DE KRANT OP ZONDAG

Bij de meeste lezers van ons blad zal het opschrift boven dit artikel gedachten opwekken aan hetgeen in de krantenwereld heeft plaatsgevonden. In ons land verschijnen van maandag tot en met zaterdag verschillende kranten, maar gelukkig was dat nog niet zo op de dag des Heeren. Men zegt, dat daarvoor ook weinig behoefte bestaat. Dat mogen we nog een voorrecht achten. In andere landen gebruikt men Gods dag bij voorkeur voor allerlei doeleinden, waar­ voor deze niet bestemd is. Ook in ons land neemt dat meer en meer toe. Nu zagen echter enkele kooplieden van Babyion een gat in de markt en dachten een goede slag te slaan door de Zondag te misbruiken voor de uitgave en de verspreiding van een krant. Of zij er op den duur in zullen slagen dit vol te houden is nog zeer de vraag. Maar over die krant op Zondag wilde ik nu niet schrijven.

Het uitgeven van die krant ligt namelijk voor rekening van anderen. Onder ons zullen er zeker niet gevonden worden, die een abonnement op zulk een blad willen hebben. Maar met dat alles is het probleem van de krant op Zondag nog niet weggenomen. Mensen die een krant op Zondag in de bus willen hebben, zullen die krant ook op Zondag lezen. Maar om dat te doen, namelijk om de krant op Zondag te lezen, behoeft die krant of dat blad nog niet op Zondag in de bus te vallen. Het kan ook zijn, dat we de rustdag bij uitstek geschikt achten om kranten en bladen te lezen. Dan zijn we wel tegen de krant op Zondag, maar in de manier waarop we de Zondag doorbrengen

niet. Het is daarover dat ik iets wil schrijven.

In Jesaja 58:13 en 14 lezen we een belangrijke belofte. Daar zegt de Heere: Indien gij uw voet van den sabbat afkeert, van te doen uw lust op Mijn heiligen dag; en indien gij den sabbat noemt een verlustiging, opdat de HEERE geheiligd worde. Die te eren is; en indien gij Dien eert, dat gij uw wegen niet doet en uw eigen lust niet vindt, noch een woord daarvan spreekt; Dan zult gij u verlustigen in den HEERE, ...”

Calvijn is van mening, dat de profeet hier niet in de eerste plaats zinspeelt op de uiteriijke onderhouding van de sabbat. Door over de sabbat te spreken "bedoelt hij de hele gang van het menselijk leven".

De rechte onderhouding van de sabbat "bestaat in zelfverloochening en waarachtige bekering." Wie dus God oprecht wil dienen, die moet geheel en al van zijn eigen vlees afzien en eigen wil verzaken. Daaruit kunnen we dan ook leren, waarom de Heere in de Heilige Schrift zo sterk aandringt op de onderhouding van de sabbat. Hij ziet namelijk verder dan op een uiterlijke ceremonie (namelijk 'niets-doen' en 'rust-houden'), waarin volgens de Joden de allergrootste heiliging van de sabbat bestond", aldus Calvijn. Tenslotte vermelden we nog: "Niemand kan bijvoorbeeld mediteren over het hemelse leven, als hij niet aan de wereld en zichzelf gestorven is."

Nu zien we duidelijk de rechte bron, waaruit alleen een Gode welbehagelijke sabbatsheiliging kan voortkomen. Die ligt in de waarachtige bekering tot God en strekt zich uit over al de dagen van de week. Dan worden onze eigen wegen en onze eigen wil, die we van nature alleen begeren te volgen en te voldoen, zonde voor God. Dan zal schaamte ons aangezicht bedekken en we krijgen een afkeer, om over zondige en verkeerde dingen te spreken. Dan krijgen we ook de dag des Heeren lief en zullen er voor

vrezen op die dag onze eigen lusten te volgen. Als we de dag des Heeren een verlustiging noemen, dan betekent dat om al de dagen des levens, maar inzonderheid op de door God afgezonderde dag onze lust te vinden in een Drieënig God. Dat houdt zoveel in, dat niemand onzer daar onschuldig onderuit komt. Dan blijft er niets anders over dan gedurig verzoening nodig te hebben, ook over onze betrachting van de dag, die geheel aan Gods liefdedienst toegewijd is.

Nu de rechte sabbatsheiliging hierboven, zij het zeer in het kort, uiteengezet is, keren we terug tot ons onderwerp. Het ging over de krant of ook allerlei andere, bladen op Zondag. Nooit is er een tijd geweest, dat ook zelfs de eenvoudige mensen zo overstroomd zijn met allerlei leesstof. Vooral aan het einde van de week zijn de dagbladen extra dik. Ook de tijdschriften verschijnen aan het einde van de week. Men spreekt wel van "leesvoer voor de miljoenen". Voordat we er erg in hebben, besteden we teveel tijd aan het lezen van alles wat ons voorgeschoteld wordt. Vooral als we een ruime belangstelling hebben voor alles wat er in de wereld gevonden wordt, is dit een bedreiging. Het voornaamste komt dan in het gedrang. Ook voor de weekdagen geldt: Zoek eerst het Koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid", Matth. 6:33. Met deze ontwikkeling, ook in onze eigen kring, behoeven we niet zo blij te zijn. Zeer kwalijk zou het zijn als van de overvloed een deel van wat we willen lezen voor de Zondag over zou blijven. Dan zijn we tegen de krant op Zondag en we gaan er zelf mank aan.

De dag des Heeren behoren alle belijders nauwgezet waar te nemen. Maar dat zal menigeen zwaar vallen als hij gewaar wordt, dat zijn hart uitgaat naar hetgeen van de wereld is. Maar als de Heere ons door genade een betrekking geeft op de levende God, zullen we ook een nauwe betrekking gevoelen tot Gods dag. Welk een zware zaak is het om in het dagelijkse leven, met zijn zorgen, noden en verdrietelijkheden, te betrachten hetgeen Calvijn schrijft, dat niemand kan mediteren over het hemelse leven, als hij niet aan de wereld en zichzelf gestorven is. Dan krijgt de dag des Heeren een zeer grote waarde voor ons en bewonderen we Gods goedlieid, dat Hij één der dagen heeft afgezonderd. Niet alleen dat we op die dag begeren Zijn Woord te horen en met de gemeente God aan te roepen, maar dan doen we op die dag ook alles weg wat ons afhoudt van het lezen en overdenken van Gods Woord en de geschriften van hen, die dat Woord zuiver verklaard hebben. We zouden een treurige gesteldheid vertonen als we een andere betrachting op Gods heilige dag openbaren.

De belangrijke vraag is toch: waar gaat ons hart naar uit? Naar wat er in de wereld gebeurd is? Dan blijven de overgebleven kranten niet liggen en voor we het weten hebben we ook een krant op Zondag. Maar als ons geweten nog spreekt, dan gevoelen we dat het niet recht is. Dat geldt ook voor tijdschriften en weekbladen. Is het ons een vreugde ons in God en in Zijn werk te verlustigen en is zo de dag des Heeren voor ons een verlustiging? Dan zal er maar weinig overblijven dat we op Zondag willen lezen. Zo zien we, dat het heel goed is als we geen krant op Zondag in de brievenbus willen ontvangen. Maar dat daarmee het wezen van de zaak nog niet is opgelost. Het gaat erom: waarheen gaat onze begeerte op de dag des Heeren uit. Is dat een vermaak in de dingen des Heeren? Dan zullen we gaarne opgaan naar Gods huis, op een stichtelijke wijze onderling zoeken te spreken, maar dan blijft ook de krant, voor zover het gaat om aardse en tijdelijke dingen, liggen. En dat geldt zeker voor bijvoorbeeld vakbladen, om van veel tijdschriften maar niet te spreken.

Geve ons de Heere om niet onze lust te doen op de sabbat, maar dat de wekelijkse rustdag een rechte verlustiging zijn mocht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen