Plalmen in de nacht (81)

HET AANBREKEN VAN DE DAG

”Totdat de dag aankomt, en de schaduwen vlieden, zal Ik gaan tot de mirreberg en tot de wierookheuvel.”

Hooglied 4:6

Alles was nodig. En nu kan ik zeggen, als ik in geloof terugzie en het verleden overzie, met welk een oneindige wijsheid en voorzichtigheid, rechtheid en liefderijkheid, U alles hebt bepaald, en mij in alles geleid, en al de gebeurtenissen en kronkelpaden van mijn geschiedenis hebt vastgesteld.

Met niet minder schaamte en zelfverfoeiing bedek ik mijn gezicht, en leg voor U mijn mond in het stof, omdat U licht hebt gegeven in mijn duisternis, en het goede hebt doen voortkomen uit wat mij kwaad scheen. En mijn misstappen en afwijkingen hebt U doen medewerken tot groter nut van mij en tot meerdere verheerlijking van U, en 'U hebt verzoening gedaan over al hetgeen ik gedaan heb' (Ezech. 16 : 63b).

Ik heb gestruikeld, en U hebt mij vastgehouden. Ik ben gevallen, en U hebt mij opgericht. Ik ben afgezworen, en U hebt mij terechtgebracht. Ik heb mijzelf verwond, en U hebt mij genezen. O, welk een God bent U voor mij geweest! Welk een Vader! Welk een Vriend! Zal ik U ooit weer wantrouwen, ooit weer ongelovig zijn, U ooit weer krenken, ooit weer verlaten?

Ach, Heere, dat zou ik duizendmaal weer doen, ja, op ditzelfde ogenblik, wanneer Uw genade mij niet weerhield. 'Ondersteun mij, zo zal ik behouden zijn' (Ps. 119 : 117a). Heere, geef mij duidelijker Uw liefde te zien in al Uw leidingen. Zalf mijn geloofsoog opnieuw, opdat het, de donkere wolk doordringende, daaronder moge zien hoe Uw hart voor mij klopt met oneindige liefde, die niet door de dood kan worden verbroken.

Zal ik de beker, die de Vader voor mij bereid en mij gegeven heeft, niet drinken in diepe onderwerping aan Zijn heilige wil? O, Heere, ik durf niet te vragen dat die beker mijn lippen voorbij ga, zonder dat ik hem proeve, het zou kunnen zijn dat ik ondervond, dat in die bittere beker een bewijs van Uw liefde verborgen is. Uw wil geschiede.

Ik zou meer nabij U willen leven. En daar U, mijn gezegende Heiland, geleden hebt, Uw lijden nu is voorbijgegaan, zou ik met U gemeenschap in Uw lijden willen hebben, en alzo U in Uw dood gelijkvormig willen worden. Schenk mij genade, opdat de lijdzaamheid haar volmaakt werk heeft, en er niets aan ontbreekt. Breng deze verontruste ziel tot bedaren. Stil deze ontstelde geest. Verbind dit gewonde en gebroken hart. Zeg tot deze stormachtige wateren, waar ik doorheen moet; 'Zwijg, wees stil' (Markus 4 : 39b).

Jezus, ik werp mij aan Uw liefdevol hart. Aan Wie kan ik mijn leed vertellen, aan Wie zou ik het willen, aan Wie mijn smart openbaren, dan aan U?

Heere, het is te teer voor ieder oog, behalve voor het Uwe, het ligt te diep voor enige hand, behalve voor de Uwe. Ik loof U, omdat ik niemand heb dan U alleen, mijn God. 'Wien heb ik nevens U in de hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde' (Ps. 73 : 25).

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen