Een zwarte dominee in de klas

"Daar heb ik niet op gerekend hoor!" Marijke lacht blij. Het gaat goed! Een poosje later zijn alle rommeltjes van tafel geruimd en zitten ze gezellig koffie te drinken.

Marijke geniet van een kop warme chocolademelk en babbelt honderduit tegen oma over de zwarte dominee in de klas. "Laat zo je nieuwe laarsjes maar eens aan oma zien, " zegt moeder ineens.

Oei.... Marijke verslikt zich haast in een slok hete chocolademelk en wordt helemaal rood.

Haar laarsjes!

Tegelijk gaat de telefoon.

Vader pakt hem: "De Wit". Hij luistert even en zegt dan: "Een ogenblik hoor, ik roep eventjes mijn vrouw."

"Mevrouw van de dominee voor jou, " en vader geeft de telefoon aan moeder.

Als moeder haar naam gezegd heeft, blijft het een poosje stil in de kamer. Marijke ziet dat moeders ogen ineens groot worden van verbazing. Ze kijkt ongelovig naar Marijke die zich weer rood voelt worden. "Ik kan het haast niet geloven!" roept ze uit. "Ik zal het even aan Marijke vragen.

"Marijke, er hingen bruine laarsjes bij de dominee aan de deur, met een briefje erin voor de zwarte dominee. Willeke wist zeker dat het jouw nieuwe laarsjes zijn. Is dat zo? " Vragend kijkt moeder haar dochter aan. Marijke knikt verlegen. Ze durft het haast niet te zeggen.

En ineens... ineens legt ze haar hoofd op de tafel en begint ze te huilen. "Het was een offer, " snikt ze .

Moeder praat nog een poosje met mevrouw Vermeer, en dan hangt ze de telefoon weer op. Ze trekt Marijke naast zich op de bank en slaat een arm om haar heen.

Dan moet Marijke alles vertellen. Snikkend vertelt ze van de barbies die ze wilde geven, maar dat dat geen offer was. En dat de zwarte dominee gezegd had dat de kinderen van het weeshuis niet zulke mooie schoenen hebben. Maar dat ze op blote voeten moeten lopen.

Dat ze toen ineens aan haar eigen nieuwe schoenen dacht. Dat dat wel een offer zou zijn, omdat ze die zelf zo mooi vond.

Moeder strijkt Marijke over haar haar. . "Ik vind het heel erg lief van je dat je zomaar je nieuwe schoenen weg wilde geven. Je was er zó blij mee, en toch gaf je ze aan de kinderen van het weeshuis. Dat was écht een offer. En de zwarte dominee was er ook heel blij mee. Maar de kinderen van het weeshuis vinden het helemaal niet erg om op blote voeten te lopen. Dat zijn ze al zolang gewend! En voor bruine laarsjes is het veel te warm in het land van dominee Samboka. Die hebben ze daar echt niet nodig zei mevrouw Vermeer. Ze vroeg of je morgenavond de laarsjes weer op wilt halen. Dan mag je dia's komen kijken over het weeshuis. Dan kan je zelf zien dat de kinderen het heel gewoon vinden om op blote voeten te lopen."

Marijke is wel wat verlegen als ze de volgende avond met moeder weer het paadje van de pastorie oploopt. In haar hand heeft ze een heel plat cadeautje. Voor de zwarte dominee. Vanmiddag heeft ze een mooie boekenlegger gemaakt. Met plaatjes erop van sneeuw. Met mooie letters heeft ze er een Psalm opgeschreven. Psalm 51:4; de Psalm van de sneeuw. Want dat is iets wat iedereen nodig heeft. Zwarte en witte kinderen. Zwarte en witte dominees.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen