Route

Tegenwoordig valt het wel mee. Ik heb op mijn verjaardag een perfect stratenboek gekregen. Maarvroeger was het altijd een gezeur. Dan vroeg ik maar even aan een toevallige voorbijganger welke kant ik op moest.

Als hij klaar was met de lawine van aanwijzingen - links, rechts, rechtdoor, stoplicht zo en benzinestation zus - zei ik maar snel: "Ja prima. Nee hoor, dan vind ik het wel." Met een vaag gevoel over de goede richting kon ik wel vooruit. Mijn optimisme is vele malen groter dan mijn geheugen. Een herhaling aanvragen vond ik wat gênant. Je begrijpt dat ik op sombere, druilerige avonden heel wat steden met groeiend chagrijn heb bezichtigd.

gfr Iets anders. Waarover ging de preek zondagochtend? Lastige vraag op huisbezoek. Je pijnigt je hersens. Je weet nog wel dat je het een mooie preek vond, maar waarover ging het nu?

Toch is het niet voor niets dat de zondag bij de ingang van de week staat. Eigenlijk zou zo'n preek mee moeten de woelige week in. Het is ook een soort routebeschrijving. Voor het leven. En voor de afslag naar de eeuwigheid, die je die week misschien wel moet nemen. Soms is de uitrijstrook maar heel kort.

Ik kreeg laatst van een meisje een goede tip. Ze leerde in de week de tekst uit het hoofd, waarover zondag de preek ging. Ik geef de tip graag door. Je kunt de tekst op een briefje schrijven, in je jaszak, of gewoon iedere avond even leren. Als je zo met de tekst bezig bent, herinner je je ook weer stukken uit de preek. Misschien raak je vanzelf wel aan het bidden. Dan ben je meteen aan het goede adres als je de weg kwijt bent.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen