CGK Oud-Vossemeer: Ieder draagt zijn of haar steentje bij!

“Het is een familiekerk,” vindt Corina van Twillert: “Als buitenstaander kan dat wel eens lastig zijn. Zelf hebben wij er geen hinder van. We zijn graag thuis en voelen ons niet buitengesloten. Voor onze kinderen heb ik het wel eens vervelend gevonden, want zij hebben weinig aansluiting bij de andere jeugd. Ze gaan er wel mee om in kerk- en clubsfeer, maar weinig daarbuiten. Terwijl al die neefjes en nichtjes veel met elkaar omgaan. Maar ze schijnen er niet zo veel last van te hebben. Kortom: wij hebben het prima naar ons zin in deze kleine gemeente waar aandacht voor elkaar is.”

Judith van Gorsel behoort door haar huwelijk bij een van de twee grote families in de kerk. “Soms is dat wel lastig bij pastoraat, als je schoonvader, een oom en een zwager tot de kerkenraad behoren. Die bewaakt overigens wel, dat bij tweetallen zoveel mogelijk rekening wordt gehouden met de familiebanden.” Maar ja, als - volgens br. Minheere - zo’n 85 procent op de een of andere manier familie is van elkaar …

“Er zijn veel familiebanden, maar de betrokkenheid richting alle gemeenteleden is enorm groot en dat ervaren wij allebei als heel fijn,” vinden Annemieke Aarnoudse (35) en Marianne van Gorsel (37). Beiden opgegroeid in het naburige Scherpenisse, zijn ze via hun partners in de gemeente gekomen. “In 2004 ontstond er één vacature voor de leiding van een van de JV’s. Ouderling Aarnoudse (schoonvader van Annemieke) had bedacht: ’Annemieke en Marianne hebben vast raakvlakken met elkaar, dus dat lijkt me een geschikt duo om die ene vacature te gaan vervullen’. Dat heeft hij goed ingeschat: inmiddels zijn we vijftien jaar verder als duo. Op een gegeven moment zijn we met een leuke groep jongeren doorgestroomd en hebben een +16-vereniging opgericht.”

Judith (31) merkt op, dat ‘Oud-Vossemeer’ een jonge gemeente is. “Met iets meer dan honderd leden zijn er vier (!) clubs voor kinderen en jongeren, elk met 10-15 leden. Daarnaast dan nog een crèche, maar geen zondagsschool want voor kinderen van 4-8 jaar is een club op woensdagmiddag, waaraan ik leiding geef. Samen met mijn man doe ik daarnaast de -15-vereniging. Bij mijn weten zijn alle jongeren lid van een vereniging. Het is niet verplicht, maar ze komen gewoon allemaal.”

Betrokkenheid op elkaar is kenmerkend hier. “Elk gezin draagt wel een steentje bij,” vertelt Judith. “Ieder heeft eigen gaven en talenten en die sluiten weer op elkaar aan.” “Dat vind ik het mooie,” aldus Corina: “iedereen neemt zijn verantwoordelijkheid om gemeente met elkaar te zijn. Bijna alle volwassenen hebben wel een taak, zoals het leiding geven aan een club, vrouwenvereniging, het kosterschap tot het organiseren van hulp of het verzorgen van bestelde cd’s van preken.”

“Als we een verkoping organiseren zijn er ook veel gemeenteleden die helpen. Het is altijd een hele klus, maar het geeft ook een samenbindend gevoel. Ik zou het niet willen missen.”

“Als ze wat organiseren, probeer ik er te zijn,” zegt br. Minheere (75), “en ik probeer mee te werken als het nodig is.” Hij is het oudste mannelijke lid én is opgegroeid in deze gemeente. “Ik ben er het langste, ook al zijn er wel oudere leden, die zijn dan later gekomen door huwelijk bijvoorbeeld.”

“Of ik het naar m’n zin heb? Als de prediking maar naar het Woord is! Alle gezinnen heb ik zien komen en dan voel je jezelf gewoon thuis. En je wordt hier niet vergeten. Ik krijg regelmatig bezoek van de kerkenraad en van de vrouwenvereniging. Aandacht genoeg!”

“Er is oog voor elkaar en interesse in elkaar,” constateert Corina. “Als iemand weken ziek is of weinig kan doen, wordt er hulp gegeven, maar ook regelmatig kaartjes gestuurd. Ook al is het iemand waar je wat minder contact mee hebt. Iedereen kent iedereen doordat we elkaar niet alleen in de kerk ontmoeten, maar ook bij de activiteiten, die er georganiseerd worden. Dan spreek je elkaar wel. Bij een georganiseerde activiteit is het grootste deel van de gemeente meestal wel aanwezig“

“Dat is ook zo bij de wandeltocht die we iedere winter met onze JV-leden organiseren,” vullen Annemieke en Marianne aan. “Iedereen loopt eigenlijk mee en ouderen voor wie het lastig is, komen gezellig koffie drinken in het verenigingsgebouw. Wij ervaren de CGK Oud-Vossemeer als een heel positieve, betrokken gemeente.”

De CGK Oud-Vossemeer heeft ca. 110 leden en is na het emeritaat van ds. Den Boer in 2018 vacant.

Tanneke Diepenbroek-Walhout is freelancemedewerker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen