Buitenlands overzicht

VIETNAM

Uitgestoken hand

Ineens de verrassende mededeling van president Johnson, dat hij niet deelnam aan de ren om de kandidatuur voor het Witte Huis, dat hij zich ten voUe zou inzetten voor debeëindiging van de eindeloze strijd in Vietnam en dat hij besloten had de bombardementen in aanzienlijke mate te staken.

Over Johnsons terugtreden uit de verkiezingsarena waren de kommentaren niet unaniem. Velen prezen zijn stap, dat is waar. Kennedy moest er even over nadenken. Een bewijs, dat hij de zet op het schaakbord van zijn geduchte opponent eerst nog eens wilde analyseren.

Menigeen acht het niet uitgesloten, dat de president op een gelegen moment ter elfder ure zich toch zal laten overhalen om zich beschikbaar te stellen. Bovendien moeten we wel bedenken, dat een deelname aan de verkiezingsstrijd het kontakt met Hanoi, voorzover dat op gang mocht komen of achter de schermen onderweg is, zeer bemoeiüjkt. De vijand kan invloed uitoefenen op de verkiezingsstrijd en anderzijds tal van uitspraken wantrouwen, omdat het staatshoofd en de gegadigde voor het presidentschap moeilijk te scheiden personen zijn.

Gebalde vuist

Reeds de volgende dag was de opinie over Amerika's aanbod tot een nulpunt gedaald, omdat ondanks Johnsons toezegging de bombardementen tot vrij diep in Noord-Vietnam, zij het niet direkt over de aangegeven grenszone, met kracht werden voortgezet. Niet direkt tegen de letter van Johnsons beweringen, maar psychologisch werd de Indruk van Amerika's gebleken bereidheid tot afneming van de inspanningen goeddeels weggevaagd. Ook de onderhandelingen van Stewart met de mede-voorzitter van de Geneefse akkoorden, Rusland, waren weinig hoopvol. Men stelde zich er al weer op in, dat de oorlog zou voortgaan, omdat Hanoi alle stokken bij de hand had om de aanbiedingen af te slaan.

Een eerste stap

Verrassend was de mededeling voor velen, dat Noord-Vietnam na de nodige scheldtirades toch in een sober zinnetje voorzichtig zich bereid verklaarde te gaan praten. Men wilde namelijk het hebben over stopzetting van de bombardementen en van andere oorlogshandelingen, opdat wellicht besprekingen kunnen beginnen. Zo'n zinnetje moet men goed lezen. Hanoi heeft immer bij hoog en laag volgehouden nimmer naar de onderhandelingstafel te stevenen, indien niet primair de bombardementen zouden worden stopgezet. Niet praten voor stopzetting. Tegenover Johnsons koncessie dus ook van de kant van Ho Tsji Minh wat water in de koppige wijn? Betrekkelijk ja. Want men wil spreken over stopzetting, opdat wellicht besprekingen kunnen beginnen. Men houdt dus toch wel zijn chapiter min of meer vast, alleen met dit verschil dat men wel gaat praten, maar het is toch niet het praten, dat pas een aanvang kan nemen wanneer de bombardementen zijn gestaakt.

Amerika koos twee beproefde en bekwame onderhandelaars uit , namelijk Harriman en Thompson. Johnson gaat naar Honoloulou om te praten met zijn mensen uit Zuid-Vietnam, namelijk de generaal. Westmoreland, en Bunker, de ambassadeur in Saigon. Mogelijk vindt ook overleg met de Zuid-Vietnamese autoriteiten.

Plaatsen

Menige stad van reputatie solliciteert naar de eer om de onderhandelaars te herbergen. Allereerst wordt genoemd Geneve, dat een uitzonderlijke faam heeft in de internationale wereld van overleg en konferenties. Verder Parijs, waar men graag De GauUeals vredestichter ziet optreden tot meerdere glorie van het vaderland en Moskou als kommunistische metropool en tenslotte, voor het land zelf en voor de nieuwe regering zeer zeker een goede reklame, Praag. De positie van het nieuwe regiem zou ineens heel wat sterker worden.

AMERIKA

Het dodelijke schot

Terwijl het een beetje murmelde van vrede, zoals aarzelend en onwennig het eerste dooiwater drupt na lange en strenge vorst, schrok en ontroerde de wereld van de moord op de bekende negerleider Martin Luther King.

Het rassenprobleem, de integratie van de negers in de Amerikaanse samenleving is nog een uitermate heet hangijzer. Men kan wel burgerwetten aannemen en uitvaardigen. Maar geeft men con amore medewerking aan de tenuitvoerlegging? Voor talloos vele blanken is het nog een moeilijke gedachte, dat de negers eertijds als slaven verdrukt, thans gelijke rechten zullen genieten. Martin Luther King was een matigend element.

Men weet tot dusver slechts dat een blanke hem neerschoot.

De plannen van de president kwamen op losse schroeven. Zijn vertrek werd uitgesteld. Onlusten van de zijde van de negers, getergd door de moord op hun leider, braken los in tal van grote steden. Carmichaël, een veel militanter en oorlogszuchtiger leider dan King, kondigde de strijd reeds aan. Alles moet gedaan worden om een burgeroorlog te voorkomen.

Tal van vragen komen op ons af. In vrij kort tijdsbestek een tweede moord in Amerika, die wereldpolitieke konsekwenties heeft, althans internationaal de volle aandacht krijgt. Eerst de moord op Kennedy, waaromheen nog zoveel duisters zweeft. Thans het schot op King. Is het totaal zonder enige saamhang, het begin van mogelijke ontspanning in de oorlog met Vietnam en deze eskalatie van de vete tussen een deel der blanken en de negers?

We mogen wel hopen, dat er niet het nauwste verband bestaat, want dat zou betekenen, al is dit alles al ernstig genoeg, dat zeer duistere machten de wereldpolitiek naar hun zwarte hand willen zetten.

Maar ook al konkluderen wij, dat het juist bij geval geschied is, het eerste zo vlak voor het andere, nochtans belijden we dat geen ding bij geval gebeurt.

Vredesverwachtingen en burgeroorlogsdreigingen. C^ deze manier kunnen we het nieuws samenvatten.

Hoevele mensen hebben voor hun streven en idealen hun leven al niet opgeofferd in de loop der historie. Thans King. We treden niet in een beoordeling van al zijn opvattingen, die hij heeft geuit. Maar hij heeft toch niet gestreefd naar een gewelddadige oplossing van het negerprobleem. Dat mogen we genoeg waarderen. In dienst van zijn ideaal is hij gevaUen. Maar niet het bloed van helden en leidslieden kan de eeuwige redding opleveren voor deze zieke wereld.

Eén offer slechts betekent alles en meer dan alle samen. Laten we dat mogen verstaan en beleven, opdat we niet in de gebeurtenissen verdrinken, maar opdat we erbovenuit mogen komen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen