Gevangene van jezelf

Er zijn in de wereld duizenden mensen die gevangen gehouden worden. Anderen arresteerden hen, namen hen mee en zetten hen gevangen.
Maar, er zijn er ook duizenden die zichzelf gevangen houden. Al lopen ze vrij rond, geestelijk houden zij zichzelf gevangen.
Dat kunnen ongelovigen zijn, maar ook gelovigen!
Je hoort wel eens zeggen: hij of zij is er niet los van. Dan wordt bedoeld dat die persoon nog steeds bezig is met dat en dat gebeuren, of, dat kan ook, met die en die persoon, 't Is allemaal lang geleden, maar toch ...!
Dat kan positief zijn. Bijvoorbeeld het steeds maar moeten denken aan iemand van wie je heel veel hield. Die relatie is uit, of, erger nog, hij of zij is er niet meer. Het kan een gebeuren zijn, waarover je het steeds maar hebt: je promotie, die vakantie, de geboorte van een kind...
Maar... het kan ook negatief zijn! Iemand die alsmaar vastgehouden wordt, die gevangen gehouden wordt, niet door blijde, maar juist door droeve, donkere dingen.
Men wordt er niet door vastgehouden, men houdt het vaak zelf vast.
Telkens wordt er aan gedacht. Iedere keer wordt het opgerakeld. Men houdt er nooit mee op. Men wordt er door beheerst. Men laat zich er door beheersen.

Gevangene van jezelf!
Voor deze mensen, vrij en toch gevangen, is het woord van Jezus heel actueel. „Laat los en gij zult losgelaten worden".
In tal van levenssituaties heeft dat woord van de Here Jezus betekenis voor ons. Je hebt je leven lang iets willen bereiken: op je werk bijvoorbeeld. Een carrière, promotie. Maar je hebt steeds het nakijken. Een collega is je voor. Dat kan een obsessie worden. Je gedachten kunnen daarvan doordraaien. Maar de Here Jezus zegt: „laat los".
Je hebt vroeger iets meegemaakt dat je leven onzalig heeft beïnvloed. Je bent wellicht seksueel misbruikt. Je hebt grote moeite om daarmee klaar te komen en koestert een diepe rancune tegenover de dader. Ook nadat vergeving is gevraagd en geschonken, waart het nog in je gedachten rond zonder te stoppen. Maar de Here Jezus zegt: „laat los".
Je hebt een grote zonde begaan. Je denkt: daarvoor is eigenlijk geen vergeving mogelijk. Ook al wordt die je toegezegd. Toch huiver je ervoor terug. Je raakt in grote geestesnood en moet het als een zware last verder torsen. Maar de Here Jezus zegt: „laat los".
Je bent alleen komen te staan. En je kunt niet loskomen van de ander die je zo na stond. Troostwoorden helpen je niet en je wordt meegezogen door de herinneringen aan hem of haar. Je ziet niets van al het mooie vandaag. Maar de Here Jezus zegt: „laat los".
U zegt: dat is gemakkelijk gezegd. Weet u wel waarover u praat? Weet u wel hoe negatieve gedachten en gevoelens een mens in de houdgreep kunnen krijgen? Maar die woorden uit Lucas 6:37 zijn niet maar een menselijke raadgeving, het advies van een begrijpende hulpverlener. Van deze woorden geldt: zo spreekt de Here! Toen de Here Jezus tegen de lamme zei: „ga staan", ging hij staan. En toen Hij tegen Lazarus zei: „kom eruit", kwam hij eruit. Met diezelfde kracht spreekt Hij deze woorden: „laat los".
't Is wellicht goed om ook nog op het verband van deze tekst te wijzen. Deze oproep van Jezus is een stukje uit de Bergrede. Daar staan nog veel meer adviezen van de Here in, die velen praktisch onhaalbaar achten.
Loslaten is moeilijk. Wat dacht u echter van vergeven, van niet oordelen, van een ander de wang toekeren. Wie de hele bergrede ernstig neemt, voelt zich verslagen. Net als de discipelen, toen ze hoorden wat Jezus zei tegen de rijke jongeling. „Toen zij dit hoorden, waren zij zeer verslagen en zeiden: wie kan dan behouden worden" (Mattheüs 19:25).
Het geheim van het uitvoeren van de Bergrede ligt echter in het feit dat Hij, de Here, dit alles aanbiedt. De nadruk moet niet liggen op wat Hij vraagt, maar op wat Hij aanbiedt. Zoals Hij zegt: „Bij mensen is dit onmogelijk, maar bij God zijn alle dingen mogelijk" (Mattheüs 19:26). Zoals God tot Abraham en Sara zegt: „Zou voor de Here iets te wonderlijk zijn" (Genesis 18:14). Of tot Mozes: „Zou de hand des Heren te kort zijn" (Numeri 11:23).
Het maakt een groot verschil of een politieagent iemand die een overtreding heeft begaan, iets beveelt, of dat bijvoorbeeld een vader zijn kind iets vraagt. Laat staan als de Here iets van ons vraagt. Zijn bevel is een belofte!

En waarom vraagt Hij dit?
Om ons echt tot vrije mensen te maken. Wie het Koninkrijk der hemelen door genade mag binnengaan, hoeft geen gevangene te zijn. Die mag delen in Gods onmetelijke vrijheid. Zelfs banden van de dood zijn voor God niet onverbreekbaar (Psalm 116).
Natuurlijk: eenmaal zal een kind van God volkomen vrij zijn. Dat is een geweldige troost, juist op momenten dat je je weer een gevangene voelt, van jezelf, van je zonden, van je gedachten.
Maar... ook in dit leven wil de Here ons al vrijmaken.
Zie Hem naast u staan. Weet Wie het zegt. Weet wat Hij gedaan heeft.
De Here zegt: „Laat los en gij zult losgelaten worden".

A. van der Veer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen