Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

In de zandbak

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

In de zandbak

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het is de uitvinding van de eeuw. Een zandbak. Ik heb me er als kind uren in vermaakt. Soms was het zand droog, dan kon je het zeven. Soms was het nat, dan kon je er kastelen mee bouwen. Of eenvoudige taartjes, als je geen zin had om je uit te sloven. Naar de bodem van de zandbak graven vond ik het leukst. Voor mijn gevoel was dat een project waar ze bij de Deltawerken nog wat van konden leren, maar ik bedenk me nu dat ik niet verder dan 30, hooguit 40 centimeter kon spitten. De bak bij ons thuis was een houten lijst met deksel en zonder bodem. Ik groef dus tot de stoep.

De zandbak staat voor avontuur en daarom konden wij niet achterblijven. Al een tijdje staat er een helblauwe schelp in onze achtertuin, leuk in een hoekje en toch niet uit het zicht als je vanuit de woonkamer redeneert. Er moesten wel drie bloempotten naar een minder eyecatchend domein verplaatst worden... Dat heb je met kinderen. De bank in de kamer staat ook niet meer waar wij hem ooit na veel wikken en wegen en nachtjes-over-slapen bedacht hadden. Een box, een kinderwagen, een fietsje hier en een loopkarretje daar, het hoort er allemaal bij.

Maar goed, dat schelpje dus. Twee zakken zand gingen erin. Niet meteen, maar naar verloop van tijd. En inmiddels moet er nodig een derde zak worden aangerukt. Door de hele tuin liggen kleine hoopjes zilvergrijs zandbakzand. „Kijk eens mam!” en hups, daar ligt weer een kwak zand. Het is goed voor de straat, dat wel. Want na wat vegen zie ik veel minder onkruid tussen de stenen dan waar geen zand was gestrooid.

De peuter vermaakt zich kostelijk. Ze is helemaal in haar eigen wereld, kletst wat, zingt af en toe een liedje, en schept en strooit dat het een lieve lust is.

Zand is raar spul. „Dat God nou zand geschapen heeft om de zee tegen te houden”, hoorde ik eens iemand zeggen. Ik begrijp er ook niets van.

Pas kwam de kleine dame binnengewandeld na een vanuit de kamer vreedzaam ogend uurtje zandbak. Ik wist niet wat ik zag. Er zat zand in haar haren, op haar wangen en zelfs in haar ogen zaten grote donkere korrels. Gedwee liet ze zich afstoffen. En met water konden we haar ogen schoonspoelen zonder dat dat waterlanders van haar kant opleverde.

Die zandbak is haar heel wat waard.

Reinald Molenaar
Journalist bij het Reformatorisch Dagblad

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 november 2017

Terdege | 164 Pagina's

In de zandbak

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 november 2017

Terdege | 164 Pagina's