Nachtdienst

Om 22.00 uur arriveer ik op de afdeling, omdat mijn nachtdienst begint. Zoals iedere dienst, gaan we eerst met elkaar in gebed. Het is een volle afdeling en er liggen ook een paar kinderen bij mij op de afdeling. Oeps! In Nederland heb ik nooit op een kinderafdeling gewerkt. Er ligt een meisje van twaalf jaar met beide benen in het gips na een corrigerende ingreep van O-benen. Het bed staat op klossen en haar moeder ligt op een matras onder het bed te slapen.

In een ander bed ligt een meisje van een jaar die geopereerd is aan een enorme cyste in haar nek. Hier gaat het vaak om extreme gevallen die in het Westen niet voorkomen. Gelukkig zijn er aan boord artsen die deze tumoren succesvol kunnen verwijderen. Het kindje ligt bij de moeder aan de borst te slapen en ik sta er een poosje naar te kijken; het ziet er zo vredig uit. Ik voel me wreed als ik de baby wakker maak om de medicijnen te geven, moeder kijkt me boos aan. Ik ben blij dat het om zes uur beter gaat, want dan zijn ze al wakker. De moeders lopen al een uur rond en de kinderen zijn op de grond aan het spelen. Gelukkig maken lokale medewerkers ‘s nachts de vloeren schoon!

Mijn collega uit Amerika en ik hebben samen de zorg voor twintig patiënten. Druk met dossiers (die zijn niet digitaal, dus ik mag weer beroerde handschriften van artsen ontcijferen, en dat in het Engels), legen van katheterzakken, vitale functies en vochtbalans bijhouden, flessen water vullen, medicijnen delen, opiaten controleren en vooral checken of ik niets vergeten was, want ze zijn best streng.

In de pauze zie ik dat er meer mensen nachtdienst hebben zoals de security, de housekeeping en de receptie. Ook de vertalers zijn er ‘s nachts. Ze zitten op de gang, of liggen in het gangpad te slapen. Ik moet uitkijken dat ik niet op ze stap om bij de patiënten te komen. Als ik ze nodig heb, maak ik ze wakker. Daarnaast hebben zij hun vaste werkzaamheden, zoals schoonmaken en kastjes vullen. Midden in de nacht worden de bedgordijnen verwisseld! Ik dacht: wat krijgen we nou? Ik verbaas me er over hoe gemakkelijk de patiënten weer inslapen. De patiënten hebben hier geen belsysteem zoals wij die kennen, maar als er iets is, hebben we dat snel door en ben ik er zo bij.

Zo is elke nacht, naast alle zorg, toch telkens weer vol indrukken die je meeneemt naar huis.

Agnes Anker
Agnes Anker, verpleegkundige van beroep, werkte twee maanden als vrijwilliger op de verpleegafdeling aan boord de Africa Mercy. De Africa Mercy is het schip van Mercy Ships, speciaal ingericht om mensen in de allerarmste ontwikkelingslanden te helpen. In de komende columns vertelt ze ons haar ervaringen en wat ze daar heeft gedaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen