Radicaal zijn in het volgen van Jezus

In Mattheüs staat, dat het een van zijn discipelen was, tegen wie de Here dit zei. Bij Lucas, dat Jezus hem geroepen had om Hem te volgen. Goed, de man is inderdaad discipel geworden. Maar de oproep van Jezus is zo radicaal.

Je kunt er vragen bij stellen. Moest die vader vandaag juist begraven worden? Of bedoelde hij, dat hij zo lang met volgen wilde wachten totdat zijn vader er niet meer was? Zulke vragen moeten we maar niet stellen. Want wat die man tegen de Here zei, was juist zo redelijk. Niemand zou het hem kwalijk genomen hebben. Het was niet meer dan menselijk.
Wat de Here Jezus antwoordt, is ook niet redelijk; het klinkt zelfs bot: Laat de doden hun doden begraven. Maar in beide gevallen moet u maar denken: zowel in het geval van de discipel als in het spreken van de Here gaat het om een oosterse manier van spreken, waar de Schrift vol van is. Het is dan nooit de bedoeling om dat letterlijk te nemen. Want dan zou je helemaal het doel voorbijschieten. Zou je dat vragen: Bedoelt U dat letterlijk - dan zou de Here zeker terugzeggen: Je hebt me toch wel begrepen? En dan zou ik eerlijk terug moeten zeggen: Ja, Here, dat is ook zo. Daarin zit niet de moeilijkheid.
De moeilijkheid zit hierin, dat godsdienstig zijn nog iets anders, iets geheel anders is, dan Jezus volgen en toebehoren. In een tijd, waarin zo weinig menen nog godsdienstig zijn, lijkt het al heel wat als mensen tenminste nog naar de kerk gaan. Maar we moeten goed vasthouden: met godsdienst komen we er niet.

Het is niet, dat de Here ons lasten oplegt die te zwaar zijn om te dragen. Het is ook niet, dat de aangesprokene nu zo onwillig was. Hij was zelfs een discipel. Hij zei: Ja, maar.
Neen, de Here is niet te veeleisend. Volgens Lucas zei de Here Jezus er bij: Ga gij heen en verkondig het Koninkrijk Gods. Met andere woorden: de Here Christus komt niet iets eisen, Hij komt iets geven, iets brengen. Iets? Neen, het meest kostbare en overweldigende dat er is: het Koninkrijk Gods.
In deze wereld, waarin allerlei mensen allerlei dingen te doen hebben, in deze wereld waarin het lijkt alsof er wel andere koningen en heersers aan de gang zijn, in deze wereld die een van God afgevallen wereld is, is de grote strijd om de vrede begonnen. De heerschappij van God over zijn eigen wereld, waarvan de satan heeft gewild dat ze hem zou toebehoren. Dat is een bittere strijd geworden, maar een waarvan de uitkomst bij voorbaat vast staat. Dat nieuwe Rijk van God maken wij niet en die man behoefde het ook niet te brengen. Hij mocht het alleen verkondigen. Hij mocht het met een sterk besef van zekerheid en belangrijkheid zó aan de mensen gaan zeggen, dat die boodschap ook aanspraak op gehoor zou vinden.

Welnu, en daartoe moest die man zelf eerst helemaal ingewonnen worden. Hij hoefde er alleen maar dicht voor bij de Here Jezus te blijven, en zich dan door helemaal niets meer te laten afschrikken. Alleen maar? Dat wordt nu de Strijd. Geloven is een zó door het Woord van God overweldigd worden, dat al onze bedenkingen wegsmelten. Volgen, dat is in Jezus je Koning gaan zien. Een Koning in vernedering. En dat zou vèr gaan. Tot in de dood, ja de dood aan het kruis. Toen leek het alsof Hij het voorgoed verloren had. Volg Mij! Dat houdt alles in. Van tevoren weet je niet wat je ontmoeten zult. Maar het betekent een zodanig vertrouwen in Gods onfeilbaar Woord hebben, zulk een krediet zou men vroeger zeggen, dat het nooit meer fout kan lopen, omdat Hij het is die het zegt.

Gods Koninkrijk is daarom radicaal, omdat God Zelf radicaal is. God doet geen half werk. Gode zij dank nee! Anders was het met zijn werk en ook met mijn leven een totaal verloren zaak. Maar dan wordt het bij mij ook radicaal. Ik kan niet tegelijk ja en neen tegen Hem zeggen. Ik merk dat dat gruwelijk veel kan kosten. De ene tijd meer dan de andere tijd. Mijn strijd is niet, of ik wel bij Jezus mag horen. Want er is een geopende toegang. Mijn strijd is, of ik mij geheel aan Hem toevertrouw, of Hij het geheel over mij te zeggen zal hebben. Of er volharding in mijn leven zal zijn. Een enkele keer zal ik het voelen, dat Hij mij vasthoudt, maar meestal niet. Dan is het werkelijk een blind geloof. Uw woord is een licht op mijn pad en een lamp voor mijn voet. Alleen de volgende stap kan ik overzien. Verder is het duister. Maar dat is niet erg, want ik volg Hem. Hij is er eerder geweest. Hij bereikt zijn doel. Wat een wonder, dat ik het ook bereiken mag, achter Hem aan.

K. Boersma

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen