OP REIS DOOR ISRAEL

Bij een reis door Israël krijgt Galilea veel aandacht. Je vindt hier veel bekende plaatsen en wat is de Heere Jezus hier veel geweest. Wat heeft Hij hier ook veel wonderen verricht.

Eén van de plaatsen waar je graag heen wilt is Kapernaüm. Wij rijden door de heuvels er naar toe. We denken er aan dat hier ook de berg van de zaligsprekingen ligt, waar de Heere Jezus de bergrede heeft uitgesproken. Wat is het een goed en vruchtbaar land. Overal groeien olijfbomen en palmbomen en is het land in kuituur gebracht. Doordat het zoveel geregend heeft, is het land overal mooi groen. Als je hier rijdt, denk je aan de beschrijving die de Heere Zelf aan Mozes gaf over het beloofde land: „Een land vloeiende van melk en honing".

Zo komen we Kapernaüm binnengereden. Eens een grote, bekende en welvarende stad en nu is er niets anders meer van te vinden dan resten van gebouwen. Op bekende plaatsen die men bezoekt staat meestal een kerk of kapel en dat doet daardoor toeristisch aan. In Kapernaüm is niets daarvan te vinden. Alleen zijn er nog de ruïnes en een synagoge die gedeeltelijk gerestaureerd is. Overal liggen brokken steen met allerlei voorstellingen erin gebeiteld, o.a. palmen, druiventrossen, maar ook de stenen van graanmolens en een oliepers. Je wandelt er door een tuin met prachtige bloemen en palmen en dichter naar de zee zie je de resten van woningen, waar ook Petrus gewoond moet hebben.

Kijk je naar het Meer, dan varen daar de kleine bootjes van de vissers. Wat spreken de geschiedenissen uit de Bijbel je hier aan. Er kan veel veranderen, maar het landschap, de groene heuvels en het Meer zijn nog hetzelfde. Hier komen ook al de woorden van de Heere Jezus op je af, die Hij gesproken heeft over deze plaats: „Kapernaüm, dat tot de hemel toe verhoogd zijt, gij zult tot de hel toe nedergestoten worden". Hier zijn ook zoveel wonderen verricht. Je denkt aan het dochtertje van Jaïrus, aan de koninklijke hoveling, aan de geraakte op zijn bed en aan Levi de tollenaar. Zoveel tijd heeft de Heere Jezus aan Kapernaüm besteed en ze bekeerden zich niet. Zijn woorden zijn waarheid geworden, niets is er van de stad overgebleven. Dat wij toch van Kapernaüm mogen leren en ons niet verharden, maar het hoofd mogen buigen voor die grote Koning.

Vanuit Kapernaüm varen we over het Meer naar de Golan, of zoals het in de Bijbel heet het land der Gadarenen. Hoewel het Meer toch 21 km lang en 13 km breed is, lijkt het klein. Dit komt door de hoge bergen er omheen en door de heldere luchten, waardoor je zo-ver kunt kijken. Het Meer is heel belangrijk voor de drinkwatervoorziening in Israël. Er wordt ook nog steeds veel gevist.

Aan de kant van het Meer repareren ze de netten en hangen ze te drogen. We proeven van de gevangen vis, die ze hier Petrusvis noemen. Dit herinnert ons aan de geschiedenis van de stater in de mond van de vis, die Petrus vangen moest (Mattheüs 17 : 26 en 27). Het is een vreemde gedachte, dat de Israëli's een vis met de naam van Petrus aanduiden, terwijl ze van de apostel Petrus en zijn geloof niets moeten hebben.

De Jordaanvlakte

We rijden nu de Jordaanvlakte in naar Jericho. De Jordaan is niet te vergelijken met een rivier in ons land. Hij heeft minder water, ondiepe plaatsen en is erg kronkelig. Rijdend door de vlakte kun je de rivier af en toe zien.

De eerste plaats waar we door komen is Beth-Shean, een oude stad aan de karavaanroute van Egypte naar Mesopotamië. Wij denken hier aan koning Saul, wiens lijk met dat van zijn zonen door de Filistijnen werd opgehangen aan de muur van deze stad. Er is ook een straat naar koning Saul genoemd. Het geheel doet erg rommelig en armoedig aan. Voorbij de stad is het landschap prachtig, met aan de ene kant de brede groene vlakte met daarachter de bergen van Jordanië, dat in de Bijbel Gilead genoemd wordt, en aan de andere kant het gebergte van Gilboa waar koning Saul sneuvelde.

We passeren nu de grens, moeten even wachten en komen dan in „bezet" gebied, de 'zg, Westbank, waar we regelmatig over kunnen lezen in de kranten.

Deze westoever van de Jordaan werd in 1948 bij de verdeling van Palestina toegewezen aan de Palestijnen om. hier een eigen staat te stichten. Dit is er nooit van gekomen, want Jordanië nam het in. Na de verschillende oorlogen die er geweest zijn met de buurlanden heeft Israël dit gebied , .bezet" en weigert uit veiligheidsoverwegingen het terug te geven. Er wonen hier veel Arabieren. Ze houden schapen en zijn vrij arm, maar het land is hier ook niet in kuituur gebracht.

Een van de plaatsen waar we langs rijden is Abel Mehola, de plaats waar Eliza vandaan kwam. Hij ploegde met zijn ossen het land; toen was het dus wel vruchtbaar.

Op verschillende plaatsen zie je kleine groepjes huizen neergezet, omheind en met een wachttoren erbij. Die zijn van Israëli's, die een nieuwe nederzetting beginnen. Binnen korte tijd ziet het land er dan anders uit en verbouwen ze er allerlei Produkten. De Jordaan levert het zo nodige water en de temperatuur is hier eind februari al heerlijk. Op deze nederzettingen in de Westbank wordt door het buitenland veel kritiek geleverd.

De asfaltweg waar we over rijden loopt over een lengte van ongeveer 100 km langs de Jordaan. Er wordt druk gepatrouilleerd door militairen, omdat de Jordaan de grens vormt met Jordanië. Naast de asfaltweg loopt een zandweg, die niet bereden wordt, maar alleen dagelijks enkele malen aangeharkt om te kimnen konstateren of er indringers de grens zijn overgestoken. We mochten op deze weg niet stoppen en eigenlijk ook geen foto's maken, 's Nachts is deze weg afgesloten.

We kunnen over dit probleem verschillend denken. In 1948 hebben de Israëli's geaccepteerd, dat dit gedeelte werd toegewezen aan de Palestijnen. Ze wilden met al hun buurlanden in vrede en vriendschap leven. Van hieruit kwamen steeds weer moei-

lijkheden. Ze hebben dit land niet afgenomen, de bewoners ook niet verjaagd, maar hebben zich verweerd toen ze werden aangevallen. Als je de geschiedenis leest van Mozes, die op de berg Nebo het beloofde land mocht zien, dan hoort daar ook de Westbank bij. De Jordaan is een natuurlijke scheiding en zoals het nu is ook een veilige. Het is dan ook te begrijpen, dat de Israëli's dit gebied willen behouden.

Met vakantie in Israël

Het is een bijzondere belevenis om in het land waar de lieere Jezus rondwandelde zelf die plaatsen te bezoeken, die in de Bijbel genoemd worden en waar we altijd zoveel over gehoord hebben.

Er wordt vaak gezegd: Valt zo'n bezoek niet tegen? Je hebt toch bepaalde verwachtingen en ben je daarin niet teleurgesteld? " Zoek je een „heilig" land en een „heilig" volk en denk je dat je er beter van wordt door zo'n reis te maken, ja, dan kom je teleurgesteld terug. Maar dit „heilig" heeft ook nog een andere betekenis (Exodus 19 : 6), n.1. een volk afgezonderd van de wereld en van grote betekenis voor de wereld. Wat zal er hier in dit betrekkelijk kleine land nog allemaal gebeuren voordat Gods Raad ten aanzien van Zijn volk volvoerd zal zijn?

Als je daaraan mag denken als je het bezoekt, dan beleef je het anders. Dan zie je het toeristische niet, maar herken je het land uit de bijbelverhalen. Wie de Heere Jezus nu nog hier zoekt, is te laat. Hij is hier niet meer, maar zit aan 's Vaders rechterhand, waar wij Hem mogen aanlopen met onze gebeden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen