KOLONNETJE

Alweer een week

ouder en zowel een - zeg maar gerust - angstige ervaring rijker en een hele coup achter de rug. Die is buitengewoon snel in zijn werk gegaan. Het lukte het Russische Noodcomité beter de media' s schoon te wissen voor wat zij aan nieuws te leveren hadden dan dat deze juntaheren bij machte waren de straten van Moskou. Leningrad en elders in Rusland en in de vele republieken leeg te vegen. Met m'n kolonnetje in het drukke en snelle verkeer van nieuwsgolven en perswalsen voelde ik heel bescheiden op mijn manier wat de grote muskieten of musketiers beving. Nog in het vorige stukje had ik marx-, lenin-en communisme uitgeteld laten zijn. De geïnteresseerde trouwe lezers zouden wel kunnen denken: , , Ga maar eens gauw kijken daar in het Kremlin wie daar de rode lakens uitdelen". Je hebt dan het vertrouwen bij voorbaat verspeeld voor je met zovelen een visie probeert te geven over de vermoedelijke afloop. Moet ik de plegers van de coup, die ons schrikken deed, een schijn van kans geven, een paar weken of zelfs maanden en - niet aan denken - jaren? De kronkelingen van nieuwsleveranciers en nieuwslezers op kortste termijn gaven soms haast vermaak; zij het van wrangste soort. Verwacht wordt dat je uitsluitsel geeft, terwijl je alles moet incalculeren. We zijn in zulke situaties ondertussen al aardig gewend dat een serie scenario's als stukjes films met natte vingers aan een touwtje worden opgehangen. Tot de slechtst denkbare toe. Deskundigen worden opgetrommeld, maar je krijgt de indruk dat zij niet veel meer weten te zeggen, ofschoon ze er zo heel veel meer van afweten dan jezelf. Maar in dit geval ben ik als „weekmannetje" er nog ai makkelijk van afgekomen. Alleen moet je verleidingen weerstaan om een en ander te beweren onder een etiketje met het zinnetje, dat je zus en zo altijd al gedacht had. De coup was dus snel gepasseerd als het „beroemde wolkje", waarmee lang geleden de kerkvader Athanasius zich tijdens het optreden van Julianus de Afvallige, en in zijn voetspoor de oudvader Voetius bij de inval van de Fransen roem verwierven. Nubicula est, transibit. Het is maar een wolkje, het zal wel voorbijgaan. Daaruit maken we op dat mannen van de kerk actueel nieuws van profetisch commentaar voorzagen. Wét wil je ook, als er grote behoefte bestaat van de wachters om de muren van Zion te vernemen wat er van de nacht is. Overigens zeggen lang niet alle mensen je na, dat het „nieuws van de dag" valt onder een voorgoed voorbije nacht. De grootste scheidslijn die door de mensheid loopt luidt dat in alle werkelijkheid de morgen reeds gekomen is óf komen moet nog steeds. Voor ideologen is het bepaald nog geen morgen, hoe vaak ze ook soms iets zien gloren. Maar laat ons eerlijk wezen. Vele christenen hebben op de keper beschouwd, helaas, geen geloofsgoed, maar slechts idealen, waarvoor de morgen alsnog evenzeer nog komen moet. Dat word je door zo'n paar dagen weer eens duidelijk.

Die slaafse kerk

daarginds, die destijds Stalins hielen likte, daar hoef je natuurlijk ook weinig van te verwachten, zo ving je ergens op. Nou, dat klopte een keer toch niet. De Russisch Orthodoxe Kerk koos tijdens de kritieke dagen de zijde van president Boris Jeltsin.

Rechtstreeks gekozen Rus

als Jeltsin zich noemen mag, stelde hij niet teleur. Menig rechtgeaard politicus kiest onder zulke verwarrende omstandigheden het schildwachthuisje, waarin het mooi weermannetje zich terugtrekt, wanneer het weer verslechtert. Ik heb ook wel eens weer figuurtjes gezien, die een kleurig broekje, juist een broekje, aanhadden, dat tinten verschoot naarmate storm en zware regenval op til waren. Jeltsin heeft aan veler kritiek blootgestaan, maar hij is wel uit bijzonder hardhout gesneden. Zo gek was het niet geweest, wanneer hij kansen had te baat genomen om naar het buitenland uit te wijken om daar zoiets van een tegenregering te vormen. Van een moedige tankbeklimmer ging meer inspiratie uit op het volk, dat blijkbaar vrijheid verkoos boven beloofde hogere lonen en in uitzicht gestelde belastingverlaging. Deze propaganda was dan ook een reusachtige muizenval met miljoenericapaciteit.

Tussen de bedrijven

van het grote, grote wereldgebeuren slingert met een dun lijntje het leven van een ieder van ons met lief en leed. Het machtig gebeuren, hoe ook te relativeren op eeuwigheidsschaal, beïnvloedt vaak heel ingrijpend dat privé. Toch kostte de coup mensenlevens en hoe groot leed is dat op kleine schaal. Zeker het hadden tienduizenden kunnen wezen. Zijn we er dus maar heel genadig afgekomen? 't Zou kunnen. Maar de vraag blijft wel of wij en wie er gerechtigheid leren ingeval genade wordt bewezen? Want uitkomsten kunnen achteraf het oordeel verzwaren. Een heel smal lijntje tussen de bedrijven van het immense wereldgebeuren. Een uit te tekenen levensbeschouwing. De gebeurtenissen beïnvloeden in meer of mindere mate de loop van ons leven. En het omgekeerde? Valt de koers die het wereldgebeuren neemt onzerzijds met zwakke kracht te beïnvloeden? Wat is heel reëel onze gedachte over de stelling, dat de gebeden van de heiligen de loop van de geschiedenis bepalen? Daarover zou ik best een enquête willen zien.

(8, 22)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen