Ingezonden

Geachte Redactie!

Mag ik U beleefd voor het volgende een plaatsje in »het Wekkertje” verzoeken?
Met wekere spanning zagen wij, Christelijke Gereformeerden te Gouda, den uitslag der beide Synodes, in Juli l.l. te Amsterdam gehouden, tegemoet, waarbij hoop en vrees om den voorrang streden.
Hoop dat onze voormannen, hoeveel ook door hen werd toegegeven, tochten slotte het behoud van den naam "Christelijk Gereformeerd” tot eiken prijs zouden handhaven, en wel omdat die naam, hoe verachtelijk ook in de oogen der Dol. broeders, ons lief was en ons er steeds aan herinnerde, dat de gemeente van Christus »gebouwd is op het fundament der Apostelen en Profeten, waarvan Jezus Christus is de uiterste hoeksteen.”
Vrees koesterden wij, omdat als men hij het contract maken — de combinatie der Kerken toch is niet anders gegaan dan bij loven en bieden — eenmaal aan het toegeven is, men ten slotte over alles heen stapt.
Gelijk wij vreesden is het gegaan: naam noch gedachtenis bleef er van ons over.
Mij dunkt, onze broeders aan de overzijde hebben zich na afloop der Synode wei verkneuterd van schik. Zij konden dan ook tevreden zijn. Die argelooze »Afgescheidenen”, hoe zijn zij er in geloopen!’ Zelfs Ds. Dosker schreef dezer dagen, dat hij, hij de blijdschap over de vereeniging, toch een soort van weemoed niet kon onderdrukken, feitelijk had de Christ. Gerei’. Kerk in Juli 1892 opgehouden te bestaan en zon hij, als God hem nog weer eens in zijn vaderland terug bracht, de Kerk zijner jeugd er niet meer vinden!
Zuilen wij om hetgeen geschied is treuren’! Immers, neen! «Krank als onze Kerk was in den Ie vans wortel,” was haar dood slechts eene Investie van tijd. Wij betreuren alleen dit, dat haar einde zoo tragisch, zoo gewelddadig was. Dat men haar ter aarde bestelde zonder de familieleden er mede in kennis te stellen, m. a. w. dat het de Synodegoed gedacht heeft ons te verkoopen en te Leveren, /onder de leden der Kerk met een enkel woord te vragen, hoe zij over de zaak dachten.
Hoe gaarne zon ik hier eens overschrijven wat Dr. Kuyper in 1883 zoo schriftuurlijk schreef over de rechten der gemeenten.
Wij betreuren het, dat men ons eene gemeenschap opdrong, die onzerzijds niet werd begeerd. Welke bruid toch zal een man begeeren, die haar nooit eenige sympathie, laat j staan liefde betoond heeft? Wij, Gouwenaars! hebben nooit grooter tegenstanders op kerkelijk terrein gehad dan de Ned. Gereformeerden, vroeger onder den weinig zeggenden naam van »vrienden der waarheid” levende.
Doch, geachte Redacteur! ik zou, zoo voortgaande, te veel ruimte van uw blaadje vergen. Laat mij u liever melden, dat het den Heere behaagde ook in onze stad de Christelijke Gereformeerde Kerk als een phenix uit baar assche te doen herleven.
Veel broeders en zusters hebben den kerkeraad verklaard, lid te blijven dei-Christelijke Gereformeerde Kerk. De reden, waarom zij tot dit besluit gekomen zijn, is wel hoofdzakelijk hierin gelegen, dat zij bezwaar hadden zich te vereenigen met eene »Kerk” waar zulke grove dwalingen worden gepredikt en in bescherming worden genomen als de bekende in zake den H. Doop en de Wedergeboorte. Zij meenden zich niet te mogen vermengen met degenen, die naar zulke veranderingen staan.
Men begreep al spoedig, dat het niet ging om, na opzegging van het lidmaatschap, evenwel den dienst des Woords bij de z.g.n. Vereen. Geref, Kerken te blijven bijwonen, maar dat men, om de getrouwen bij elkander te houden, zich moest organiseeren en zich bij vernieuwing als Kerk moest openbaren. 24 Augustus had dan ook eene eerste samenkomst plaats, waarin onder aanroeping van den Naam des Heeren tot bet bovenstaande besloten werd.
Klein was het begin; 27 mansleden en “13 vrouwelijke meldden zien aan. Voorts had men 66 doopleden in te schrijven. Dat getal zal spoedig D. V. verdubbeld zijn.
Onder leiding van Ds. de Groot, van Waddingsveen, koos 1 Sept. de gemeente 3 ouderlingen en 3 diakenen, van welk 6tal 5 de gemeente tot op haar uitgang hadden gediend. Zondag 4 Sept. zijn deze broeders in hun ambt bevestigd, in tegenwoordigheid van eene groote schare.—
Met dank aan de Redactie voor de plaatsing,

EEN LID DER CHRIST. GEB. GEMEENTE TE GOUDA.
Gouda, Sept. 1892.

P.S. Wij plaatsen het bovenstaande, voorshands zonder op- of aanmerkingen.
Het levert een nieuw bewijs, waaruit men zien kan, hoe men te Amsterdam heeft gehandeld, zonder met de gemeenten te rekenen, aan wier oordeel men geene behoefte had.
Hoe ongelukkig worden de gevolgen van dat politiek overleg.
En nog is alles maar een begin!
Op de geschiedenis te Gouda komen we later terug.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen