Onze kerk gaat samenwonen...

Onze moeder gaat samenwonen met iemand die nog wel aan God gelooft, maar zich niet gebonden acht aan de absolute waarheid van de Bijbel, laat staan dat hij de Geloofsbelijdenis, de Catechismus en de Vijf Artikelen onderschrijft. Een gedeelte van ons als kinderen is daar niet gelukkig mee, dat begrijpt u. Sommigen van ons gezin zijn al lang het huis uit. Zij werden net zo lang geplaagd tot zij het niet meer uit konden houden, en hebben zich een eigen tehuis gesticht, met als voorwaarde dat zij, als het beter ging, weer terug zouden komen. "De Weglopers", worden zij een tikje smalend door sommigen van ons genoemd. Ze hebben zich verschillende eigen huizen gesticht, de een groter en de ander kleiner. Sommigen, vooral uit de kleinere huizen, zien we nog weleens langs komen om te kijken of het inderdaad beter gaat, maar vooral die in het ene grote mooie huis wonen, lijken zeer tevreden te zijn met hun nieuwe tehuis. En sommige huizen van hen zijn ook alweer gesplitst. „Zie je wel", zeggen dan weer diezelfden bij ons, „weglopers blijven weglopen", maar ze vergeten dat degenen die daar weglopen, zich weer een nieuw eigen tehuis gemaakt hebben, terwijl degenen die bij ons weglopen, zwervers worden die nergens meer van willen weten.
Sommigen van ons waren blij dat moeder ging samenwonen. Maar gelukkig waren degenen die Gods Woord nog van kaft tot kaft voor waar houden het samen goed eens: dit kan niet, moeder! Om de lieve vrede wil kan er veel, maar voor de Waarheid moet toch alles wijken, zelfs al is het je eigen moeder! Waren, zeg ik. Want wat gebeurde er? Opeens raakte onze groep ook verdeeld. Degenen die nu nog steeds zeggen: „Dit kan niet, moeder, wij kunnen zo absoluut niet bij u blijven wonen", worden door de rest scheef aangekeken. Zij gaan tóch maar met moeder mee, zij kunnen niet van haar weg, ook al komen ze dan in een huishouden dat niet is gegrond op Gods Woord. „Als het tegenvalt, moeten ze ons maar wegsturen", zeggen ze. En het ergste is dat ze nu heel hard tegen iedereen roepen dat wij nu eigenlijk ook Weglopers zijn. En dat wij niet op de Heere vertrouwen, omdat wij absoluut niet mee verhuizen.
Hoe kan moeder toch zo ver komen? Wat moet er nu van ons worden? „Gods Woord houdt stand in eeuwigheid, en zal geen duimbreed wijken!" En: „Want geen ding zal bij God onmogelijk zijn" Hij regeert!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen