Sola Fide

'Sola Fide', door het geloof alleen (gerechtvaardigd, niet door de werken), dat is naar Rom. 3:28 de strijdkreet van Luther. Daarmee trok hij ten strijde tegen de misbruiken in de zichtbare kerk van zijn eeuw. 'Sola Fide': het zieleheil wordt niet verworven door het nakomen van bepaalde religieuze praktijken, doch uitsluitend door het in Jezus Christus geopenbaarde geloof in God de Vader, die vóór alles liefde is. (Rom. 8:38, 39; 1. Joh. 4:8).

'Sola Fide' vertegenwoordigt het standpunt der Hervormers tegenover een kerk, die zichzelf en haar traditie in de plaats stelt van Jezus Christus en het geweten. Vele tijdgenoten van Luther waren tot het 'Sola Fide' - principe gekomen. Toch hebben niet allen de consequentie aangedurfd. Wij denken bijvoorbeeld aan Francois Landry, pastoor der H. Kruiskerk te Parijs, en rector van een weeshuis aldaar, wiens geschiedenis wij lazen in een artikel van N. Weiss, (Bulletin de la Société de l'Histoire du protestantisme francais, 1888).

Het zal omstreeks het jaar 1540 geweest zijn, dat pastoor Landry de mis in zijn kerk had vervangen door een predikatie. Hij toonde zich een tegenstander van oorbiecht, heiligenverering en geloof aan het Vagevuur. (De Roomse Kerk exploiteert dit geloof, dat een rijke bron van inkomsten betekent, door haar pretentie het verblijf in het Vagevuur te kunnen bekorten). Voor de parochiejeugd en zijn weeskinderen had pastoor Landry een godsdienstig ABC geschreven. Bij het artikel over de biecht gebruikte de schrijver inplaats van de sacramentele woorden 'Ego absolvo te', geheel in de geest van de 'Sola Fide' - leer de volgende opwekking: 'Hebt vertrouwen in Jezus Christus, dat Uw zonden U vergeven zijn. Gaat heen in vrede en zondigt niet meer'. De pastoor van de Heilige Kruiskerk was niet de enige in Parijs die zo sprak. De Sorbonne (theologische faculteit) waakte echter. Voorzichtigheidshalve staakte Landry daarom tijdelijk zijn kritiek op de Roomse kerk. Eind 1541 kreeg hij weer moed. Opnieuw liet hij het beginsel van de rechtvaardiging door het geloof alléén en de ijdelheid der werken in zijn toespraken tot uiting komen.

De oorbiecht achtte hij onnodig. De zondaar moet zich eerst met zijn naaste verzoenen. Niet de priester, doch God kan absolutie schenken. Er is geen Vagevuur. Men doet verkeerd zich tot Maria en de heiligen te wenden, want Jezus Christus alleen is de bron. De Roomse tradities en ceremoniën zijn waardeloos.

Deze voorganger miste evenwel de geloofsmoed, die sommigen van zijn volgelingen tot op de brandstapel zouden tonen. In 1543 door koning Frans I zelf, te Saint Germain, ter verantwoording geroepen, bleef pastoor Landry het 'Sola Fide' - beginsel niet trouw. Hij moest in de kerk van Notre Dame zijn ideeën herroepen, en zich onderwerpen aan de autoriteit van Rome.

Door deze afgedwongen retractatie was er niets veranderd aan zijn diepste overtuiging. Gedurende zijn laagste 14 levensjaren werd pastoor Landry gekweld door wroeging. Kort voor zijn dood raadpleegde hij de Parijse predikant Chandieu. Deze bezwoer hem zich openlijk Protestant te tonen. Voordat Landry zijn laatste aarzelingen had kunnen overwinnen, verraste de dood hem. Hij had niet voldoende innerlijke standvastigheid gehad om zijn woorden te bezegelen met een daad.

H. H. Bolhuis

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen