Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

„KRIJGSMAN" krijgsman - àf!

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

„KRIJGSMAN" krijgsman - àf!

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Markant militair neemt na eervolle loopbaan afscheid van de dienst

„Vader, ik wil naar Kampen, dat las ik in Sept. 1915 in een boekje, uitgegeven vanwege het Instructie Bataljon te Kamlpen, en nu, 40 jaar later, in Sept. 1955 heb ik gelezen dat mij per 1 October 1955 eervol ontslag is verleend uit de militaire dienst. Tussen deze twee data ligt mijn militaire loopbaan."

Aldus klonk voor het laatst op 30 September j.l. in de Koornmarktkazerne te Kampen de strakke militaire stem van de adjudant-onderofficier-instructeur C. de Zeeuw, voor de lezers van „Daniël" geen onbekende door zijn artikelen onder het pseudoniem „Krijgsman". Ditmaal werd de stem, die anders elk spoor van sentimentaliteit mist, overschaduwd door een licht-weemoedige sluier, die het grote gezelschap voor de afscheidsplechtigheid bijeengekomen, verraadde, dat er een grote ommekeer in het leven van de met het leger vergroeide adjudant stond te gebeuren, immers hij ging de dienst met pensioen verlaten. Vele militairen — van hoog tot laag — zullen nog wel eens aan hem denken, omdat de adjudant een markante figuur in het militaire leven was, een man, die soms een te grote strengheid werd verweten, maar die nooit een loopje met het recht nam

en van vele jongens ware soldaten heeft gemaakt.

Het was ongetwijfeld een grote vreugde voor de adjudant, dat zijn hoogste chef, de inspecteur van de militaire administratie, kolonel L. A. van Baarsel vergezeld van de overste Brouwer bij het afscheid aanwezig was. Zijn directe chef, de garnizoenscommandant kapitein J. A. A. M. Mutsaers richtte als eerste het woord tot de scheidende, die tesamen met zijn echtgenote en kinderen naar de cantine van de Koornmarktkazerne was gekomen. Kapitein Mutsaers schetste hem als een man, voor wie men grote waardering kan koesteren en die op een prachtige staat van dienst terug kan zien. Vaak heeft de adjudant zelf gesproken bij een afscheid hier en steeds weer konden wij dan beluisteren, hoe lief hem zijn werk was; militair in hart en nieren, is hij dan ook een getrouw en bekwaam medewerker geweest, waarvan wij het verlies lange tijd zullen voelen. De kapitein herinnerde er aan, dat bij het werk van de algdmene vorming, waarmee adjudant de Zeeuw was belast, vaak het onmoglijke van hem moest worden gevraagd om het mogelijke te bereiken. Het werd hem allerminst gemakkelijk gemaakt, maar het Nulli Cedo: ik wijk voor niets, de lijfspreuk van zijn wapen, heeft hij waar gemaakt, gesterkt door zijn geloof en levensovertuiging. Ook mevrouw de Zeeuw werd in dit dankwoord betrokken alsmede de kinderen en Gods zegen toegewenst op de verdere levensweg. Naast een cadeau van de vaste staf en bloemen voor mevrouw de Zeeuw overhandigde Kapitein Mutsaers de adjudant namens de Minister van Oorlog een certificaat, waarin Zijne Excellentie zijn grote waardering voor hem tot uitdrukking bracht.

De kolonel van Baarsel prees hem om de wijze, waarop hij altijd de tucht en discipline heeft gehandhaafd en een steun voor de commandant is geweest, hem voor de jongeren tot een voorbeeld stellend. Als oudste van het onderofficieren-corps sprak adjudant K. Poll over de grote kwaliteiten van de scheidende adjudant als instructeur en adjudant Teunissen deed hetzelfde namens het instructief kader.

Ds. P. B. Muller, legerpredikant, zei zich eigenlijk een stumper te voelen in het militaire leven, want bij de duizelingwekkende hoeveelheid voorschriften etc. had hij maar één Boek waar hij zich mee redden moest. Maar daar had hij in gelezen van een man, die in de ene hand een troffel had en in de andere een zwaard. Tevens had die man veel last van spotters, 't was maar een amechtige, zeiden ze van hem; maar die man kende een geheim in zijn leven, dat was het gebed. Tegenwoordig worden dezulken idioten genoemd maar de Zeeuw wil er wel toegerekend worden. En dat dat niet inhoudt een vervelende vent te zijn, hebben we aan hem gezien, want het wezenskenmerk van een christen is waarachtige blijdschap, die van binnen uit komt. Veel hulp heb ik van u ondervonden en ik dank u daar hartelijk voor, aldus de predikant; dat Gods Woord voor u vervuld moge worden: en het zal geschieden, ten tijde des avonds, dat het licht zal wezen.

Verder spraken nog de gepensionneerde onderofficieren H. Brunt en de heer Kooiker namens het burgerpersoneel. Het behoeft natuurlijk geen betoog, dat vele van de gesproken afscheidswoorden gepaard gingen met het aanbieden van prachtige geschenken en bloemen. In een uitvoerig, boeiend en dikwijls ontroerend dankwoord schetste adjudant cle Zeeuw zijn militaire loopbaan, waarvan hij mocht getuigen dat ze le wonderlijk was begonnen; 2e vol afwisseling was geweest; 3e eervol was beëindigd. 28 Sept. 1915 was hij vanuit Zeeuws-Vlaanderen naar Kampen gegaan en dat was 40 jaar geleden niet eenvoudig. Nog nooit van huis geweest, nog nooit een trein gezien, laat staan er in gezeten en clan als 16-jarig jochie zo ver van moeder weg, 't was hard. Op 5 Oct. 1915 kwam de commandant van het Instructiebataljon, riep de jongens bij elkaar en stelde de vraag, wie er naar huis wilde; clie kon dat doen. De le keer dat het gevraagd werd, kwam er 1 jongen naar voren; 't werd nog een keer gevraagd:2 jongens traden uit; de 3e keer:1 jongen; en het jongetje uit Zeeuws-Vlaanderen zei tegen zichzelf, als hij het nu nóg een keer vraagt, stap ik er uit, maar meer! hij vroeg het niet

De afwisseling heeft verder niet ontbroken, Juni 1916 korporaal, Sept. 1917 sergeant (salaris ƒ 37.— per maand), allerlei standplaatsen en belevenissen, parades en nachtoefeningen, vooral de verhalen en anecdotes uit de tijd bij het veldleger waren ongemeen onderhoudend. Dat was de tijd waarin als schietschijven oude wasblikken e.d. werden gebruikt en je bij het zoeken naar de luitenant deze kon aantreffen op klompen. druk bezig met het bakken van zeehondenspek. Herinneringen waren er ook aan de huldiging van koningin Wilhelmina op het Malieveld; de begrafenis van koningin Emma en prins Hendrik en het huwelijk van de huidige Koningin, die hij alle in militair verband meemaakte. De donkere periode van het ontslag in Mei 1940 te Haarlem, maar ook de hervatting van zijn taak in Juni 1945. In de bezettingstijd fungeerde hij als chef over een afdeling (21 dames en 11 heren) van de Voedselcommissaris. Tijdens zijn loopbaan, waarin hij een blanco strafregister wist te bewaren, kreeg hij cle bronzen, de zilveren en de gouden medaille voor trouwe dienst en de zilveren Oranje Nassau met de zwaarden. Uniek is wel dat van de 40 dienstjaren er 36 zijn doorgebracht in Kampen. Blijdschap was er in zijn hart om de goede gezondheid van zich en zijn gezin. Dit heengaan is eigen keus, hij had nog enkele jaren kunnen blijven, cle Genestet zegt echter: er is een tijd van komen en van gaan, hebt ge 't ook verstaan!

Na dank gebracht te hebben voor het vertrouwen in hem gesteld, de goede woorden hem toegesproken en met een: Vaart wel, vaart eeuwig wel, besloot de adjudant zijn welgekozen afscheidswoorden.

Met het zingen van het le en het 6e couplet van het Wilhelmus werd deze, voor onze medewerker zo gewichtige plechtigheid, besloten.

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 oktober 1955

Daniel | 8 Pagina's

„KRIJGSMAN

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 oktober 1955

Daniel | 8 Pagina's