Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Waar liggen de grenzen?

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Waar liggen de grenzen?

Seminarieperikelen

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

Zo niet Van Gemert. Als goede groepsleider wijzen zijn 'observaties' uit, dat de zondebok van alle misère de 'bonders' zijn. Hij windt er in ieder geval geen doekjes om.

Op het seminarie te Driebergen, waar studenten in de theologie en predikanten in hun eerste gemeente (na-)scholing ontvangen ten behoeve van hun werk in de gemeente, komt het'kennelijk nogal eens tot conflicten, die gegeven zijn met de diepgaande verschillen in de kerk. Een aantal studenten in de theologie plaatse een stuk in Trouw van 12 maart over de gang van zaken op het seminarie, waarna ds. W. van Gemert, die zelf van tijd tot tijd op Hydepark is als groepsleider voor de seminaristen er een schepje boven op deed door ook in Trouw een stuk te plaatsen onder de titel 'de bonders en de rest'. Hij ondersteunt de klacht van de genoemde studenten en verwijt de 'bonders' een exclusief waarheidsbegrip. Inmiddels hebben enkele G.B. predikanten, die zelfde laatste tijd op het seminarie zijn geweest, met een stuk in Trouw op één en ander gereageerd. We ontvingen een afschrift van een stuk dat ds. D. Verboom (Daarle) over de ontboezemingen van ds. Van Gemert schreef. Ds. Verboom zegt: 'Nu hij (ds. Van Gemert) naar aanleiding van zijn ervaringen meent partij te moeten kiezen, acht ik het als mijn goed recht daarop te reageren. Dit temeer omdat hij door zijn artikel een vertekend beeld geeft.'  We laten hierbij het stuk van ds. Verboom volgen.


Een verschuiving

Als ik beide artikelen in Trouw lees, dan konstateer ik een verschuiving. Opstellers menen dat de oorzaak van alle kwaad op het Seminarie ligt in de handhaving van 'de lieve vrede'. Zo niet Van Gemert. Als goede groepsleider wijzen zijn 'observaties' uit, dat de zondebok van alle misère de 'bonders' zijn. Hij windt er in ieder geval geen doekjes om.

Integer groepsleider

Als Van Gemert geuitte klacht van de open brief wil ondersteunen, is het voor mij wel de vraag, of hij dit mag doen aan de hand van de ervaringen, die hij als groepsleider, èn dus als 'vertrouwensman' heeft opgedaan. Maakt hij hier niet op een schromelijke wijze misbruik van het vertrouwen dat hem gegeven is? Zelf heb ik vorig jaar in zijn groep veel botsingen veroorzaakt èn stoten moeten opvangen. Ondanks alle konflikten die er waren, heb ik toch aan hem mijn vertrouwen gegeven. Triest, om na een jaar te merken, dat hij misbruik maakt van de integriteit van zijn funktie. Triest is het vooral, als je na een jaar leest hoe hij zijn groep heeft gezien. De 'bonders' zijn voor hem alleen maar een obstakel geweest. Zij immers zijn er de oorzaak van, dat de verschillen in de 'rest' niet ter sprake kunnen komen. Toch zijn ze bij een andere groepsleider wel naar boven gekomen, ja zelfs kwam het tot een scheiding in de 'rest'. Het pleit niet voor van Gemert dat hij de 'bonders' als obstakels hun gang heeft laten gaan. Zelf had ik echter het idee, dat hij de onderlinge verschillen binnen de 'rest' niet ter sprake wilde brengen. Misschien begrijpt Van Gemert, dat ik mij teleurgesteld voel in hem. Dat ik ook een volgende keer niet gemakkelijk mijn vertrouwen weer aan hem geef. Hij misbruikt het. En dat voor een 'geestelijk verzorger'!

Instruktie van de staf

Ondanks zijn werk op het Seminarie is hij hier niet bekend mee. Zelf vraagt hij immers 'met welke opdracht de stafmedewerkers van het Seminarie werken'. Zelf gaat hij dus als groepsleider zonder instruktie te werk. Het is onvoorstelbaar. En dat op een instelling waar konstant over doelstellingen wordt gesproken. Of heeft Van Gemert misschien de taakomschrijving naast zich neergelegd?

Overigens verbaast het dan wel, dat hij even later in zijn artikel over de doelstelling van het Seminarie spreekt. Volgens hem 'om de theologen van de gereformeerde bondssignatuur en ander gezinde theologen bij elkaar te brengen'. Is deze doelstelling door Van Gemert zelf verzonnen, misschien opgekomen vanuit zijn nooit aflatend polariserend denken en werken, of is ze zó inderdaad van 'hoger hand' gesteld? Als het laatste het geval is, kan Van Gemert beter maar nooit meer als groepsleider op het Seminarie verschijnen. Door eigen negatieve houding faalt hij immers totaal in die poging. Hoe vaak heeft hij in 'onze groep van 1980' de tegenstelling juist uitgelokt zonder haar tot oplossing te brengen.

Gewoon hervormd

Van Gemert zegt in zijn evaluatie: 'Sommigen wijzen zelfs het bonds-etiket van de hand en zeggen: We zijn 'gewoon hervormd'. Deze uitspraak kwam uit mijn mond. Van Gemert weet toch nog wel, waarom ik in bewuste week dat bondsetiket heb afgewezen? Voor mij was het een grote ergernis en miskenning dat zowel sommige 'bonds' studenten als Van Gemert en de 'rest' steeds spraken over hervormde gemeenten èn bondsgemeenten. Die tegenstelling vond ik niet juist en niet eerlijk. Alsof het lidmaatschap van de Gereformeerde Bond uitsluiting van de Hervormde Kerk inhoudt? Mag ik dan op een bepaald moment opkomen voor mijn eigen recht? Dat óók ik Hervormd ben, gewoon Hervormd! Wat Van Gemert op het Seminarie voortdurend doet, heeft hij ook in zijn recent artikel weer gedaan, namelijk steeds de bonders uitspelen tegenover de rest. De benamingen komen van hem.

De 'bonders' zwartmaken

Van Gemert vindt, dat 'de 'bonders' geen standpunt hebben, omdat hun waarheidsbegrip exklusief is. Jammer, dat zijn observaties hierin toch ook wel wat tekort zijn geschoten. In de evaluaties op het Seminarie heb ik één en ander maal gesteld, dat je een konfrontatie met jezelf krijgt. Je gaat vraagtekens zetten achter dingen, waarvan je altijd meende dat ze zo essentieel waren. Je gaat je afvragen of je overal wel zo achter staat. Jammer, dat je dan een jaar later een exklusief waarheidsbegrip in de schoenen wordt geschoven. Heeft 'onze groepsleider' in de evaluaties misschien alleen maar willen horen wat in zijn straatje paste, om te zijner tijd een deel van de hervormde studenten zwart te maken? Het vermoeden rijst bij mij wel heel sterk.

Dit zwartmaken wordt overigens nog gevoed door de illustratie boven zijn artikel. Als Van Gemert de kantine goed heeft geobserveerd, kan hij wel beter weten. Of is de illustratie als humor bedoeld. Dan is ze in ieder geval 'zwart-makend'. Wordt het niet tijd om eens vertekende beelden die bij de 'rest' leven uit de wereld te helpen. Gezien de parafiëring zullen we het er maar ophouden dat Van Gemert voor die vertekende illustratie niet verantwoordelijk is.

Bonders brengen schade toe

Dat veroorzaken de 'bonders' door hun onwrikbaarheid inzake Schriftbeschouwing. Moeten ze dan zó nodig overstag gaan op het Seminarie. Van Gemert is kennelijk nogal gegrepen door de hartekreet van een vrouwelijke studente. Had hij werkelijk verwacht dat na zeven jaar studie in het Seminarie er ineens een andere visie zou komen. Ik vind dat nogal naïef. Maar heeft Van Gemert dan niet in de gaten dat hij met zijn veroordelen net zo intolerant is dan de 'bonders'? De pot verwijt de ketel!

Als het om wanhoop en tranen gaat, dan zijn er wel andere taferelen te noemen die zich binnen het Seminarie in mijn periode hebben voorgedaan. Wat te denken dat de helft niet bij de ochtendwijding aanwezig is, omdat het bezoek in de bar de vorige nacht uitliep. Of dat sommigen zich permitteren het gemeenschappelijke ochtend gebed te verstoren. Hier hoor ik Van Gemert niet over. Nogal geesteloos zou ik zeggen. Toch is dat ook echt ter sprake geweest in zijn groep. Als Van Gemert het Seminarie meent in opspraak te mogen brengen, dan zijn er dacht ik wel andere dingen te noemen? Of treft dit zijn 'rest' en ziet hij het daarom maar door de vingers. Sympathiek is Van Gemert daarmee in ieder geval niet.

Serieus nemen

Van Gemert wijst de kerkelijke instanties erop, de open brief van de 'gediskrimineerden' toch vooral serieus te nemen. Tamelijk overbodig dacht ik. Wie verantwoordelijkheid heeft te dragen binnen het Seminarie heeft zo'n vingerwijzing van Van Gemert toch niet nodig. Of heeft hij zo weinig vertrouwen in de kapaciteiten van 'hogerhand'. Maar als de verantwoordelijke instanties toch aan het werk moeten, laten ze het dan vooral grondig doen, en niet alleen letten op wat in Van Gemerts kraam te pas komt.

Van Gemert moet mij deze, bittere reaktie niet kwalijk nemen. Zelf heeft hij mijn mond opengebroken. Het is geenszins mijn bedoeling om het Seminarie, en daarmee onze kerk in opspraak te brengen. Als echter een 'groepsleider' de kollegialiteit uit het oog verliest, karikaturen gaat schilderen, groepen zwart maken en beschuldigen die in zijn 'groep' zaten, dan matig ik mij het recht aan om van mijn teleurstelling blijk te geven. Het richt zich niet tegen de leiding van het Seminarie, maar tegen Van Gemert.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 9 april 1981

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's

Waar liggen de grenzen?

Bekijk de hele uitgave van donderdag 9 april 1981

De Waarheidsvriend | 24 Pagina's