OP EEN UNIVERSITEIT

Om meteen een beeld te hebben van de persoon achter deze pagina wil ik mij voorstellen: zevende ja ars student in de ekonomie aan de Erasmusuniversiteit en part-time vormingsleider aan een instituut voor werkende jongeren. Dat studeren gevaarlijk is, klinkt je wellicht al als een refrein in de oren en mogelijk word je er kribbig om. Waarom zou studeren gevaarlijk kunnen zijn?

Is het trouwens niet overdreven om het woord „gevaarlijk" in de mond. te nemen?

Vanuit mijn eigen studie en situatie wil ik proberen op deze vragen een antwoord te geven. Moge dat dienen als een richtingwijzer in studieland.

Vele ouders zijn van mening, dat studeren gevaarlijk is vanwege de omgeving waarin je als student verzeild raakt. Inderdaad: je bent één van de honderd die nog bidt voor het eten; je bent een eenling als je op kollege beweert, dat je in de schepping volgens Genesis 1 gelooft en je wordt er om uitgelachen; je hoort een docent vertellen, dat van de theorie van Keynes net zo' weinig deugt als van de Bijbel; enz.

Wellicht een koude douche, maar de realiteit is niet anders. En tóch is het denk ik niet terecht om te suggereren dat juist de universiteit en het hoger beroepsonderwijs gevaarlijk zijn. Alsof werkende jongeren niet alleen staan Naar mijn mening zijn die nog kwetsbaarder, maar daarover straks, nog. Laat ik het scherper formuleren: ik denk, dat er iets mis is bij d.e mensen die bang zijn voor de universitaire wereld, omdat je daar uitgelachen wordt en alleen staat. Wat is er dan mis bij hen? Wel, ik denk dat de wereld anno 1979 zó onchristelijk is, dat je uit het feit, dat men denkt, dat het buiten de universiteit wel meevalt, de konklusie moet trekken, dat men daar kennelijk niet uitkomt voor God en Zijn Woord.

Dat de omgeving — dus de universiteit als werkgemeenschap — het je moeilijk maakt, komt daarom op rekening van de wereld en die ontloop je nergens!

Maar waarom is studeren dan wel gevaarlijk? Niet vanwege de universitaire wereld, maar vanwege het studeren zélf i Gekonfronteerd worden met vloeken, relletjes schoppen, films over dubieuze zaken, „hokken" dat alles kun je ook elders tegenkomen, maar — zonder het te merken — een andere Jan, Piet of Karin worden dat is het gevaar van de studie. Waarschuwt een apostel niet tegen d, e ketterij omdat deze bedektelijk ingevoerd wordt? Ik zou op twee gevaren opmerkzaam willen maken. Ten eerste op het gevaar van het relativeren, het kritische denken. Steeds weer hoor je: „Is het wel zo? " (denk aan Gen. 3) „Wat is waarheid? " „Is het bewezen"? Dat relativeren neem je niet heel bewust op de eerste kollegedag over. Neen, je maakt het je onbewust eigen door de dagen, weken, maanden, jaren heen. Je moet a.h.w. relativeren! het wordt een levenshouding, die je — als je niet op je hoede bent — zelfs 's zondags , in de kerk besmet.

Nu kan dat relativeren in theorie helemaal geen kwaad': het kan een middel zijn om evenwichtiger over het leven te denken. Maar de praktijk leert — en ik zie het gebeuren op menige studentenvereniging — dat studenten relativeren als het om geloofswaarheden gaat: is de verkiezingsleer wel zo belangrijk? Gaat het in Genesis niet méér om de boodschap dan om de historiciteit? enz. Denk niet: „dat overkomt mij nooit". Wie waagt het de feiten te loochenen? Waakt en bidt!

Den tioeede gevaar: veel studenten denken meer te weten dan ze werkelijk weten en daardoor slaan ze door. Vaak ontdek je tijdens je studie nieuwe zienswijzen, die je enthousiast kunnen maken. Om nog maar te zwijgen van de studenten, die werkelijk gewonnen worden voor de rede, de ratio, en dus afrekenen met het geloof; voor wie

slechts dat waar kan zijn, wat bewezen kan worden. Ze zijn opgevoed onder de bevindelijke waarheid en ontdekken dan de rede die hen verblindt. Het ov, tbreekt hen dan juist aan relativeren!

O ja, waarom is het niet overdreven om studeren gevaarlijk te noemen? Omdat het uiteindelijk om je eeuwige bestemming gaat! Je leven is in geding. De studie overvalt je niet, neen, de studie neemt je in beslag! De wetenschap kan zó hard aan je knagen, dat je er wel eens naar verlangen kan om in kinderlijke eenvoud, zomaar onvoorwaardelijk voor God te buigen. En juist die kinderlijke eenvoud vecht tegen veelgehoorde argumenten, b.v. dat het boek Job slechts een leerdicht is, dat het om de boodschap van het wonder, maar niet om de historiciteit ervan draait.

Dit alles zou je wellicht doen besluiten, weerhouden door angst, maar niet te gaan studeren. De Heere vraagt echter van ons, dat we de geschonken talenten ontwikkelen, in Zijn dienst en tot Zijn eer. Dit ondanks het feit, dat wie wetenschap vermeerdert, ook smart vermeerdert.

Is er tenslotte dan geen geweer in deze strijd? Jawel. Allereerst het wapen van het gebed. Het gebed om Gods leiding en bewaring. En verder: schaam je niet, waar de „wereld" zich ook niet schaamt! Bidden voor je eten b.v. is in feite zichtbare evangelisatie: Werkende jongeren hebben het over het algemeen wat dat betreft moeilijker; een student kan schermen met het rede-lijke, terwijl het voor de werkende jongeren m.i. niet zo gemakkelijk is om. de spotter a.h.w. terecht te wijzen. Dat over de houding t.a.v. medestudenten.

En wat je houding t.a.v. het studeren betreft: op de universiteit maken ze een specialist van je. Weet dus dit: na enkele jaren weet je heel veel van heel weinig. Dit vooruitzicht moge je behoeden voor doorslaan, voor het idee dat je als student toch al aardig wat weet. En zo zie je tevens dat relativeren ook positieve kanten heeft!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen