjes en duiken behendig onder water in de nog open vaart. In de verte ligt een eenzame boerderij als een wrat op de stugge klei.
Menigeen vindt dat er in de kop van Groningen niks is. Dat is ook zo: geen files, geen stoplichten, geen rumoer, behalve dan van een trekker. De enige luidruchtigen zijn de duizenden ganzen van divers pluimage. Ze zijn op de terugweg naar hun slaapplaatsen. Sommige groepen vliegen in perfecte V-formaties met de sterkste aan kop. Ze kienen het tijdens de vlucht zo uit, dat de sterken steeds wisselen, zodat de koplopers weer even op adem kunnen komen.
En hoeveel wilde en kleine zwanen denkt u dat er in de kop van Groningen zitten? Toch ook al gauw een paar duizend. De elegantie en schoonheid van vliegende zwanen met gestrekte hals en enigszins vertraagde vleugelslag is beeldschoon om te zien. Het wonderlijke is dat ze hier over de akkers altijd vrij laag vliegen. Veel lager dan de ganzen.
Naast deze mooie kilometervreters die jaarlijks voor de (Siberische) kou uitvliegen om in de kop te overwinteren, zijn er zwermen kieviten en spreeuwen, die spectaculaire loopings maken. Ze zijn afkomstig uit Scandinavië en zolang het bij ons uit te houden is, blijven ze. Raakt het voedsel op, dan zakken ze af naar zuidelijker gebieden.

Ondergaande zon
De sneeuw is aan de kwelders rond Noordpolderzijl voorbijgegaan. Te warm waarschijnlijk. Ook zonder sneeuw is de noordpolder uniek. Boven op de dijk fonkelt de gloed van de laagstaande zon en de kwelders worden getrakteerd op een spel van licht en schaduw. De contouren van de boten steken messcherp af tegen het rood van de ondergaande zon. Het is muisstil. Geen gans die gakt, geen zwaan die kwekt. Geen enkel geluid. Wat een weldaad.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen