Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Buitenlands overzicht

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Buitenlands overzicht

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

Zouden ze?

De snelle oorlog inhetmidden-oosten, waarvan zo af en toe details in de dagbladen doorsijpelen, moet in het Kremlin toch wel een ongekende paniek teweeg gebracht hebben. Grote reislustigheid maakte zich meester van de grote leiders van het communistisch heilsland. Op machtige wieken koerste Kosygin, na verwijl aan de boorden van de Seine om met de machtigste Fransman te overleggen, westwaarts om pérsoorüijk in de Verenigde Naties te spreken en een resolutie op poten in te dienen. Israël, ofschoon vele handen worgend om de hals waren gekneld, behoorde als agressor te worden gebrandmerkt door de hoge vergadering der Verenigde Naties en onverwijld moesten de troepen, die zulk een eclatante overwinning hadden behaald, achter de grenzen van de bestandslinie terugkeren, terwijl bovendien het land de immense oorlogsschade moest opbrengen. Büjkbaar om de op volslagen ondergang mikkende opposanten de gelegenheid te bieden een niet minder sterke herbewapening te financieren. Moskou is alvast in goed vertrouwen op de aanneming van de resolutie met een voortvarende leverantie van wapenen gestart. Sommigen menen, dat het niet de beste zijn. In de wapenaanmaak heerst schier nog meer dan in de textielvervaardiging een koortsachtige mode. Het is wel plezierig, warmeer men voor de nauwelijks nieuwe en toch al weer schromelijk verouderde wapens een achterdeurtje vindt, opdat de uitgaven voor defensie niet helemaal als fonds perdu behoeven beschouwd te worden. Enfin, men zal met die afgedankte wapens toch leed en verwoesting genoeg zaaien. Kosygin zou de buitenkant nemen en Podgorni de binnenkant aflopen. Kosygin koos dus het luchtruim met bestemming New-York. Gerxiime tijd giste men en zocht men uit te vorsen of de leider der Russen en de super-Amerikaan Johnson elkaar zouden ontmoeten. Zouden ze of zouden ze niet? Die spanning heeft er lang in gezeten.

Toch wel.

Eindelijk verdween de sparming en maakte plaats voor uiterste nieuwsgierigheid. Johnson zat in zijn ambtswoning al maar te wachten en Kosygin betrad het gebouw van de Verenigde Naties of üep eens uit de zaal, wanneer de Israëlische minister van buitenlandse zaken, Eban, zijnsteUingen aanviel. Kosygin zal zich herinnerd hebben, dat zijn grote voorganger, Chroestsjef, hier in dit college eens zijn schoen uittrok en daarmee zijn ontevredenheid op de bank wegsloeg. Kosygin zal gedacht of gemompeld hebben dat het dan maar beter was weg te lopen, eer de lust ook hem te machtig zou worden om met schoengeroffel te trachten de maat te slaan van gans het wereldkoor, dat immer zulk een cacofonie uitstoot. Was Kosygin aUeen maar gekomen om zijn resolutie te deponeren, die waarschijnlijk het vereiste aantal stemmen niet eens zou halen? Of wilde hij van de gelegenheid gebruik maken en zaken doen? Het is er toeh van gekomen. De machtigen staken hun hoofden dicht bij elkaar. Slechts tolken waren aanwezig om dit gesprek van de twee groten mogelijk te maken. De man in het Parijse Elysee zal zich er wel over verbaasd hebben dat men hem niet nodig had daarbij. Halverwege New-York en Washington kwam men elkaar tegemoet en Glassboro kreeg plots wereldreputatie als plaats van samenkomst van regeringsleiders. Sedert het slecht verlopend onderhoud van Kennedy en Chroestsjef te Wenen hadden Sowjet Rusland en de Verenigde Staten in persoon van hun topfunctionaJssen elkaar niet meer ontmoet. Na de eerste samenkomst was men vrij optimistisch. Na een tweede gesprek waren de bewoordingen al niet meer zo geestdriftig. Het is zeer de vraag of men elkaar ook politiek tot halverwege is tegemoet gekomen. f

Iets.

Een presidentenhand mag niet zo snel gevuld zijn als een kinderhand. Er kwam wel iets voor de dag. Inzake de niet-verbreiding, adthans de niet verdere verbreiding van kernwapenen meenden beide bezitters dat een regeling viel te treffen. Maar de bespreking van agendapxmten, kortweg aangeduid als het verre en het nabije oosten, leverde minder eenstemmigheid voorzover tenminste de berichtgeving strekte. Natuurlijk kan er heel wat meer besproken zijn.

Wat was de reden?

Er moet Rusland toch wel iets aan gelegen zijn geweest om deze uitvoerige gedachtewisseling met Johnson te hebben. Want naar buiten roept het ook veel kritiek op. China slaat uit deze samenspreking onmiddellijk munt. Zie je wel, Moskou gaat helemaal naar het kamp van de kapitalisten. Het is gewoon decadent. Het ware communisme is geheel verloochend. Het standpunt van Stalin, die tenminste nog eens een man was. Ook de Arabieren zullen wel eens hun o gen hebben uitgewreven. Is het mogelijk dat men hoog van de resolutietoren blaast en dat men niettemin in het verborgen druk overleg pleegt? Moskou heeft stellig er belang bij gehad om met de , , papieren tijger" kontakt op te nemen. Ondanks de wetenschap, dat China het zou uitbuiten, heeft Kosygin gepraat. Men kan natuurlijk de Arabieren wel voorhouden, dat dit alles iets heel anders te betekenen had, maar er moeten toch wel belangrijke zaken verhandeld zijn. Al zou men wat hebben afgesproken, dan zou het toch niet van zeer wijs beleid getuigd hebben om het publiek te maken. Rusland zou zich in een onmogelijke positie dringen, wanneer het openlijk bekend zou worden dat er beduidende overeenstemming was verkregen op tal van punten.

Geen ruilhandel.

Men heeft gespeeld met de gedachte, dat eventueel uit de bus zou gekomen zijn, dat Amerika in ruil van een zich geheel uit het Vietnamese wespennest terug te trekken in het midden-oosten wat vrijere hand zou krijgen. Ook dat kan men zich echter minder indenken, omdat Amerika zich al zo vaak over deze kwestie heeft uitgesproken. Weliswaar dingt de Zuid-Vietnammer Ky, de huidige regeringsleider, niet mee bij de toekomstige presidentsverkiezing. Al staan de beide grootmachten dezer wereld hier en daar scherp tegenover elkaar, men wil toch het uiterste doen om oorlog te voorkomen. Want niets vernielt zoveel toekomstplannen als het losbarstend geweld.

Cuba.

Kosygin verliet intussen het land en het volk. Van het laatste heeft hij in een ogenblik van enthousiasme gezegd, dat ze een , , wonderbaarlijk volk" waren. Op weg naarhuiswordt eerst Cuba aangedaan. Eens leek het of daar over oorlog of vrede werd beschikt. Het scheelde maar weinig of de Russen waren van vrij korte afstand de Verenigde Staten gaan beschieten. Op Kennedy's vastberaden houding liep alles zich te pletter. Wil Kosygin met zijn evenzeer communistische vriend, de wat schilderachtiger uitgedoste president Castro, besprekingen voeren om toch te trachten wat scherper zich op te stellen tegenover de Verenigde Staten, of moet men Castro, die meer dan eens zijn bewondering voor China niet heeft gestoken onder stoelen en banken, wat matigen, omdat hij de Moskouse politiek niet kan volgen?

Frankrijk.

Via Parijs ging de reis van Kosygin weer naar zijn vaderland. Evenals op de heenreis zou Kosygin andermaal een ontmoeting hebben met Charles de GauUe. Lang niet alle Fransenzijn het met de koers van Parijs eens, maar het is toch wel heel duidelijk gebleken, dat De Gaulle streng neutraal wil zijn in de kwestie van het midden-oosten. Bovendien verkondigt De Gaulle als iemand, die verheugd is over het gelijk van wat hij altijd heeft gezegd, dat de onduidelijke en impopulaire houding van Amerika in Vietnam de oorzaak is van alle volgende ellende.

Caïro.

De andere man was bij Nasser en is inmiddels weer onderweg naar Syrië. Podgorni zal ongetwijfeld de wapenleveranties hebben geregeld. Ook met Syrië valt er wel één en ander te regelen zijn geweest. De sterke eenheid van de Arabische wereld vertoont al weer beduidende scheuren. Jordanië gaat een eigen koers varen. In Jemen vecht men door en met belangrijk meer sukses dan lang was verkregen, aangezien Nasser belangrijke troepencontingenten van dit punt heeft terug getrokken voor de heilige oorlog met Israël. Het was ook wel ten zeerste gewenst, dat een zeer gezaghebbende figuur in Cairo aanwezig was om daar de Moskouse politiek haarfijn te verklaren. Want men keek toch wel zijn ogen uit, toen Johnson en Kosygin onder vier ogen langdurig met elkaar spraken. Podgorni zal heel wat hebben moeten goed praten.

Assemblee.

Met het franse woord Assemblee bedoelt men de samenkomst van de Verenigde Naties. Er liggen in deze vergadering al heel wat resoluties te wachten. Rusland, zoals reeds vermeld, wil veroordeling en schadevergoeding. Een mooiebeurt, maar haalt de resolutie het? Amerika daarentegen wil wel terugtrekking en gaat ook helemaal niet akkoord met het besluit van Israël alvast heel Jeruzalem als Israëlisch gebied te beschouwen. Het stadsdeel, juist waar de heilige plaatsen zijn gelegen, is thans ook onder Israels vlag gekomen. Joegoslavië diende een resolutie in, die wat milder is dan die van Rusland. Mede door ons land wordt getracht ook iets te vinden. Er zal nog wel even over verlopen voor men tot een oplossing komt.

Andere kwesties.

Kort nog even enkele punten, die in naaste toekomst wel zorg vereisen en daarom wel spoedig onderwerp van bespreking zullen zijn. Kiesinger heeft moeilijkheden met zijn socialistische bondgenoten. De verbintenis is vooral de socialisten niet erg bevallen. De socialisten verloren. Verder heet het dat Lioe van zijn hoge functies zou zijn ontheven. Als een veenbrand woedt daar de competentiestrijd voort. In weerwil van deze onenigheden omeen zachte term te gebruiken, gaat de wetenschap voort getuige de recente waterstofproef van China. Dit drijft Rusland in de richting van de Verenigde Staten.

De weg des vredes hebben ze niet gekend. Het blijft verwikkeling en verbittering. Men kan zich gemakkelijk dromen hoe alles moet gaan en blijven, maar de vaak zo wrede werkelijkheid blaast zoveel omver.

De Heere geve genade en wijsheid om te doen wat onze hand vindt om te doen en om te spreken wat we spreken moeten, opdat we mogen uitgaan uit deze tegenwoordige wereld en opdat we het hemels burgerrecht verwerven mogen. Zo zuUen we de wereld en wat die biedt gebruiken, maar niet misbruiken.

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 6 juli 1967

De Banier | 10 Pagina's

Buitenlands overzicht

Bekijk de hele uitgave van donderdag 6 juli 1967

De Banier | 10 Pagina's