Huisbezoek als zielzorg V

’Predikt het evangelie'

Christus Zelf heeft ons ook duidelijke richtlijnen gegeven. Voor Zijn hemelvaart heeft Hij de taak der apostelen samengevat in enkele regels: 'Gaat heen in de gehele wereld, predikt het evangelie aan alle creaturen, onderwijst (letterlijk: maakt tot discipelen) alle volken, hen dopende in de naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes, lerende hen onderhouden alles wat Ik u geboden heb', Mattheus 28, Markus 16.

Alle kerkewerk wordt hier samengebracht onder éen noemer: predikt het evangelie. Alle kerkewerk in prediking, catechese, huis-en ziekenbezoek, diakonaat en kerkvoogdij is te herleiden tot dit ene: 'Predik het evangelie'. Dat is de ware zielzorg: brengen tot het Woord, houden bij het Woord en zo brengen en houden bij de levende Christus. De prediking is collectieve zielzorg, huisbezoek meer persoonlijke zielzorg; toespitsing van het Woord Gods, Zijn eisen en beloften, op de enkele mens, op de enkele mens in zijn gezinsverband en in zijn werk-en leefmilieu.

Billy Graham, bekend om zijn massale evangelisatie-campagnes, heeft wel eens verklaard, dat ook in zijn werk de grootste zorg is de nazorg, dus het vasthouden van en het verder leiden van de eenmaal bereikte personen. Huisbezoek is voortdurend herhaalde, is levenslange nazorg, levenslange zielzorg, waaraan veel tijd en veel aandacht besteed moet worden.

Het bij de kerk houden van een gezin kan betekenen het vasthouden van een nageslacht. Het gaat niet alleen om het welzijn van de kerk in het heden, maar ook om het welzijn van de kerk na ons.

’Weid Mijn schapen'

Een ander voorbeeld van Christus' onderwijs vinden wij in Johannes 21, als Christus Petrus de drievoudige, juister de drie-ene opdracht geeft: 'Weid Mijn lammeren; hoed Mijn schapen; weid Mijn schapen'. Zo moeten wij ook het huisbezoek zien: hoeden en weiden van de schapen.

Als Christus de lammeren afzonderlijk noemt, denken wij onwillekeurig aan de geestelijk zwakken, de 'kleinen in de genade' maar... blijven Gods kinderen niet al hun leven door als lammeren? Ook de meer bevestigden in het geloof hebben tijden dat zij duidelijk zijn klein van moed en zwak van krachten!

Maar wat zijn de lammeren, geestelijk gezien? Lammeren zuigen alleen nog maar; de geestelijke lammeren zijn die gemeenteleden die sterker zijn in heilbegeerte, dan in heilskennis, sterker in verlangen naar God, dan in vrijmoedigheid. Kinderen praten ook niet direkt, maar zij drinken wel. Zo is het ook geestelijk. Misschien kunnen zij nog niet praten. Dwingt hen dan ook niet daartoe, maar spreek met hen over het Woord en het leven des Geestes, misschien wordt hun hart dan verlevendigd en hun mond open gedaan.

In dit verband kunnen wij zo veel leren uit het gesprek van Elizabeth en Maria in Lukas 1. Elizabeth weet, dat de Heere grote dingen aan Maria gedaan heeft, maar zij handelt niet gelijk sommigen van Gods kinderen onder ons wel eens doen. Zij gaat Maria niet uithoren of onderzoeken. Zij zegt niet: 'Meisje, vertel me nu maar eens wat de Heere aan u gedaan heeft', neen Elizabeth gaat zelf vertellen van de daden des Heeren en dan wordt Maria zo verlevendigd, dat zij ook gaat medegetuigen van de daden des Heeren. Iedereen kan niet onmiddellijk spreken, zeker niet tegenover een vreemde, zelfs al is het een ouderling.

’Bekeerde' ouderlingen stellen op huisbezoek meermalen teleur. Zij menen, dat zij steeds weer hun eigen 'weg' moeten vertellen aan de mensen. Dat wordt op de duur vervelend voor uw medebroeder, die met u op bezoek gaat, maar ook voor de mensen. U hebt een andere taak: predik het Woord, doe navraag over het Woord. Leg de mensen door de veelheid van uw woorden geen zwijgen op, maar tracht ze door taktvolle vragen aan het spreken te krijgen.

Wij moeten de schapen weiden. En wat is de weide? Met name de verkondiging van het heilig evangelie, zoals het formulier tot bevestiging van de dienaren des Woords zo treffend en zo juist uitdrukt. Dus geef op huisbezoek het Woord Gods door en tracht het gezin te trekken tot en te binden aan de verkondiging des Woords. Bekering is het einddoel, maar wees voorlopig tevreden als zij onder het Woord komen. Dan komen zij tenminste onder de staf van de Grote Herder.

Wij moeten de schapen weiden, maar ook hoeden, dat wil zeggen bewaren voor afdwalen en beschermen tegen de vijanden.

Wij moeten hen dus waarschuwen en hen zelf waakzaam trachten te maken tegen de bekende drie 'doodsvijanden: de duivel, de wereld en ons eigen vlees, die niet ophouden ons aan te vechten', Catechismus antwoord. Wij moeten hen waarschuwen tegen traagheid, lauwheid, wereldgelijkvormigheid. Wij moeten hen waarschuwen tegen de brede weg, die naar het verderf leidt. Houd dan maar voor ogen wat Bunyan zo raak typeert: 'De goede weg is als een weg tegen de hoogten op; die kost strijd, maar de weg ten verderve is als een glijbaan; je glijdt vanzelf verder'. Dit bevestigt de ervaring.

Schaap en kudde

Uit het Bijbelse beeld: de gemeente als kudde des Heeren is heel wat te leren, ook dit, dat het voor een schaap noodzakelijk is om bij de kudde te blijven. Een grazend schaap behoeft niet iedere seconde rond te zien of de herder er nog wel is en zij bij die herder. Als zij bij de schapen is, dan is zij daar waar de herder is. Zo is blijven bij de gemeente, met name blijven bij de gemeente, die samenkomt, noodzakelijk om bij de kudde, dat is tevens om bij de Herder te blijven. Een schaap dat van de kudde afdwaalt raakt de herder — ook de Herder — kwijt, komt op verkeerde wegen en wordt straks een prooi van het wild gedierte.

Er kan veel kritiek zijn op de kerk, dat zij zo weinig kudde is van de Goede Herder, maar vergeet als het u belieft niet, dat er ook op uzelf veel kritiek kan zijn. Ik geloof altijd, dat een oprecht Christen zoveel schuld bij zichzelf ziet, dat hij de kerk heel lang kan liefhebben. De ware Herder verdraagt ook veel van Zijn schapen, zie b.v. Jeremia 3:1, Johannes 13 : 1.

Het voorbeeld van de Herder

Wij moeten ook in het huisbezoek 'de schapen weiden'. De Grote Herder Zelf heeft ons daarvoor een duidelijk voorbeeld gegeven. Christus was een herder naar het goddelijke voorbeeld. God eist immers: dat wij 'het verlorene zoeken, het weggedrevene wederbrengen, het gebrokene verbinden, het kranke sterken en het vette en sterke weiden met oordeel', Ezechiël 34 : 15, 16.

Zo heeft ook Christus gehandeld naar het voorbeeld van Lukas 15 : 1—7. Hij ging het verlorene zoeken totdat hij het vond! Heeft de kerk dat voorbeeld wel voldoende gevolgd? Was en is het Leger des Heils in deze niet een onbetaalde reke­ning, die de kerk gepresenteert wordt. Wij veroordelen de wereld, wij spreken kwaad van hen, die afdwalen, maar zoeken wij het verlorene en het afgedwaalde?

Ik kreeg eens een goede les van een Maatschappelijk werkster. Zij vroeg mij: 'Dominee, komt u niet eens naar dat en dat gezin. Ze zijn niet kerkelijk, maar daar is ook geestelijke nood'. Ik reageerde, zoals zo menig dominee in grote gemeenten reageert: 'Och, ik heb haast geen tijd; ik kom al zoveel tijd tekort'. Toen kwam de les: 'Dominee, juUie doen verkeerd. Jezus verliet de negenennegentig en ging het ene verloren schaap zoeken. Jullie loopt wel de kerkelijke gezinnen na, maar de verloren schapen zoeken jullie niet op. U moet maar eens wat ander werk nalaten om zulke gezinnen op te zoeken'. Ik moest haar gelijk geven, niet alleen omdat zij ouder was dan ik toen, maar omdat zij sprak naar het Woord. Ik weet van een dominee te G. De kerkelijke gemeenteleden stelden het maar matig op prijs, dat hij er juist werk van maakte om zondags te preken tot de kerkgangers uiteraard en door de week de nog niet kerkgangers bij voorkeur op te zoeken. En wat moest een ouderling later belijden? De dominee had zodoende heel wat gezinnen weer naar de kerk gekregen. En een gezin vandaag voor de kerk gewonnen betekent meermalen: ook het nageslacht van zulk een gezin aan de kerk binden.

Ook in dezen wordt bewaarheid: Werp uw brood uit op het water — dat lijkt brood, tijd, moeite vermorsen — want gij zult het vinden na vele dagen. Prediker 11:1. Lees ook Jacobus 5 : 19, 20: Broeders, indien iemand onder u van de waarheid is afgedwaald, en hem iemand bekeert, die wete, dat degene die een zondaar van de dwaling zijns wegs bekeert, een ziel van de dood zal behouden en menigte der zonden zal bedekken'.
Doe wel, en zie niet om.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen