Globaal bekeken

Vorige week namen we een stuk op in ons blad van ds. D. Verboom (Daarle), waarin hij kritisch in ging op ontboezemingen van ds. W. van Gemert (groepsleider van het Hervormd Seminarie) over 'de bonders en de rest'. Hij verweet de 'bonders' een 'exclusief waarheidsbegrip'. We laten hieronder volgen de reactie in Trouw op het stuk van ds. Van Gemert van de hand van een achttal andere G.B.-predikanten. Uit deze reactie blijkt, dat men niet het nut van het seminarie als zodanig ter discussie heeft willen stellen, maar dat men principieel wilde ingaan op beschuldigingen van mede-seminaristen én van ds. Van Gemert naar de kant van hen, die niet 'de waarheid menen te bezitten' maar wel 'in de Schrift de Waarheid Gods vinden'.

De zaak, waarom het gaat, speelt niet alleen op het seminarie, al is dit - om het stuk van de predikanten te citeren - 'één van de weinige plaatsen in de kerk waar (het) gesprek nog wordt gevoerd'; het is namelijk een zaak, die in de hele kerk speelt. Om een totaalbeeld te geven van de reacties van G.B.-seminaristen op de ontboezemingen van ds. Van Gemert laten we hier nu het stuk uit Trouw volgen.

Als dienstdoende hervormde predikanten, die vrij recent de nascholings-cursus op het seminarium te Driebergen hebben gevolgd, willen we reageren op het artikel van ds. W. van Gemert in Trouw van 25 maart. Naar onze mening ligt de kern van de problematiek, die hij aansnijdt, in de volgende drie punten:

1. Waarheid of standpunt

De waarheid menen te bezitten is totaal iets anders dan de erkenning dat we in de Schrift de waarheid Gods vinden. Waar wij voor staan is een luisterend leven naar de Schrift. Op dit standpunt staande is het gesprek met de ander beslist niet uitgesloten, zelfs geboden. We beschikken niet over de waarheid, we willen ons in het gesprek met de ander wel laten leiden door de waarheid, die vanuit de Schrift tot ons komt. Zo lang dit op een eerlijke wijze gebeurt is het ons een raadsel waarom een gesprek vanuit dit principe intolerant wordt genoemd.

2. 'Bonders' en 'de rest'

We beseffen ook dat sommigen van ons dit open en eerlijke gesprek, om welke reden dan ook, uit de weg gaan. Daarom, en daarmee komen we op een tweede punt, zijn we ons ervan bewust, dat we dit niet namens 'de bonders' kunnen schrijven. Ook al vanwege het feit dat ook 'de bonder' zichzelf wil zijn en als gewoon gemeente-predikant naar het seminarie komt. Generalisaties, zoals Van Gemert die (gemakshalve? ) hanteert, zijn uit den boze. Een dergelijke indeling in soorten, waardoor de persoonlijke inbreng van iedere predikant wordt doodgedrukt, hadden we van een groepsleider niet verwacht. Juist hij zou daarvoor moeten waken! Hiermee miskent Van Gemert de positieve inzet van vele 'bonders'. Door deze etikettering wordt bovendien de indruk gewekt dat 'de rest' zich wel hoofd voor hoofd zou willen inzetten voor een maximaal functioneren van de groepen, maar daarvoor de kans niet krijgen.

3. Doel

Dat brengt ons bij het derde punt: het functioneren van het seminarium als nascholing voor predikanten.' Deze nascholing is onzes inziens de eerste doelstelling van het seminarium. Dat collega Van Gemert, als gastdocent, deze doelstelling zelfs niet noemt, en blijkbaar ook niet kent, is ronduit verbijsterend. Deze nascholing wordt door ons, en door vele predikanten met ons als uiterst zinvol ervaren. Ze vormt een welkome aanvulling op de weinig op de praktijk gerichte predikantsopleiding.

Dat tijdens deze nascholing een intensief gesprek tussen de modaliteiten gevoerd moet worden vormt soms wel eens een struikelblok voor de nascholing zelf. Maar tegelijk moet gezegd worden dat het seminarium een van de weinige plaatsen in onze kerk is, waar dit gesprek nog gevoerd wordt. De daarmee gepaard gaande problemen zijn niet zo zeer die van het seminarium, veeleer zijn hetjde problemen van onze hervormde kerk.

W. Dankers, Heteren; W. J. Gorissen, Stavenisse; H. G. de Graaff, Klaaswaal; F. G. Immink, Waalwijk-Besoyen; B. de Jong, Meeuwen; A. Juffer, Nieuw-Beierland; A. v. d. Meer, Lopik; en W. G. Sonneberg, Langerak.

***

Nes Ammim, een Christelijke nederzetting in Israël. Daar wordt gepoogd een christelijk teken op te richten voor de Joden vanwege de schuld, die het (christelijke) Westen heeft aan het Joodse volk. Er is een geldinzamelingsactie gehouden voor een 'gastenhuis' in Nes Ammim. Daarover ontvingen we het volgende bericht:

'De geldinzamelingsactie, die Nes Ammim-Nederland enkele maanden geleden heeft gehouden, heeft - na aftrek van de kosten — ruim een kwart miljoen gulden opgebracht. De actie had ten doel de bouw mogelijk te maken van een aantal huizen voor medewerkers van het deze zomer gereed komende gastenhuis. Door de sterke stijging van de bouwkosten in Israël moet voorlopig volstaan worden met de bouw van een drietal woningen. Hoewel het resultaat van de inzameling enigszins beneden de verwachtigen is gebleven, is het bestuur van Nes Ammim-Nederland de gevers zeer erkentelijk. Velen hebben voor dit doel diep in de beurs getast.

Ruim de helft van het binnengekomen bedrag is geschonken door mensen, die geen begunstiger zijn. Uiteraard hoopt het bestuur dat velen van hen zich zullen voegen in de kring van vrienden van Nes Ammim, die jaarlijks een bijdrage overmaken. Een financieel beleid kan immers alleen op basis van vaste inkomsten worden gevoerd. De minimum-donatie bedraagt f 12, 50 per jaar, over te maken op girorekening 55556. De stichting Nes Ammim-Nederland is gevestigd Jac. van Ruisdaelstraat 62, 3583 CG Utrecht.'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen