IMPRESSIES VANUIT NUNSPEET (SLOT)

Ik neem u nog één keer mee naar wat er in de kerkzaal van Nunspeet besloten werd tijdens de laatstgehouden generale synode Utrecht - West/ Nunspeet. De volgende generale synode zal D.V. worden gehouden in 2007. Aan de beurt was de particuliere synode van het Zuiden, daarbinnen de classis Dordrecht en daarbinnen is ‘het lot gevallen op’ Sliedrecht (Bethel) als roepende kerk.

Liturgische Formulieren

Reeds in 1998 diende een instructie waarin gevraagd werd om een uitbreiding van het aantal liturgische formulieren in eigentijdse bewoordingen. Daarbij werd dan vooral gedacht aan de mogelijkheid om bij veelvuldige bediening van de doop over gevarieerde versies van een doopformulier te kunnen beschikken. Maar ook andere bestaande formulieren waren aan een revisie toe, zo was men van mening. De achtergrond werd gevormd door het feit dat in verscheidene kerken de vrijheid werd genomen om af te wijken van de destijds door de generale synoden van ‘68 -’74 vastgestelde formulieren. Voor alle duidelijkheid: het gaat dus niet om vervanging of revisie van de klassieke (de zogenaamde ‘oude’) formulieren.

Welnu, ter vergadering bleek dat het nog niet zo eenvoudig is om met andere woorden wézenlijk hetzelfde te zeggen. Bovendien is het nadeel dat als je op één aspect nadruk legt in een formulier het er dan wel op aankomt zo’n formulier niet steeds te gebruiken. Er lagen twee concepten ter tafel voor een doopformulier. Eén ervan heeft de bedoeling in te gaan op opvattingen vanuit de evangelische stromingen. Een tweede formulier wilde het ‘vierende aspect’ vooral naar voren laten komen. Er zijn behoorlijk wat wijzigingen voorgesteld. In het eerste formulier wordt toch nadrukkelijker aandacht gevraagd voor het ‘tenzij we wederom geboren worden’. Het tweede formulier zal pas als proeve de kerken in kunnen gaan als ook binnen dit formulier aandacht gegeven wordt aan het van nature dood zijn in zonden en misdaden en duidelijk gemaakt wordt dat de heilsgeschiedenis niet begint in Egypte. Daar gaat immers een hele (on)heilsgeschiedenis aan vooraf: schepping - zondeval - moederbelofte - Abraham. Dat we bij de doop ‘getekend’ worden betekent immers allereerst dat we getekend worden als een onreine!

Over een concept - huwelijksformulier waren veel minder vragen. Nadat alle wijzigingen zijn verwerkt kunnen de kerkenraden ze op hun tafel verwachten met het verzoek deze formulieren te beoordelen.

Het bleek trouwens wel dat het verschil tussen schenking en deelachtig - making, het verbondsmatig spreken van de Schrift en het persoonlijk delen in de weldaden van het verbondsvolk, wat we ‘in Christus hébben’ en het toe-eigenende werk van de Geest bepaald niet altijd even helder gezien wordt. In dat opzicht mogen we elkaar ook wel blijven bevragen en opscherpen.

Overigens is het de vraag of het voor de gemeenteleden nu echt allemaal zoveel helderder wordt. En daarbij denk ik aan het feit dat variatie iets moois kan zijn, maar dat dan allereerst een duidelijke, vaste basiskennis nodig is. En kunnen we zo zondermeer van dit laatste uitgaan? Anders gezegd: één vast formulier kan de kennis doen beklijven, maar iedere keer wat anders kan leiden tot onkunde. Ik weet wel, de klassieke formulieren blijven buiten beschouwing. Maar wat ‘buiten onze deur’gebeurt, gaat ons toch wel ter harte?

Zendingsgemeenten

De synode hield zich ook bezig met de verkondiging van het Evangelie naar buiten toe. Eén aspect kreeg veel nadruk. Dat was de plaats van een gemeente ontstaan uit evangelisatiewerk (zoals de ICF - gemeente Rotterdam-Charlois) ten opzichte van ons eigen kerkverband en de positie van een evangelist die aan een dergelijke gemeente verbonden is. Daarbij gaat het er om dat ook kerkordelijk de zaken werkelijk ordelijk geregeld zijn. Een zendingsgemeente wordt als volgt getypeerd: ‘Een gemeenschap van gelovigen die ontstaat uit missionaire arbeid, die zich ontwikkelt tot een zelfstandig functionerende gemeente en die zichzelf weer toewijdt aan missionaire arbeid’. Voor een dergelijke gemeente zijn een aantal zaken vastgelegd, die afwijken van wat in een ‘gewone’gemeente regel is. Bijvoorbeeld de regel dat zo’n gemeente minstens eenmaal per zondag samenkomt in een eredienst. De redenering is dat twee keer per zondag in het begin teveel kan zijn en een tweede samenkomst vaak meer het karakter heeft van een bijbelstudie of iets dergelijks. Uiteraard kan een dergelijke regel misbruikt worden, zo is de vrees van sommigen, namelijk als een ‘gewone’ gemeente een wijk - zendingsgemeente gaat stichten of zichzelf als ‘zendingsgemeente’ gaat typeren en vervolgens zich vrijheden veroorlooft, die aan dergelijke gemeenten toegestaan zijn. Laten we hopen dat een dergelijke vrees niet bewaarheid zal worden. Datzelfde geldt ten aanzien van de evangelist aan een dergelijke gemeente verbonden. Hij heeft voortaan de status van ‘een bijzondere dienaar des Woords’ en krijgt als zodanig een plaats onder art. 4 van de Kerkorde. Hij mag voortaan ook de sacramenten bedienen. Het ‘bijzondere’ zit hem in: de studievereisten (een HBO- opleiding met eventueel een aanvulling), zijn gebonden zijn aan één gemeente en zijn tijdelijke bevoegdheid (bij vertrek uit de zendingsgemeente is hij zijn bevoegdheid kwijt. Voordat een kerkenraad tot bevestiging overgaat, vindt onderzoek door de classis plaats. Praktisch gezien is het zo allemaal goed geregeld. Of het principieel een juiste beslissing geweest is, zal de toekomst leren.

Kerkorde

Over dienaren des Woords zijn nog enkele besluiten genomen. Dat geldt toch ook wel heel indringende zaken. Uiteindelijk ligt daar de spanning in tussen de persoonlijke overtuiging van een broeder die zich geroepen weet door de Heere en het feit dat de kerk voortaan kan uitspreken dat een broeder vanaf een bepaald moment geen predikant meer is. Het betreft wel uitzonderlijke situaties en je hoopt dat de artikelen nooit van toepassing zullen zijn. De volgende artikelen zijn toegevoegd:

Bij art. 11 (het betreft een losgemaakte predikant):

‘Wanneer een losgemaakte predikant binnen drie jaar geen beroep heeft ontvangen en aangenomen, zal de classis, gehoord het advies van deputaten art. 49 K.O. alsmede van deputaten voortijdige ambtsbeëindiging het besluit nemen titel en bevoegdheden verbonden aan het predikantschap in te trekken. Een uitzondering wordt gemaakt voor predikanten die op het moment van deze beslissing van de classis de leeftijd van 62 jaar hebben bereikt. Als een gemeente een broeder van wie titel en bevoegdheden verbonden zijn ingetrokken wenst te beroepen, dient zij een verzoek in bij de classis waaronder een gemeente ressorteert. Het beroep kan worden uitgebracht na goedkeuring van de classis met positief advies van deputaten art. 49 K.O.’

Bij art. 12 (betreft het overgaan tot ‘een andere staat des levens’):

‘De classis heeft het recht om in bijzondere situaties, gehoord het advies van deputaten naar art. 49 K.O. en van deputaten voortijdige ambtsbeëindiging en eventueel na advies van een onafhankelijke instantie, een predikant dringend te adviseren tot een andere staat des levens over te gaan. Daarnaast heeft de classis de bevoegdheid om een predikant, indien dat noodzakelijk is gebleken, uit het ambt te ontheffen. Deze maatregel zal niet genomen worden, indien de betrokken predikant de leeftijd van 62 jaar heeft bereikt. Dan zal hooguit tot losmaking worden besloten’.

Onze jeugd...

We zijn allemaal op de hoogte van het feit dat de overheidssubsidie teruggedraaid wordt tot nihil binnen enkele jaren. Daarom was een verhoging van de omslag alleszins redelijk. Daarmee zijn de jeugdorganisaties echter nog niet uit de zorgen. Vandaar dat ik deze gelegenheid aangrijp om nog eens onder uw aandacht te brengen dat het jeugdwerk ons meeleven verdient, óók financieel. Mag het LCJ er vanuit gaan dat vanuit de achterban er de bereidheid is om ‘offers’ te brengen? Laten kerkenraden er zich op bezinnen op welke wijze ze dit in de toekomst gestalte willen geven! Daarnaast zijn er de mogelijkheden van donateur worden, het schenken van een legaat en persoonlijke (al of niet gecombineerd met een zakelijk aspect) giften.

Tenslotte...

“Alleenlijk wandelt waardiglijk het Evangelie van Christus”. Met enkele woorden over Filippensen 1: 27 eindigde de preses voordat de hamerslag viel waarmee de laatste zitting van de synode werd gesloten. Dat is allereerst een persoonlijke zaak, maar zo ook van de kerken als geheel. Alleen als leer en leven in overeenstemming zijn, kan er zegen verwacht worden. Laat onze levenswandel niet weerspreken wat onze mond belijdt. Maar laat dan ook beleden worden én belééfd al wat God in Zijn Woord geopenbaard heeft. En dan is het ronduit zorgelijk als ook in onze kerken gebleken is dat een deel niet meer gelooft in de hel als de eeuwige straf naar lichaam en ziel. Alleen als de ‘schrik des Heeren’ én de ‘liefde van Christus’ doorleefde werkelijkheden voor ons zijn, zal de kerk toekomst hebben. Of mogen we het toch anders zeggen:...? De Kerk hééft toekomst, Góds Kerk, want de Koning van de Kerk staat daar Zelf voor in! Maar dan blijft het nog wel de vraag wat er van onze kerken zal worden.... Laten we zo onze kerken, ook in onze persoonlijke gebeden, gedenken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen