De tweede Zondag in september

Ons kerkelijk jaar heeft naast de christelijke feestdagen nog een aantal vaste punten.
Wanneer iemand het heeft over de eerste woensdag in november, weten wij, dat deze dag door ons gereserveerd is als dankdag voor gewas en arbeid.
Een dergelijk vast punt in datzelfde kerkelijk jaar is - dacht ik -- zo langzamerhand ook geworden de 2e zondag in september: de jeugdzondag. En dat is dan de zondag, uitgeschreven door jeugddeputaten, waarop gekollekteerd wordt voor het Jeugdsteunfonds en waarbij centraal staat de bezinning op het jeugdwerk en de jeugdvragen.
Zondag 11 september is het weer zo ver! Moet dal nu?
Ik vermoed, dat er hier en daar wel iemand zal zijn, die vraagt naar de zin van deze zondag. Is dat nu nodig? We hebben toch ook geen bejaardenzondagen, geen vrijgezellenzondag en ga zo maar door. Is dit niet een vorm van kerkelijke discriminatie tegenover andere groepen binnen één gemeente?

Noodzaak
Wie zo spreekt, heeft misschien wel een aantal op z'n hand, maar verliest uit het oog, dat er tussen de kerk-en haar jeugd een zekere (in de zin van: vaste) relatie bestaat. Zo gezegd een vaste verhouding!
Immers - menselijk gezien - staat en valt de kerk met de jeugd. Zonder lammeren is elke kudde een uitstervende zaak.
Bovendien, juist de kerk heeft recht op de jeugd. Want onze God en Heere heeft het recht op onze jongeren krachtens het verbond der genade.
Vijf en dertig jaar geleden heeft prof. Wisse in zijn 'Uit den Verbondsschat' hierover prachtige opmerkingen gemaakt, (zie pag. 90-105).
En wie dan ook vandaag de verhouding zo ziet liggen, zal de jeugdzondag niet een overbodige nieuwigheid vinden.
Belangstelling voor onze jongeren en meeleven met het jeugdwerk is en blijft opdracht voor de kerk.

Wat bedoelen we?
Dat is een begrijpelijke vraag. Want het is niet zo, dat we met één zondag per jaar onze ,.plicht" tegenover de jongeren wel vervuld hebben. Dat is ook allerminst de bedoeling van deputaten. Nee, steeds weer zal in prediking en gebed plaats moeten zijn voor hen.
Dan is er ook geen speciaal jeugdevangelie. Voor heel de kerk, ouderen en jongeren samen, is de boodschap gelijk.
Alleen de spits van de verkondiging tracht op de jeugdzondag in het bijzonder de jonge mens te raken, hoewel ik in de afgelopen jaren ook heel veel ouderen ontmoet heb, die veel aan de „jeugd! -preek" hadden gehad. Alleen maar een bewijs daarvan, dat ouderen en jongeren van hetzelfde evangelie moeten leven.
Maar op de jeugdzondag wil ik dus de jonge mens raken. Dan mag de inhoud gelijk blijven, terwijl soms de verpakking wijzigt. Dat laatste is dan ook niet onoverkomelijk voor ieder, wie het om de inhoud gaat!
Die jongere is dan ook een mens met vragen. Andere wellicht dan bij de ouderen. Maar hem breng ik op jeugdzondag het evangelie in de overtuiging, dat ook voor deze mens het antwoord in Gods Woord ligt. Deze jonge mens konfronteer ik dus met Gods evangelie. Met zijn vragen breng ik hem naar Gods boodschap. En achter dit alles staat dan de liefde van Christus, die ons dringt. Dat mag onze jongeren zeker vandaag wel eens nadrukkelijk gezegd worden.
Bovendien - en ook dat is een achtergrond van de jeugdzondag - wordt van 10-17 september de jeugdweek gehouden. Kerkbladen annonceren regionale jeugdappèls en plaatselijke startavonden. De kerkelijke jeugdverenigingen gaan weer draaien. En wij, die blij mogen zijn met een eigen verenigingsleven, willen deze start omringen met onze gebeden en Gods Woord.

Beroep op de ouders
Duidelijk zal zijn, dat hier niet alleen een opdracht ligt voor jeugddeputaten, kerkeraden en predikanten.
De eerste verantwoordelijkheid ligt bij de ouders. Met de daad hebben zij te bewijzen, dat het werk, dat ten dienste staat aan of uitgaat van onze jeugd, toch ook zeker hun taak is. Het gesprek met hun kinderen hierover is van het allergrootste belang. Vaak zal de preek op de jeugdzondag en een aankondiging in het kerkblad over het verenigingswerk goede aanleiding voor zo'n gesprek kunnen zijn. Ik hoop mij te vergissen, als ik zeg, dat dit nog maar bitter weinig gebeurt. Maar het konstateren van dit overigens droeve feit is niet voldoende. Het gaat in de kerk niet om konstateren, maar om bekeren! Ook in dit verband heeft de jeugdzondag nog wel het een en ander tegen de ouders te zeggen.

'n Laatste beroep
Wanneer de kerk haar taak tegenover de jeugd verstaat, brengt dit kosten mee. Op de jeugdzondag 11 september wordt dan ook weer gekollekteerd voor het Jeugdsteunfonds. Met de opbrengst daarvan willen deputaten de verschillende vormen van jeugdwerk bij de bonden van onze kerken aktiveren. Door die steun van de kerken kan er aan kadervorming worden gedaan. Schetsen kunnen worden uitgegeven. De Jongerenbond beschikt reeds over een jeugdwerkleider en een eigen bondscentrum. Maar er ligt nog veel meer.
Deputaten doen dan ook een dringend beroep op de kerken deze kollekte bijzonder goed te gedenken. Wanneer wij even tot ons laten doordringen, wat men buiten de kerk voor de jeugd doet, zullen wij, die uiteindelijk een veel belangrijker boodschap hebben, daarbij toch zeker niet achter willen blijven.
Voor ouderen en jongeren tenslotte: een gezegende jeugdzondag.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen