Christus moet álles zijn

Er waren er in Korinthe die niet geloofden in de opstanding van de doden. Ze geloofden wel in de opstanding van Christus, maar niet in de opstanding van de begraven lichamen van de gelovigen. Maar Paulus zegt: als je niet gelooft in de opstanding van de doden, dan is Christus ook niet opgewekt. En als je dát zegt, dan houd je uiteindelijk niets meer over!
Paulus betoog lijkt wel wat op het spel van de dominostenen. Als de eerste steen omvalt, valt de tweede ook en zo gaan alle stenen omver. Zo, zegt Paulus, is het als je niet gelooft in de opstanding van Christus. Dan is de prediking zinloos, dan houdt het geloof niets meer in, dan blijken wij als apostelen valse getuigen, omdat we getuigd hebben dat God Zijn Zoon heeft opgewekt. En dan leeft u nog steeds in uw zonden, en dan zijn de gelovigen die al gestorven zijn, verloren.
Zo komt Paulus bij vers 19. Dat vers is de gevolgtrekking uit al die omvallende steentjes. Want als dit allemaal omvalt, dan blijft er na dit leven niets meer over. Dan kun je alleen in dit leven op Christus hopen. Dát zou erg zijn! Dan ben je de ellendigste van alle mensen!

Dat heeft ons veel te zeggen over het leven van het geloof. Paulus werkt dat niet verder uit. Zijn lezers zullen dat begrijpen. Wie in die tijd christen was, had het zwaar te verduren. Je onderging vervolging, je werd gemeden, je zette je leven in om anderen te winnen voor het Evangelie van Christus. Nee, een christenleven is niet in de eerste plaats een fijn leven. Een christen moet het niet hebben van het hier en nu.
Paulus geeft in deze ene zin een schets van het christelijke leven, om ons aan te spiegelen. Want de vraag die Paulus ons stelt, is eigenlijk deze: Als we Christus nu eens kwijt zouden raken, wat hielden we dan nog over? Of is het zo dat we ons hier wel het een en ander onthouden, maar dat we toch nog wel wat zouden overhouden als we Christus niet zouden hebben? Christus kan belangrijk voor ons zijn, maar dan staan we toch nog buiten het Koninkrijk van God. Christus moet ons alles zijn!
In Paulus leven zien we dit ook terug. Hij zegt in vers 30-32: Waarom zou ik mij in gevaar begeven of waarom zou ik omwille van het geloof het risico lopen vervolgd en gedood te worden, als ik geen hoop had op de opstanding der doden? Het geloof mocht hem alles kosten. Hij wilde tijd noch moeite sparen om de Heere te dienen, om te werken in Gods Koninkrijk.
Dit vers houdt ons de vraag voor: Is Christus alles voor u? Is het in uw leven zichtbaar dat de Heere maar niet een onderdeel van uw leven is, maar dat Hij zo uw hart heeft ingenomen, dat u kunt zeggen: „Wien heb ik nevens U omhoog? Wat zou mijn hart, wat zou mijn oog op aarde nevens U toch lusten? Niets is er waar ik in kan rusten. (Psalm 73:13 ber.)
Zijn we echt de beklagenswaardigste van alle mensen als we geen hoop hebben op het eeuwige leven?

Maar nu, Christus ís opgewekt! Het leven van het geloof kent een diepe vreugde. Wie in Hem gelooft, is niet de ellendigste van alle mensen, maar de meest gelukkige. Dat zie je er niet altijd aan af. Het is dan ook geen vreugde die zich richt op dit leven. Het is een vreugde in God door Christus. Zalig zijn die treuren...
Deze diepe vreugde blijft bestaan zelfs te midden van groot verdriet. Want Christus ís opgewekt. Hier beneden is het niet, en hoeft het ook niet te zijn. Maar dan het oog naar boven. Verwachtend de opstanding ten eeuwigen leven. Die van Christus zijn zullen met Hem leven

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen