Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

BIJBELLEZEN IN HET GEZIN

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

BIJBELLEZEN IN HET GEZIN

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

In de loop der jaren werd over het onderwerp „bijbellezen” reeds veel geschreven. Daarnaast verschenen en verschijnen nog steeds reeksen dagboeken en -boekjes, bijbelgidsen, leesroosters enz. om tot een beter verstaan van de Bijbel te komen zowel bij persoonlijke studie als bij het lezen in het gezin. Blijkbaar is het nog steeds nodig om voor het oudste en meest gelezen boek de aandacht te vragen, juist ook bij mensen voor wie het toch geen onbekend boek kan zijn. In veel gezinnen ligt de bijbel wel op een zichtbare plaats, maar gehoord de raadgevingen bij het uitreiken van een „trouwbijbel” of bij het verlaten van school of zondagsschool, moet men toch wel de indruk krijgen dat het „Boek der boeken” niet die aandacht krijgt die het wel zou moeten hebben. Dat dit niet alleen maar een verschijnsel van b.v. de laatste jaren is mag blijken uit reeds jaren geleden verschenen boeken en de oudste onder ons zal zich ongetwijfeld herinneren hoe in zijn jonge jaren reeds werd opgewekt om te leven bij een open bijbel en deze getrouw te lezen en te onderzoeken.

Gezinsbijbel

Deze benaming komen we in advertenties van uitgevers regelmatig tegen. Een bijbel voor het gezin dus. Afgedacht van een iets groter formaat bedoeld dus voor algemeen meer nog voor gezamenlijk gebruik. Met dat doel ook geeft een kerkeraad geen zakbijbel maar een gezinsbijbel ten geschenke. Als regel zullen we aan niemand vragen of hij het geschenk dat wij gaven, ook gebruikt. Met de bijbel is dat echter anders. Ik denk b.v. aan gesprekken over bijbellezen tijdens de huisbezoeken. Elke ambtsdrager kent de positieve antwoorden (gelukkig) maar ook de bezwaren die dan soms worden opgesomd t.a.v. regelmatig bijbellezen. „Vader is meestal vroeg weg of komt op ongeregelde tijden thuis”, „de kinderen hebben verschillende schooltijden”, „de kleine kinderen begrijpen er nog zo weinig van” enz. enz. Allemaal bekende argumenten. Wanneer ouderlingen hierop niet méér zouden weten te zeggen dan: „ja, ik weet er alles van, wij zitten daar zelf ook mee, maar ’t moest toch eigenlijk anders”, dan is dat beschamend voor henzelf, maar het wordt ook moeilijk om raad te geven en op te wekken tot een trouw lezen van het Woord van God.

Geen tijd

In genoemde bezwaren klinkt o.a. door „geen tijd”, en dat terwijl we toch belijden „dat het in de bijbel gaat om de openbaring van het heil in Christus. De bijbel is maar niet een gewoon studie- of leesboek maar een boek waarin Gods stem persoonlijk tot ons komt” (Breder onderwijzen, J.H. Velema).

„Blijven belijden is bij een gesloten bijbel een onmogelijke zaak. Het gaat er daarbij maar niet alleen om dat de bijbel gelezen wordt in de kring van het gezin - een gebruik dat niet meer zo intensief is als in vroegere jaren mede door de verschillende werktijden van de gezinsleden. Tijd voor rustig eten in de gezinskring is er, zeker in de werkdagen niet” (Blijven belijden, J.H.V.).

Al deze dingen werken niet alleen een uit elkaar groeien van het gezin in de hand, soms zelfs in gezinnen met jonge kinderen, maar ook het hardop lezen uit de bijbel komt in het gedrang. Ouders en kinderen horen niet meer dezelfde woorden, men stelt elkaar geen vragen meer, en een „napraten” over het gehoorde vindt niet plaats. Vader of moeder kunnen dan ook het gehoorde niet in het gebed „verwerken”. Dat „kinderen het niet begrijpen” wordt ook wel eens wat te gemakkelijk gezegd, zeker als ouders niet de moeite nemen het gelezene toe te lichten of tijdens het lezen eens een vraag te stellen. Vele ouderen zullen moeten toegeven, op latere leeftijd pas ontdekt te hebben hoe belangrijk voor hen het „bijbellezen aan tafel” is geweest.

We moeten de Schriftlezing dan ook zien als een wezenlijk deel van het „in de voorzei-de leer te onderwijzen” (doopsformulier). Dat onderwijs hoort bij het gezin en mag niet alleen aan de school en zelfs niet alleen aan „de kerk” worden overgelaten. Ouders dus zoveel als mogelijk is en op geregelde tijden met de kinderen samen lezen en als vader er niet is, zal moeder niet moeten schromen de taak van bidden en lezen over te nemen. Gelukkig is dat voor veel moeders geen vreemde en ongewone zaak, hoewel het goed zal zijn om ook dit punt bij het huisbezoek niet onbesproken te laten. Moeders kunnen in dit opzicht, zowel voor jonge als oudere kinderen zegenrijk werk verrichten. Zo weet ik van een moeder die ’s avonds niet alleen het brood klaarzette voor man en grote kinderen die ’s nachts of ’s morgens vroeg naar hun werk moesten, maar dan ook de geopende bijbel op tafel neerlegde, een herinnering dus om de dag met God te beginnen; iets waaraan vele ouders nu soms herinnerd worden als kinderen van de kleuterschool zingen: „Lees je bijbel, bidt elke dag”. Juist nu de levensomstandigheden zo veranderd zijn dat het soms bijna onmogelijk is om „huisgodsdienstoefening” te houden, laten we dan toch onszelf, maar ook hen die „aan onze zorgen zijn toevertrouwd” ouderen en jongeren in de gemeente, wijzen op de noodzakelijkheid van het „omgaan met de bijbel”. In Zuid-Afrika heb ik in verschillende gezinnen zo’n „huisgodsdienstoefening” meegemaakt. Men zou dat een dagsluiting kunnen noemen. Elk gezinslid met bijbel en psalmboek. Laat ik iets mogen doorgeven wat ik las in het boekje „Na U Vermoë” (naar uw vermogen) geschreven door ds. L.H. Stavast te Pretoria. U zult het wel kunnen lezen. Hij schrijft dan:

„Het gaan in die gelowige opvoeding van ons kinders om op elke terrein uit die Bijbel te lewe. Al ons georganiseer om sake in gesin en samelewing te verbeter, sal ons niks baat as ons nie bereid is om ook as ouers in volstrekte gehoorsaamheid aan die Woord van God te leef nie. In tye van verdriet saam met ons gesin troos vind in die Woord van Hom wat gesê het: „Kom na Mij toe almal wat vermoeid en belas is en Ek sal julle rus gee”. In tye van vreugde ons saam met ons kinders, gelowig oor Gods Woord buig en dit saam met die psalmdigter uitjubel: „Loof die Here, want Hy is goed; sy goedertierenheid duur tot in ewigheid”. Daarin moet ons ons kinders voorgaan”.

Tenslotte

Het zal niet nodig zijn de lezers van ons blad erop te wijzen dat, zo hen om advies gevraagd wordt, zij de raad kunnen geven om naast het lezen van de bijbel b.v. éénmaal per dag met kleinere kinderen een „goede” kinderbijbel te lezen. En voor ouderen geeft het onder ons nu toch wat bekende dagboekje „Goede Moed” veelal goede toelichting op de echt niet te „lange” aangegeven Schriftgedeelten waardoor aan het hele gezin vaak leiding gegeven wordt voor de nieuwe dag.

Laat de bijbel in het gezin zijn plaats blijven behouden, mèt het gebed: „maak in Uw Woord mijn gang en treden vast, opdat ik mij niet van Uw paden kere”.

Dit artikel werd u aangeboden door: Christelijk Gereformeerde Kerken

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 december 1980

Ambtelijk Contact | 16 Pagina's

BIJBELLEZEN IN HET GEZIN

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 december 1980

Ambtelijk Contact | 16 Pagina's