Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Zending: daar en hier

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Zending: daar en hier

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Is er wel een kerk in de stad?

Eigenlijk deed ze het al die jaren puur uit gewoonte. Twee keer per week nota bene, maar als je niet anders gewend bent, gaat het gewoon steeds maar door. Zondag aan zondag, elke dienst zat ze er, op de achterste rijen. Het was ook gezellig, zo met vrienden naast elkaar, en vooral achter de anderen en dus een beetje onzichtbaar voor de ouderen. Elke zondag turfde ze weer hoe vaak die ene jongen nu ook eens naar haar omkeek. En na de dienst stonden ze allemaal na te praten, op de dijk, net achter de kerk. De kerk was altijd wel gezellig geweest, een vast punt in de tijd.

Maar nu is alles anders geworden, nu ze verpleegster is in een grote stad. Dat was wel even wennen geweest. De onregelmatige diensten en vooral die ontzettend vreemde omgeving, die ze behalve een schoolreisje zo'n tien jaar geleden, nog nooit had verkend. Ze woont in een zusterflat, waar ze eindelijk, na drie maanden, een paar gezichten heeft leren kennen. Maar voor de rest weet ze eigenlijk niets. Boodschappen hoeft ze niet echt te halen, want ze neemt zo'n beetje alles mee van thuis. Voor andere dingen heeft ze geen tijd, hoewel ze er naar snakt om eens uit dat beperkte wereldje te komen van werken en slapen.

Als ze in de trein naar huis zit, ziet ze zichzelf in het spiegelende raam. Ze is moe van de week, van het werk en van de dingen die gebeuren. Eindelijk weer eens een weekend naar huis, waar alles gelukkig bekend en vertrouwd is. Boodschappen doen in het dorp, vrienden en bekenden weer zien, gewoon lekker thuis zijn. En de kerk... Vreemd eigenlijk dat ze de stap naar de kerk in de grote stad nog nooit gezet heeft. Nou ja, zo vreemd vindt ze dat toch ook weer niet, want waar zou je dan naar de kerk moeten gaan? Is er eigenlijk wel een kerk in de stad? En nu gaat ze toch weer naar huis en daar kan ze toch ook gaan. Zo gaat het nu eenmaal met onregelmatige diensten, dat wist ze toch van tevoren?

Gelukkig gaat het thuis zoals ze verwacht had. Het weekend is omgevlogen. En nu zit ze alweer in de trein, op weg naar de stad. Ze zit tussen drie tassen in, met schone kleren en boodschappen. Leuk toch om dat allemaal mee te krijgen van thuis. Zo wordt er toch nog voor haar gezorgd vanuit het dorp. Eigenlijk heeft ze helemaal geen zin om terug te gaan naar die flat, naar het werk en naar de stad. Ze kent er ook eigenlijk niemand.

Ontzettend veel jongeren komen elk jaar naar de stad, voor hun werk of hun studie of om welke reden dan ook. Maar de ervaring van velen is dat het niet alleen erg moeilijk is om zelf een bestaan op te bouwen met vrienden en bekenden, maar vooral ook dat de stap naar de kerk ont­ zettend groot blijkt te zijn. Van de 100 jongeren komen er slechts 5 naar een kerk. Het maakt in de praktijk zelfs nauwelijks uit of ze thuis kerkelijk meelelvend waren of niet. De stap naar de kerk in de stad blijkt in de praktijk een te grote opgave te zijn. En dat is te begrijpen ook. Het is uitermate moeilijk om naar een vreemde gemeente te gaan.

Vandaar deze oproep aan u. Namens een aantal kerkenraden uit de grote steden vraag ik u om even te telefoneren naar de scriba of de predikant van een stadsgemeente als uw zoon, uw dochter, uw catechisant of uw mede-gemeentelid naar een grote stad verhuist, al is het maar voor heel kort. Door grote-stadsgemeenten wordt veel gedaan aan 'nieuw-ingekomenen bezoekwerk', maar het is niet mogelijk om zelf in contact te komen met iemand als in het hierboven staande verhaal.

Deze oproep is daarom zo dringend, omdat de praktijk leert dat zeer veel jongeren, door te verhuizen uit hun eigen plaats, een groot risico lopen om onkerkelijk te worden. Eén telefoontje is voldoende om in ieder geval de brug naar een kerk in de stad te slaan. U kunt ook bij de IZB informeren welke gemeenten er in een bepaalde stad zijn.

Drs. T. C. Verhoef predikant t.b.v. evangelisatorische projecten IZB

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 29 januari 1998

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's

Zending: daar en hier

Bekijk de hele uitgave van donderdag 29 januari 1998

De Waarheidsvriend | 16 Pagina's