Maarten Marie den Hollander

(Utrecht i maart 1945 - Ermelo 5 maart 2011)
Studie aan de Theologische Hogeschool te Kampen. Gereformeerd predikant te Mariënberg 6 febr. 1972, vanaf 27 april 1975 in combinatie met Sibculo; Assen 1 1 sept. 19 77; Meppel 28 nov. 1982; predikant met een bijzondere opdracht (geestelijk verzorger) ’s Heerenloo Ermelo van 13 november 1988 tot x maart 2005; vanaf 1 februari 1995, naast het werk op ’s Heerenloo tevens predikant te Ermelo (beide in deeltijd) tot 1 september 2008.
Gehuwd met Janny van Wijk. Samen hadden zij vier kinderen.

Maarten werd aan het eind van de Tweede Wereldoorlog in Utrecht geboren als het vijfde kind van het gezin Den Hollander, in de hongerwinter van 1944. Toen hij acht jaar was verhuisde het gezin naar Klazienaveen in Drenthe.
Door predikanten als ds. M.N. de Wolf, ds. Joh. Dijkstra en ds. N.H. Heiner werd hij geïnspireerd om theologie te gaan studeren. Zijn studie heeft hij gedaan in Kampen aan de Theologische Hogeschool aan de Koornmarkt. Hoe verlegen hij als jongen ook was, en in zekere zin ook bleef, op de preekstoel was daar niet veel van te merken. In het begin ging hij gerust drie keer voor op een zondag.
De rode lijn in zijn predikantschap was: ‘Het verhaal gaat door, het verhaal van God en mensen’ . Als hij ergens preekte, wilde hij weten aan wie hij het verhaal mocht doorgeven, iets van de levenssituatie van zijn hoorders, iets van wat je samen kon delen, iets waar de hoorders van het verhaal zich in zouden kunnen herkennen, want daar moest het over gaan, zoals hij zelf zei in zijn afscheidspreek.
Hij was buitengewoon actief en zeer betrokken op mensen. Pastoraat was zijn eerste prioriteit. In zijn eerste gemeente, die bestond uit vier kernen (Mariënberg, Beerze, Beerzerveld en Diffelen) bezocht hij elk jaar alle gemeenteleden. Kenmerkend voor hem was dat hij onderweg altijd te herkennen was aan zijn pet en pijp.
Omdat een vriend van hem, Wim de Wolf, als broeder (frère Guillaume) intrad in de oecumenische broedergemeenschap in Taizé, heeft Maarten samen met een jongere uit zijn gemeente hem daar opgezocht. De ervaring in Taizé en sommige liederen, met name het ‘Magnificat’, zijn een rol in zijn leven blijven spelen. Toen een bevriende collega de naburige gemeente Sibculo verliet, heeft Maarten zich, naast het werk in Mariënberg, volledig ook voor deze gemeente ingezet.
De overgang van Mariënberg en Sibculo naar Assen was heel groot. Zijn preken werden anders en korter. Ook in Assen wilde hij alle gemeenteleden bezoeken. Eerst ging dat nog wel, maar na een wijkwijziging kreeg hij er enkele honderden adressen bij. Toen hij ook hen had bezocht, diende de volgende gemeente zich aan. Hij vertrok met zijn gezin naar Meppel. Daar moest een begin gemaakt worden met een heel nieuw team van predikanten. Samen met twee nieuwe collega’s heeft hij daar een prachtige tijd gehad. De nadruk in het werk in Meppel kwam te liggen bij ‘samen verder gaan, niet omzien, op weg met het Woord dat doorgaat’.
Al jaren wilde Maarten graag pastor worden voor mensen met een verstandelijke beperking. Toen die mogelijkheid zich voordeed, betekende dat opnieuw verhuizen. Ook al had zijn gezin er niet veel zin in. Deze keer ging het van Meppel naar Harderwijk.
Zeven jaar heeft Maarten als fulltime predikant in de Opstandingskerk op ’s Heerenloo in Ermelo gewerkt. Het omgaan met de bewoners en het voorgaan in de diensten in de Opstandingskerk vond hij geweldig fijn om te doen. Het vele kantoorwerk beviel hem niet zo. Vergaderen zag hij wel als noodzakelijk, maar liever ging hij op bezoek bij mensen, of bereidde hij zijn preken voor.
In het doorgeven van het verhaal in de tijd dat hij predikant was op ’s Heerenloo kwam heel sterk de nadruk te liggen op: ‘God houdt van je en gaat met je mee’. Om stil van te worden, zei hij zelf. Dat laatste was een uitdrukking waar Maarten ook altijd mee begon aan het begin van de kerkdienst.
Na zeven jaar kwam er een parttime predikantsplaats vrij in de Gereformeerde Kerk in Ermelo. Maarten solliciteerde op deze vacature, ook omdat niet zeker was of hij fulltime zou kunnen blijven werken in zo’n grote organisatie als ’s Heerenloo. Maarten werd naast geestelijk verzorger op ’s Heerenloo predikant in deeltijd van de Centrumwijk en voor het pastoraat aan ouderen in de verzorgingshuizen Dilllenburg, Rehoboth en het Oranjepark (dro). Toen na vijf jaar de Centrumwijk werd opgeheven is hij nog even interimpredikant van wijk Oost geweest, en daarna wijkpredikant van wijk West geworden. Het was voor hem fijn om zich weer voluit te kunnen geven voor het pastoraat en met het doorvertellen van het verhaal van Gods liefde voor mensen.
Toen hij bij zijnafscheid opzijnleven als predikant terugkeek, stelde hij vast dat hij in het begin nogal conservatief was geweest. In veel van zijn preken ging het vaak over zonde en genade. Maar gaandeweg is dat veranderd en kwam het accent vooral te liggen op de grote liefde van God voor mensen. Zijn hart lag ook bij de cantates van Bach en de daaraan verbonden cantatediensten. In de tijd in Ermelo heeft hij daar ook een deel van zijn studieverlof aan gewijd.
Maarten had grote zorg om de kerk, maar hij is graag dominee geweest. Hij heeft alles gegeven wat hij had. Hij maakte lange dagen, en was altijd vol energie aan het werk in de gemeenten die hij heeft gediend. Hij was altijd 24 uur beschikbaar voor wie dan ook, en wanneer het ook nodig was. Hij was een bijzonder mens, en voor velen was hij een vertrouwenspersoon, ruimhartig, altijd vriendelijk, bescheiden en vooral trouw. En als hij preekte kon hij dat doen vol vuur. Hij was bovenal een dienend mens, die zichzelf zag als één van degenen die het grote verhaal van God en mensen mocht doorgeven.
Hij omschreef zijn werk eens als volgt: ‘Iedere dag is anders. Als predikant wordt het werk vaak bepaald door factoren als ziekte en overlijden. Dan ziet de werkdag er vreemd en anders uit. Je kan er nooit van op aan dat je planning door kan gaan.’ En wellicht was het daarom ook dat hij een week van tevoren de preek altijd al klaar had. Zijn kracht lag vooral in het preken en in het pastoraat. Daar was hij op z’n best. En hij was daarin altijd vol van vertrouwen op God.
Later genoot hij ook veel van zijn hobby’s, jeu-de-boulen, cryptogrammen, sudoku’s en legpuzzels. Maarten heeft maar kort van zijn emeritaat kunnen genieten. In de zomer van 2009 werd hij ziek. Op zaterdag 5 maart 2011 overleed hij.
In hem verloren wij een kostbaar mens.
Henk Makkinga, Driebergen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen