Meditatie

En Pilatus zeide tot hen: , Ziet de mens". Joh. 19 : 5

Zover was het dan gekomen, dat de gezegende Middelaar voor de wereldüjke rechter Pontius Pilatus gesteld is. De Joodse Raad miste onder het Romeins bestuur de bevoegheid tot de dood te veroordelen.

Wel had Kajafas het: des doods schuldig uitgesproken, doch voor de volvoering van het doodvonnis was de uitspraak van Pontius PUatus nodig. Hij was de wereldlijke, d.w.z. de officiële rechter, geroepen om Gods recht op aarde te handhaven. Als Romein oordeelde hij naar de hoogsteontwikkeling van het recht in die dagen. Van wie zou meer dan van PUatus verwacht kunnen worden, dat naar recht zou worden geoordeeld?

Het tegendeel is geschied; de handhaving van het recht trad bij PUatus geheel op de achtergrond voor de zucht om de gunst van het Joodse volk; voor de gunst verdraaide hij het recht. Hoewel er van overtuigd en bij herhaling uitroepend, dat hij geen schuld in deze mens vond, heeft hij Hem ter kruisdood overgegeven. Wel zocht PUatus zich van de zaak, hem voorgedragen, af te maken, maartenslotte boog hij voor de eis van het door de farizeën opgewonden volk: „Kruis Hem, kruis Hem!"

Toen in de vroege morgen, nadat de Joodse Raad in de nacht de Nazarener veroordeeld had, de eigengerechtige schare op het voorplein van het paleis van de Romeinse rechter was blijven staan, opdat zij zich toch niet verontreinigen zouden, is Hiatus tot hen uitgegaan. Dat de oudsten een onschuldige ter dood brengen, deert hun niet, maar geen voetstap wiUen zij zetten in het paleis van de Romein. Zie, in dit gedrag wordt de eigen gerechtigde getekend. Och, de zonde werd hem nimmer zonde voor God; hij kent noch de schuld, noch de Godonterende aard der zonde en poogt zijn gerechtigheid te verkrijgen uit de vorm-godsdienst. Nochtans zoeken velen in hun godsdienstig bestaan de zaligheid hunner zielen. Van Christus en Zijn volk zijn zij bittere vijanden; van de vrije genade wUlen zij niet horen. In dit leven geeft God hennaar Zijn rechtvaardig oordeel aan de volharding van hun hart over, geUjk in de handelingen van de Joodse Raad klaar te zien is, en eens zal het schrikkelijk woord hun eeuwig lot beslissen: „Gewogen, gewogen en te licht bevonden".

PUatus kwam het Sanhedrin en de met de oudsten opgekomen schare van stonden aan tegemoet door tot henuit te gaan; en die tegemoetkoming werd steeds groter en ernstiger. Hoewel hij geen schuld in de verklaagde Nazarener vond, sprak hij Hem nochtans niet vrij. Hij zocht zich van Hem te ontdoen door Hem tot Herodes te zenden, en als deze Hem terugzendt, geeft PUatus het volk de keus tussen Jezus en de moordenaar Barabbas, met het gevolg dat de Joden de loslating van Barabbas begeren. Toen nam PUatus Jezus en geselde Hem. De tot de kruisdood veroordeelden werden tevoren aan de geseling prijsgegeven. Zo ook de gezegende Borg. Weder in het rechthms gebracht vallen de wrede krijgsknechten op Hemaar. Toen is de klacht uit Psalm 22 in vervuUing gegaan: Sterke stieren van Basan hebben Mij omringd". Gebonden aan de paal, gelijk met zo menig moordenaar en staatsgevaarlijk oproermaker reeds geschiedde, werd de geselriem, van scherpe haakjes voorzien, over de rug geslagen van Hem, Die de Koning der koningen en de Heere der heren is. Het vlees werd Hem uitgescheurd, ja, ge­ Ujk de ploegschaar de voren in de akker trekt, zo hebben de verharde krijgsknechten als ploegers de rug des Heeren geploegd; zij hebben hun voren lang getogen. Geen Romeins burger mocht gegeseld worden, maar Hij Die meer is dan aUe mensenkinderen. Hij werd aan deze vreselijke bejegening onderworpen, en Hij droeg die smaad en die smart vrijwillig. Hij gaf Zijn rug degenen, die Hem slaan (Jes. 50 : 6), opdat Hij Zijn voUcbevrijden zou van het eeuwig oordeel des doods, dat zij onderworpen waren.

In hun goddeloze handelingen toch volvoeren de Joden en heidenen, zij het met voUe verantwoordelijkheid voor hun daden, wat God in Zijn eeuwige raad te voren bepaald had, dat geschieden zou. Christus moest bij rechterhjk vonnis tot de dood veroordeeld. Toen het volk Hem stenigen wUde en van de steUte der stad werpen, ging Hij door het midden van hen heen. Niet door een volksoproer moest Hij sterven, zomin als door het zwaard van Herodes, maar Hij moest rechterlijk tot de dood worden overgegeven. PUatus was de rechter, die Hem veroordelen zou. Hem, Die onschuldig was en toch om de zonden Zijns volks een schuldenaar in het recht Gods. Door Klatus' verkrommen van het recht Uep dan ook het onkreukbare recht des Heeren, en dat recht veroordeelde de Onschuldige tot de dood. Met alle mensen hebben toch Gods uitverkorenen zich de dood onderworpen, en alleen door het doordragen van de straf der zonde was verlossing mogelijk. Sion zal door recht verlost worden. Dat is het, wat de Heere verwierf door Zich het vonnis van de wereldlijke rechter Pontius PUatus te onderwerpen, en Hij maakt door de toepassing Zijner gerechtigheid Zijn volk dadeUjk vrij van vloek en toorn. Het volk van God leert zichzelf schuldig kennen en gans verloren, onderworpen aan het rechtvaardig oordeel des doods. Gods recht eist de voltrekking van dat oordeel en laat dat volk geen rust, dag noch nacht. In de vierschaar Gods, bij rechterUjke uitspraak des Vaders, wordt het oordeel opgeheven en de zondaar met God verzoend. En die rechterUjke vrijspraak Gods is alleen mogelijk omdat Christus door de rechter tot de dood veroordeeld is. O, dat toch ons oog verücht werde, om Zijn eeuwige liefde te aanschouwen.

Ziet, de mens! geslagen en gegeseld niet alleen met de helse instrumenten der verharde krijgsknechten, doch door de toorn Gods, die op Hem brandt, door satans woede, die Hem aangrijnst, door de macht der zonde, die in Hem gewroken wordt. Meerder lijden is door Christus geleden dan ooit één mensenkind in dit leven dragen kan. De Zoon des mensen vermocht te dragen wat in de hel gedragen worden zal door al de verdoemden, omdat Hij niet alleen waarach­ tig en rechtvaardig mens, maar ook waarachtig God is. En Hij wüde Zich dat Ujden onderwerpen, opdat de door de zonden geschonden deugden Gods weder volkomen verheerüjkt worden zouden in de zaligheid der Zijnen en omdat Hij hen heeft liefgehad met een eeuwige liefde.

Van nature zijn wij voor die liefde van Christus blind; ons hart is er voor gesloten; ons ongeloof weigert tot Hem te vluchten. Niemand kan zich dan ook met het lijden van Christus troosten, die nog leeft geUjk hij is geboren. Men bedriegt de zielen door aUen toe te roepen, dat zij moeten geloven, dat Jezus voor hen geleden heeft en gestorven is. Maar de door God aan zichzelf ontdekte zondaar, die zich gans verloren leert kennen voor God, wordt de liefde van Christus ontsloten en dan, o dan roept hij uit: „Die liefde gaat de liefde van vrouwen te boven"; dan kan hij er niet van zwijgen en wordt het: , , Wij zuUen Uw uitnemende Uefde vermelden, meer dan de wijn". Die liefde verlost en wekt weder-liefde, welkeons van liefde krank doet zijn. Ja, de liefde van Christus is een eeuwige, onveranderlijke liefde, die de geselwonden Zijns volks heelt, welke in dit leven hun worden toegebracht, en het dolen in deze liefde doet met de bruid uitroepen: , , Ik bezweer u, gij dochteren van Jeruzalem dat gij de Uefde niet opwekt, noch wakker maakt totdat het haar luste".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen